توضیح المسائل نسخه متنی

مسأله 1961 - اگر زكوة را از خود مال كنار بگذارد، مىتواند در بقيه آن تصرف كند و اگر از مال ديگرش كنار بگذارد، مىتواند در تمام مال تصرف نمايد.

مسأله 1962 - انسان نمىتواند زكوتى را كه كنار گذاشته براى خود بردارد و چيز ديگرى بجاى آن بگذارد.

مسأله 1963 - اگر از زكوتى كه كنار گذاشته منفعتى بوجود بيايد، مثلا گوسفندى كه براى زكوة گذاشته بره بياورد، مال فقير است.

مسأله 1964 - اگر موقعى كه زكوة را كنار مىگذارد مستحقى حاضر باشد، بهتر است زكوة را به او بدهد، مگر كسى را در نظر داشته باشد كه دادن زكوة به او از جهتى بهتر باشد.

مسأله 1965 - اگر با عين مالى كه براى زكوة كنار گذاشته براى خودش تجارت كند صحيح نيست واگر با اجازه حاكم شرع براى مصلحت زكوة تجارت كند، تجارت صحيح ونفعش مال زكوة است.

مسأله 1966 - اگر پيش از آن كه زكوة بر او واجب شود، چيزى بابت زكوة به فقير بدهد، زكوة حساب نمىشود و بعد از آن كه زكوة بر او واجب شد، اگر چيزى را كه به فقير داده از بين نرفته باشد وآن فقير هم به فقر خود باقى باشد مىتواند چيزى را كه به او داده بابت زكوة حساب كند.

مسأله 1967 - فقيرى كه مىداند زكوة بر انسان واجب نشده، اگر چيزى بابت زكوة بگيرد و پيش از او تلف شود ضامن است پس موقعى كه زكوة بر انسان واجب مىشود، اگر آن فقير به فقر خود باقى باشد، مىتواند چيزى را كه به او داده بابت زكوة حساب كند.

مسأله 1968 - فقيرى كه نمىداند زكوة بر انسان واجب نشده، اگر چيزى بابت زكوة بگيرد و پيش او تلف شود، ضامن نيست و انسان نمىتواند عوض آن را بابت زكوة حساب كند.

مسأله 1969 - مستحب است زكوة گاو و گوسفند و شتر را به فقيرهاى آبرومند