مسأله 1830 - خمس را بايد دو قسمت كنند: يك قسمت آن سهم سادات است وبنابر احتياط واجب بايد با اذن مجتهد جامع الشرايط به سيد فقير، يا سيد يتيم يا به سيدى كه در سفر درمانده شده، بدهند و نصف ديگر آن سهم امام (عليه السلام) است كه در اين زمان بايد به مجتهد جامع الشرايط بدهند، يا به مصرفى كه او اجازه مىدهد برسانند.ولى اگر انسان بخواهد سهم امام را به مجتهدى كه از او تقليد نمىكند بدهد، در صورتى به او اذن داده مىشود كه بداند آن مجتهد و مجتهدى كه از او تقليد مىكند، سهم امام را به يك طور مصرف مىكنند.مسأله 1831 - سيدى كه به او خمس مىدهند، بايد فقير باشد ولى به سيدى كه در سفر درمانده شده، اگر در وطنش فقير هم نباشد مىشود خمس داد.مسأله 1832 - به سيدى كه در سفر درمانده شده، اگر سفر او سفر معصيت باشد، نبايد خمس بدهند.مسأله 1833 - به سيدى كه عادل نيست مىشود خمس داد ولى به سيدى كه دوازده امامى نيست نبايد خمس بدهند.مسأله 1834 - به سيدى كه معصيت كار است، اگر خمس دادن كمك به معصيت او باشد، نمىشود خمس داد و به سيدى هم كه آشكارا معصيت مىكند، اگر چه دادن خمس كمك به معصيت او نباشد، نبايد خمس بدهند.مسأله 1835 - اگر كسى بگويد سيدم، نمىشود به او خمس داد مگر آن كه دو نفر عادل، سيد بودن او را تصديق كنند يا در بين مردم بطورى معروف باشد كه انسان يقين يا اطمينان پيدا كند كه سيد است.
لطفا منتظر باشید ...
