امامت حضرت مهدی (عج) در اعتقاد ما نسخه متنی

حضرت مهدى (عج ) را در كتابهاى خود ثبت مى كردند. از اين رو، بـراى خـليـفـه عـبـاسى فرصت بسيار مغتنمى بود تا اگر بتواند به مولود امام حسن (ع ) دسترسى پيدا كرده ، او را از بين ببرد.

ايـن شـرايـط اقـتـضـا مى كرد كه ولادت امام مهدى (عج ) پوشيده بماند. از اين رو، امام حسن (ع ) كـودك خود را فقط به شيعيان خاصّش نشان داد تا آنان امام پس از او را بشناسند؛ زيرا هر چند كـه او از طـرفـى بـايـد بـراى حـفـاظـت از جـان حـضـرت مـهـدى (عـج ) تـلاش نـمـايـد و تـمـام اصـول پـنـهـان كـارى را مـراعات كند، اما از طرف ديگر وظيفه دارد كه وجود آخرين حجت الهى را بـراى مـردم و نـسلهاى بعد بويژه شيعيانش ثابت كند. بدين جهت كودك خود را به شيعيان مورد اعـتـمـادش نـشـان مـى داد تـا بـدانـند مهدى موعود(ع ) پا به عرصه گيتى نهاده است و ديگر در انتظار تولدش نباشند و به آنان سفارش مى كرد كه اين قضيه را فاش نسازند.

احـمـد بـن حسن مى گويد: بعد از تولد خلف صالح (ع )، امام حسن عسكرى (ع ) با خط خود نامه اى به جدم احمد بن اسحاق نوشته و در آن فرموده بود:

بـرايـمان فرزندى متولد گرديده ، اين مطلب نزد تو پوشيده بماند و آن را از مردم كتمان نما كه ما آن را جز براى خويشاوندان نزديك و دوستان خاص خود آشكار نمى كنيم . دوست داشتيم اين خـبـر را بـه تـو دهـيـم تـا خـداونـد تـو را مـسـرور سـازد، چـنـان كـه مـا را خوشحال كرده است .(46)

ولادت حـضـرت مـهدى (عج ) به حدى مخفى بود كه امام حسن (ع ) از بين زنان ، تنها به عمه اش حكيمه اطلاع داد كه به هنگام وضع حمل نرجس ، نزد او باشد و او را يارى كند.

حـضـرت مـهـدى (عـج ) لحظاتى پس از تولد سر بر سجده عبوديت نهاد، و روى بازوى راستش نوشته شده بود:

((جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ اِنَّ الْباطِلَ كانَ زَهُوقاً))(47)

حق آمد و باطل نابود شد، بيقين باطل نابود شدنى است .(48)

آخرين حجت الهى حـضـرت مـهـدى (عج ) پس از رحلت پدر بزرگوارش در سن پنج سالگى به امامت برگزيده شـد، آن سـان كـه حضرت عيسى در كودكى به پيامبرى برگزيده شد. ايشان آخرين حجت الهى از سـلسـله پـيـامبران و اوصيا در طول تاريخ است كه خداوند او را براى روز موعود ذخيره كرده اسـت و هـمـان گـونـه كـه نـبوّت به حضرت محمد(ص ) ختم شد، وصايت و امامت نيز به حضرت مهدى (عج ) ختم مى شود. روايات زيادى از طريق شيعه و سنى بيانگر اين است كه پيامبر داراى دوازده جـانـشـيـن بـه عـدد نـقـبـاى بـنـى اسـرائيـل اسـت كـه هـمـه از قـريـش و از اهـل بـيت او هستند و آخرين آنان حضرت مهدى (عج ) است (49). در اينجا به ذكر يك روايت بسنده مى كنيم .

ابن عباس از پيامبر(ص ) اين گونه نقل مى كند:

جـانـشـيـنـان و اوصـيـاى مـن و حـجتهاى خدا بر خلق بعد از من ، دوازده نفرند اولين آنان برادرم و آخرينشان فرزندم است . گفته شد: اى رسول خدا! برادرت كيست ؟ فرمود: على بن ابى طالب . گـفـتـه شـد:

فـرزنـدت كـيـسـت ؟ فـرمـود: مـهـدى كـه زمـيـن را از عدل و داد پر مى كند، بعد از آنكه از ظلم و جور پر شده است ... .(50)

ابن ابى الحديد مى گويد:

هـمـه فـرقـه هـاى مـسـلمـانـان اتـفاق نظر دارند كه دنيا و تكليف جز با مهدى (عج ) پايان نمى پذيرد.(51)

بـا تـوجـه بـه ويژگيهايى كه براى مهدى موعود برشمرديم ، پوچى و بطلان ادعاى مدعيان مهدويت در طول