شهید مطهری قدس سره، پرسشها و رسالت حوزویان نسخه متنی

مرزبانان دين اسلام در طول تاريخ از برخورد با مخالفان روى بر نتافته و همواره در مناظره ها و گفت وگوها از جايگاه برتر با ديگران روبه رو شده اند. پرسش و شبهه آن وقتى زيان بخش است كه مرزبانان دين خفته باشند و دشمن بيدار چونان برهه اى از دوره مشروطيت كه بسيارى از مسائل دين زير سؤال رفت و روشنفكران وابسته در بين جوانان و ناآگاهان از مبانى دين درباره بسيارى از ارزشها و باورهاى دينى شبهه افكندند و چهره دين را زشت جلوه دادند؛ امّا پاسخى مناسب و درخور دريافت نكردند.(13)

اين در جبهه داخلى و در برخورد با شبهه افكنان خودى هم افق با بيگانگان و يا ناآگاه در پى آگاهى و پرسش گر و در پى پاسخ كه استاد راه گفت وگو و پرسش و پاسخ را بهترين راه مى داند و كارسازترين آن. زيرا به عقيده استاد اسلام چنان قوى است كه به اين چيزها خم به ابرو نمى آورد.

امّا در برخورد با غيرمسلمانان ناگفته نماند كه بسيارى از غيرمسلمانان براساس دليلهايى كه براى خود دارند و آنها را بى خدشه مى پندارند به باورهاى خود پاى بندند و روش خود را حقيقت پنداشته و در برخورد با اسلام نيز سعى دارند خود را حق بنمايانند و اين را ثابت هم بكنند؛ از اين روى جدا كردن آنان از راهى كه پيش دارند و شكستن حصارهايى كه انديشه شان را دربرگرفته با زور و شتابزدگى ممكن نيست و با تبليغات و هياهو نمى شود و تنها از راه برهان و روشهايى كه خود و عواطفشان را به كُرنش وادارد ممكن است آنان را به اسلام متوجه كرد. استاد در تفسير آيه شريفه:

(لم يكن الذين كفروا من اهل الكتاب والمشركين منفكين حتى تأتيهم البيّنه.)(14)

مى نويسد:

(اين آيه علاوه بر تفاسيرى كه شده معنى جالبى هم دارد و آن اين كه تا شما براى مشركين دليل و برهان نياوريد و با آنها به‏