مسأله 216 - اگر بدن حيوان به عين نجس مثل خون، يا متنجس مثل آب نجس، آلوده شود، چنانچه آنها بر طرف شوند بدن آن حيوان پاك مىشود.و همچنين است باطن بدن انسان، مثل توى دهان و بينى، مثلا اگر خونى از لاى دندان بيرون آيد و در آب دهان از بين برود، آب كشيدن توى دهان، لازم نيست.ولى اگر دندان عاريه در دهان نجس شود، بايد آن را آب بكشند به احتياط واجب.مسأله 217 - اگر غذا لاى دندان مانده باشد وداخل دهان خون بيايد، چنانچه انسان نداند كه خون به غذا رسيده، آن غذا پاك است.واگر خون به آن برسد بنابر احتياط واجب، نجس مىشود.مسأله 218 - جائى را كه انسان نمىداند از ظاهر بدن است يا باطن آن، اگر نجس شود لازم نيست آب بكشد، اگر چه آب كشيدن احوط است.مسأله 219 - اگر گرد و خاك نجس به لباس و فرش ومانند اينها بنشيند، چنانچه هر دو خشك باشند نجس نمىشود واگر طورى آنها را تكان دهند كه گرد وخاك نجس از آنها بريزد، پاك مىشود.
10 - استبراء حيوان نجاستخوار
مسأله 220 - بول و غائط حيوانى كه به خوردن نجاست انسان، عادت كرده نجس است، و اگر بخواهند پاك شود، بايد آن را استبراء كنند، يعنى تا مدتى كه بعد از آن مدت ديگر نجاستخوار به آن نگويند، نگذارند نجاست بخورد وغذاى پاك به آن بدهند و بايد شتر نجاستخوار را چهل روز وگاو را بيست روز وگوسفند را ده روز و مرغابى را هفت يا پنج روز و مرغ خانگى را سه روز از خوردن نجاست جلوگيرى كنند وغذاى پاك به آنها بدهند.
لطفا منتظر باشید ...
