شهید مطهری قدس سره، پرسشها و رسالت حوزویان نسخه متنی

اميد به كشف علل پديده هاى طبيعى و دستيابى به دانشهاى گوناگون و فرانمايى ناشناخته ها انسانها را بر پلكان دانش بالا برده است. اسلام به اين وديعت گرانبها ارج نهاده و از مردم خواسته فكر و انديشه خود را به كار گرفته و از هوش و خرد خود بهره برند.

بخش مهمى از آيات قرآن و روايات به خردورزى و انديشه ورزى فرا مى خوانند. بدون ترديد انديشه ورزى جداى از پرسش گرى نيست. حيرت و شك نخستين پله پژوهش است و گذر از آن بدون كاوش و پرسش ممكن نيست. قرآن به روشنى فرموده كه گمان و پندار ايستگاهى نابسامان و فرجامش گمراهى است و براى رسيدن به ژرفاى حقايق بايد از آن گذشت و به يقين رسيد. قرآن مردم را تشويق كرده: آنچه نمى دانند از دانايان بپرسند و با راهنمايى فرزانگان راستى را از نادرستى بازشناسد.(1) پيامبر صلّى الله عليه وآله وسلّم با آن همه دانائى و دانش در پى افزايش حوزه دانايى خود بود و از خدا مى خواست بر داناييش بيفزايد.(2) امامان به ياران مى گفتند در نادانى فرونمانند و با پرس وجو از آگاهان و دانشوران جهل و نادانى را از خود دور كنند و به آگاهى دست يابند.(3)

بخش بزرگى از ميراث مكتوب و گنجينه معارف اسلامى در عقايد و اخلاق و احكام و... گردآورى پرسشها و پاسخهايى است كه مردم از بزرگان دين جويا شده اند و پاسخهاى در خور شنيده اند و آنها نسل به نسل منتقل شده تا به ما رسيده است.

امامان به ياران مى آموختند كه در گفت وگو و پرسشها بايد اجازه داد پرسش كننده عقده ها و ناخرسنديهاى خود را بازگو كند و آنچه در دل دارد بگويد تا همچون دريچه اطمينان فشار و تراكم درونى او را خارج كرده و زمينه براى گفت وگوى سالم و شبهه زدايى فراهم آيد. بدين جهت در متون دينى به عالمان سفارش شده با مخاطبان اندكى همراهى نشان دهند و پرسشِ‏