هـمـان طـور كـه قـبـلا اشـاره شـد بـيـن انـفـجـار اوّل و دوم 18 دقـيـقـه فـاصله است اگر از منظر تـحـوّل مـفـاهـيـم بـه ايـن فاصله نگاه شود نكات جالبى به دست مى آيد. از لحاظ عقلِ نظامى و تـاكـتـيـكـى، هـيـچ توجيهى براى فاصله بين اين حملات وجود ندارد؛ چون كوچك ترين فاصله يـعـنى دادن فرصت تنفس به رقيب براى دفاع. امّا اين گونه مى توان نتيجه گرفت كه علّت وجـود فـاصـله بين انفجار اوّل و دوم براى حضور رسانه ها و دوربين ها و در نتيجه پخش مستقيم حـوادث بـود (چـون در آمريكا براى حضور رسانه ها 10 دقيقه وقت نياز است.) اگر آن فاصله 18 دقيقه اى نبود مردم نمى توانستند فيلمى از اين تصاوير را ببينند، اخبارى در دست هست مبنى بـر ايـن كـه مـيـليـون هـا نـفر اين صحنه را ديدند و گريستند. جالب اين كه يكى از دوربين ها راءس مـجـسـمـه آزادى آمـريـكـا را بـه تـصـويـر كـشـيـده بـود! حـالا سـؤ ال ايـنـسـت كـه اگـر ايـن مـنـظـره در سـراسر جهان پخش نمى شد، چگونه آن بار روانى بسيار گسترده را كه بعد از اين حوادث ايجاد شد، ايجاد مى كردند؟ همه اين ها آن فاصله 18 دقيقه اى را بـه نـحـوى تـوجـيـه مـى كـنـد، جـهـان مـى بـايـسـت ايـن مـنـظـره را مـى ديـد امـّا چـرا؟ بـه اين دليـل كـه مـفـهـوم شـهـادت طـلبـى بـه اقـدامـى نـابـخـردانـه و وحـشـيـانـه تبديل شود!