بَس
مرا زندگى بَس
جامى
و خامه اى،
تا هزاره اى را
در لحظه اى
افشره اى باشدم.
که تا
زايش, کهکشان هاى شعر را
از ذره اى باشدم.
اين شوکران, جانْ ساز,
روح پرداز
که خامه را جان, نبشتن مى دهد
و مرا احساس, دهقانى،
عشق, کِشتن مى دهد.
***
من امشب، ستاره ها را شبان،
تا به چشمهء آغاز
چه خوش مى روم
با پاهاى شراب
چون خواب.
اشتاين باخ 07.02.1998