آقامصطفى و روشهاى مبارزه - تلاش های سیاسی و اجتماعی شهید آقا مصطفی خمینی نسخه متنی

الغاى يك سويه قرارداد ايران و عراق درمورد اروند رود توسط رژيم شاه به احساسات عراقيان دامن مى زد. بى گمان پشتيبانى از ايرانيان مهاجر و جلوگيرى از ستم بر آنان گرچه كارى بود مقدس و به عهده مرجعيت ولى در آن شرايط كه دستهاى توطئه در همه جا پيدا بود نمى توانست كارساز باشد.

در آن شرايط حساس و فضاى مسموم امام و فرزند زمان شناس وى خطر را احساس كردند و موضع گيرى آيت اللّه حكيم در برابر اخراج ايرانيان را نابهنگام
خواندند.

امام امت براى جلوگيرى از ترفندِ مرموز حزب بعث به آيت اللّه حكيم پيغام داد:

(ظواهر امرنشان مى دهد كه رژيم عراق مى خواهد شما را هوادار و وابسته به ايران وانمود كند و مخالفت شما را به حساب وابستگى به ايران قلمداد نمايد.)62

آقامصطفى خمينى نيز در احساس خطر با پدر هم افق بود و در ديدار با آيت اللّه حكيم گوشزد كرد كه شرايط سياسى و اجتماعى عراق و ناآگاهى مردم در شرايط كنونى زمينه رويارويى مستقيم با بعثيان را از ميان برده و زمينه فراهم نيست. رژيم عراق از طرح پيشنهاد صلح در پى نابودى حوزه و سقوط موقعيت شماست و اگر در اين كار دخالت نكنيد مناسب تر است.

افسوس كه هشدارهاى امام و آقا مصطفى خمينى راه به جايى نبرد و دسيسه بعثيان بر سرنوشت حوزه نجف رقمى ديگر زد. مهم ترين مرجع شيعه با تبليغات مسموم از چشم مرد افتاد. بعثيان پس از ترور شخصيّت آيت اللّه حكيم به بهانه هاى واهى بيت آن جناب را محاصره و تفتيش و سپس آن بزرگوار را دستگير و در كوفه تحت نظر قرار دادند و مردم به خاطر تبليغات مسموم و دور نگهداشتن آنان از جريانهاى پشت پرده به كمك آن مرحوم برنخاستند و زبان به اعتراض نگشودند.

آقا مصطفى خمينى درخاطرات خود از اين ماجراى غم انگيز چنين ياد مى كند:

(… دولت وقت عراق كه بسيار بدبخت و به غايت دور از اساس اسلاميت و متمايل به چپ مى باشد. با كمال دقت مشغول ريشه كن كردن او [آيت اللّه حكيم] بود…. يك آن كه: در ابتداى حكومت رئيس جمهور وقت به منزل شخصى ايشان رفت و اظهار كرد كه آقا مناسب است حكومت ايران را نصيحت كنيد كه با ما چنين سوء رفتار نداشته باشد. آقازاده كه در اين مجلس بوده دفاع از حكومت ايران كرده و گفته: شما با ايران چه كرديد كه ايران با شما بكند.

غافل از آن كه آمدن او [و] اين صحبت هايشان به خاطرآلوده كردن افكار عمومى ملت بود كه: آقا با دولت ايران رابطه به خصوص دارد كه بايد ميان دو دولت ميانجى گرى كند. ايرانى كه ملت عراق به خون آن تشنه است! ايرانى كه به عنوان يهودى و طرفدار يهود در بين افراد عرب و غيرعرب زبان بسيار بد سابقه و كفرمآب است.… نگارنده كه خوب اين قصه ها را مى فهميد و از دسيسه ها مطلع بود و از پيش هم به خاطر داشت رفت خدمت آقا موضوع سوء نظر را تذكر داد كه بلكه معظم له از اين رفتار منصرف شوند. البته من در نظر داشتم كه گذشته از اين ايشان از مرگ حتمى در اجتماع عراق نجات پيدا كند… بدين منظور خدمتش عرض كردم: آنچه به نظرمى رسد و من فكر مى كنم و شما بايد احتمال بدهيد آن است كه دولت عراق مى خواهد شما را از نظرجامعه عرب عراق ساقط كند و طرفدار عجم معرفى كند تا بتواند دروقتش شما را بكوبد. مناسب است كه در كارها دقت بيش ترى كنيد… ولى پيشنهاد مرا خيلى ترتيب اثر ندادند و آن شد كه شنيديد…)63

آقامصطفى و روشهاى مبارزه

رويارويى عالمان شيعه با تجاوز و ستم همانند مبارزات انبيا شيوه هاى گوناگونى داشته و همگى روش و برنامه اى يكسان را دنبال نكرده اند. اين اوضاع و شرايط بوده كه روش مبارزه را جهت مى داده است گاه مبارزه اى مسالمت آميز و گاه باخشونت آن فقيه مبارز نيز درمبارزه راههاى گوناگونى ارائه داده و شيوه هايى كه با استفاده از تجربه هاى گذشته مسلمانان و دنياى معاصر مفيد مى دانست به آزمايش مى گذاشت: