درگيري نيروهاي رژيم با مردم - قیام 19 دی به روایت اسناد و خاطرات نسخه متنی

چون كه خفاشان بسي بينند خواب اين جهان ماند يتيم از آفتاب مه فشاند نور و سگ عوعو كند هر كسي بر طينت خود مي‏تند40 شمع حق را پف كني تو اي عجوز هم تو سوزي هم سرت اي گنده پوز اي بريده آن لب و حلق و دهان كه كند تف سوي ماه آسمان آقاي نوري در قسمت ديگر سخنان خود نسبت به مسأله اهانت مقاله به امام پرداخته و مي‏گويد:

«در اين نوشته سعي شده نسبت به ايشان(امام‏خميني) به قول خودشان اهانت كرده باشد، اما سعي كرده از علماي ديگر با احترام نام برده باشد وليكن مي‏توان گفت... اين نويسنده به عكس، به علماي ديگر اهانت كرده، از ايشان تجليل شده است، يك شعر عربي هست، آن شعر عربي اين است:

و اذا اتتك مذمتي من ناقص فهي شهادة باني كامل يعني اگر ديدي يك شخص ناقص، يك شخص پست از من مذمت كرد، همان مذمت آن، دليل آن است كه من كاملم. منتها چون او پست است، نمي‏تواند مرا با كمال و فضيلت ببيند. اين كه مذمت از ايشان كرده، دليل كامل بودن ايشان است و از ايشان ضمنا تجليل و تمجيد گرديده است. اما اين كه خواسته علماي ديگر را مخالف ايشان قلمداد كند، اين اهانت به علماي ديگر است.

ما براي رفع اين اهانت براي رفع اين تهمت داريم حرف مي‏زنيم، مي‏خواهيم بگوييم اين اهانت كه به علماي ديگر شده، اين تهمت كه به علماي ديگر زده شده كه علماي ديگر با ايشان نيستند، اين دروغ است، اين اشتباه است، اين تحريف است، همه علما، علماي آگاه با ايشان (امام‏خميني) هستند، هدف ايشان را هدف خودشان مي‏دانند.»41

سخنراني آقاي نوري به حدي تند و صريح عليه رژيم بود، كه بر اثر اين سخنراني مردم به خشم مي‏آيند و شعارهاي تندي عليه رژيم سر مي‏دهند. و از منزل وي به طرف چهار راه بيمارستان به حركت در مي‏آيند كه در نهايت در چهار راه بيمارستان(ميدان شهداء فعلي) منجر به درگيري مي‏شود.

درگيري نيروهاي رژيم با مردم

جمعيت حاضر در منزل و خيابان صفاييه پس از سخنراني آقاي نوري قرار مي‏گذارند كه به منزل آقاي مشكيني بروند؛ و آرام از خيابان صفاييه عبور مي‏كنند و به چهار راه بيمارستان مي‏رسند. در آن‏جا نيروهاي زيادي در اطراف كلانتري يك مستقر بودند و حتي ماشين‏هاي آب‏پاش را در آنجا آماده كرده بودند. آقاي حسين وافي، چگونگي بازگشت از منزل آقاي نوري را به صورت آرام و بدون شعار دادن توصيف مي‏كند و مي‏گويد:

«نكته ديگري بايد عرض كنم و در شمار حقايقي است كه بايد تاريخ ثبت كند، اين است كه در آن‏جا مردم شعار خاصي نمي‏دادند، چون رعب و وحشت چنين چيزي را ايجاب نمي‏كرد. در ثاني هيچ پلاكارت و عكسي از امام(ره) در دست مردم نبود و آنچه كه بود، تنها راه‏پيمايي آرام و ساكت مردم بود، فوقش اگر كسي شجاعت به خرج مي‏داد، در پاسخ به سؤال رانندگان و مسافران كه سوار بر ماشين‏ها عبور مي‏كردند، مي‏گفت: به آقاي خميني توهين شده است... من خودم دقيقا سر چهار راه بودم... نيروها و كماندوهايي در ميدان مستقر بودند... مجهز به كلاه كاسكت و ماسك ضد گاز و باتوم و اسلحه بودند و ظاهرا هدفشان اين بود كه در مردم، ايجاد رعب و وحشت كنند تا حركت ادامه نيابد.»42

محمد شجاعي يكي از حاضران در صحنه درگيري ضمن تأكيد فوق، درباره حركت آرام مردم به طرف ميدان چهار راه بيمارستان چنين مي‏گويد:

«جمعيت آرام و بي‏سر و صدا پيش مي‏رفت. شعاري از كسي بلند نمي‏شد، چون گويندگان مذهبي مردم را توصيه به راه‏پيمايي آرام كرده بودند. اگر كسي هم مي‏خواست شعاري بدهد كسي جوابش را نمي‏داد.»43