ريشه
تو چون رود رواني
تو چون ابر بهاران
تو خود ذات وجودي
تو چون نور اميدي
تو خود انديشه بودي
جهان را ، ريشه بودي
تو چون باو وزاني
بباري هر دم و آن
به از گيتي ، تو بودي
توجان بر شب دميدي
جهان را ، ريشه بودي
جهان را ، ريشه بودي
لطفا منتظر باشید ...
