شهید مطهری قدس سره، پرسشها و رسالت حوزویان نسخه متنی

پسنديده است كه از سَرِ حقيقت جويى برخيزد و از غرض ورزى به دور باشد. در متون دينى نيز پرسشهاى برخاسته از سر خودخواهى و فضل فروشى و خرده گيرى نكوهش شده است.(39) پرسشهايى كه براى شبهه افكنى و جوسازى باشد و گوينده در پى هدفهايى نادرست نه تنها درخور پاسخ نيستند كه پرسش گر سزاوار نكوهش است براى پرسش و طرح شبهه ضرورت دارد شرايط زمان و مكانى در نظر گرفته شود و هر شبهه در بستر مناسب خود بيان گردد و از كسى پرسيده شود كه به آن مسأله آگاه است.(40)

سزاوار نيست هر مسأله اى كه درباره خدا قيامت و معاد مورد گفت وگو است از هر كس پرسيده و در هر مجلس مطرح شود. چه بسا شخصى كه براى پاسخ به پرسش برگزيده شده توانايى پاسخ را نداشته باشد و پرسش به جاى آن كه راهى به حقيقت بگشايد شبهه پديد آورد و ديگرانى را نيز به شبهه آلوده سازد.

استاد در اين باره به ماجراى شبهه افكنيهاى آريان پور در دانشكده الهيات اشاره كرده است. وى فردى بود داراى گرايشهاى ماركسيستى كه بدون پيمودن مقدمات استادى با اشاره مقامات دولتى به دانشگاه راه پيدا كرده بود و در تدريس معارف اسلامى با طرح پرسشهاى فتنه انگيز در باورهاى دينى جوانان خدشه وارد مى كرد و در انديشه دانشجويانى كه آمادگى جواب نداشتند شبهه مى افكند آنان را به دين و مذهب‏