اما مؤلف: آقابزرگ تهرانی و شیخ عباس قمی که از محدثین و محققین طراز اول معاصر میباشند، مینویسند که مؤلف کتاب، حسن بن علی بن حسن الطبري معروف به عمادالدین طبري است ایشان متوفاي 695 است و از قدما حساب میشود و از معاصرین خواجه نصیرالدین طوسی رحمة الله علیه است (1) که خواجه استاد علامه حلی رحمة الله علیه بوده است. مرحوم شیخ عباس قمی در مورد ایشان چنین تعبیري دارد:
الشَّیخُ الْعَالِمُ الْمَاهِرُ الْخَبِیرُ الْمُتَکلِّمُ الْمُ َدِّثُ النّحْرِیر،(2) (شیخ، عالم، استاد، آگاه، متکلم، حدیث گو، زیرك) و در جاي دیگر مینویسد: عَالِمٌ مَاهِرٌ خَبِیرٌ مُتَدَرِّبٌ نحْرِیرٌ مُتَکلِّمٌ جَلِیلٌ مُحَدّثٌ نَبِیلٌ فَاضِلٌ فَهَّامَةٌ.(3) (عالم، استاد، آگاه، حاذق، متکلم، بزرگ، حدیث گو، هوشیار، فاضل، بسیار دانا)
علامه امینی رحمة الله علیه ایشان را جزء أعلام شیعه ذکر کرده است. (4)
اما کتاب: شیخ عباس قمی و آقابزرگ مینویسند: نام اصلی کتاب کامل بهایی، السقیفه است. عمادالدین کتاب را به دستور وزیر، بهاءالدین محمد بن شمسالدین نوشته است لذا اسم کتاب کامل بهایی شده، نوشتن کتاب 12 سال طول کشیده و سال 675 کار نوشتن کتاب به اتمام رسیده است. (5) این کتاب کتابی مفید و بسیار پر فایده است و کسی که این کتاب را ببیند تشخیص میدهد که نسخ اصول حدیثی و کتب قدماي اصحاب نزد نویسنده آن حاضر بوده است. (6) (اعتبار آن از محتواي غنیاش قابل اثبات است)
با این اوصافی که از عماد الدین و کتابش ذکر کردیم میشود این نتیجه را گرفت که جلالت شأن او و اهتمام او در نوشتن این کتاب، ما را به این اطمینان میرساند که او از کتب معتبره مطالب کتاب خود را بیان کرده است.
ایشان در آن کتاب قضیه دختر خردسال امام حسین علیه السلام را از کتاب "الحاویۀ فی مثالب معاویۀ" نقل میکند که اصل کتاب الحاویه به دست ما نرسیده است ولی نویسنده آن قاسم بن محمد بن احمد المأمونی (7) از علما اهل سنت است که کتاب را علیه معاویه (علیه ما یستحق) نوشته است. عمادالدین مینویسد:
در حاویه آمد که زنان خاندان نبوت در حالت اسیري حال مردان که در کربلا شهید شده بودند بر پسران و دختران ایشان پوشیده میداشتند و هر کودکی را وعدهها میدادند که پدر تو به فلان سفر رفته [و] باز میآید، تا ایشان را به خانه یزید آوردند، دخترکی بود چهار ساله، شبی از خواب بیدار شد و گفت: پدر من حسین کجاست، این ساعت او را به خواب دیدم
****************
1. الذریعۀ: ج 17 ص 252 ؛ الکنی و الأ لقاب: ج 2 ص 443
2. الکنی و الألقاب: ج 2 ص 443
3. الفوائد الرضویۀ: ج 1 ص 201-200
4. الغدیر: ج 6 ص 25
5. الذریعۀ: ج 17 ص 252 ؛ الکنی و الألقاب: ج 2 ص 443 ؛ الفوائد الرضویۀ: ص 111
200- 6. الفوائد الرضویۀ: ج 1-ص 201
7. ایشان از شاگردان ابنالعجوز است و در قرن پنجم می زیسته است. سیر أعلام النبلاء ج 17 ص 374