ادله وجود حضرت رقیه سلام الله علیها:

بحث اول پیرامون اصل وجود دختري بنام رقیه سلام الله علیها براي امام حسین علیه السلام است، منتقدین قائل اند که اصل وجود چنین دختري تنها در کتب تاریخی و مقاتل متأخرین (1) منعکس شده و نام او در هیچکدام از کتاب هاي قبل از روضۀالشهداء (2) مشاهده نمیشود، نظر حضرتعالی پیرامون این مسئله چیست؟

جواب : بِسم اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ أللَّهم صلِّ علَی محمد و آلِ محمد و عجلْ فَرَجهم.

براي اثبات وجود حضرت رقیه سلام الله علیها ابتدا به ادله روشن و قابل استناد اشاره میکنیم و سپس مؤیداتی را نیز ضمیمه میکنیم.

در بیان ادله با مقدمه اي وارد بحث میشویم:
عدد فرزندان امام حسین علیه السلام بین قدما مورد اختلاف است برخی تعداد فرزندان آن حضرت را شش فرزند دانسته اند، چهار فرزند از آنها پسر و دو فرزند دختر هستند. (3)
برخی نُه فرزند نقل کرده اند، شش پسر و سه دختر (4) و برخی ده فرزند شش پسر و چهار دختر (5)، هیچکدام مورد اتفاق نیست باید بدانیم کدام مشهورتر است.
یکی از کتاب هاي معتبري که به آن در این باب استناد میکنند مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول علیهم السلام است که نویسنده آن کمال الدین محمد بن طلحه شافعی، (6) متوفاي 652 (ه ق) میباشد. وي در این کتاب مینویسد: براي امام حسین علیه السلام از فرزندان شش پسر و چهار دختر است؛ اما پسرها: علی اکبر، علی اوسط- که او سیدالعابدین است- و علی اصغر و

****************
1. متأخرین به علماي ما بعد علامه حلی رحمة الله علیه گفته میشود. علامه در سال 726 ه رحلت کرده است؛ در مقابل قدما هستند که به علماي معاصر علامه و علماي قبل از
او گفته میشود.
2. تألیف ملا حسین کاشفی (م 910 ه)
3. الإرشاد: ج 2 ص 135 ؛ إعلام الوري: ج 1 ص 478 ؛ کشف الغمۀ: ج 2 ص 249 ؛ بحارالأنوار: ج 45 ص 329 رقم 1
4. مناقب آل أبی طالب: ج 3 ص 231 ؛ دلائل الإمامۀ: ص 181 ؛ ذخائر العقبی: ص 151 ؛ تاریخ موالید الأئمۀ: ص 21 ؛ کشف الغمۀ: ج 2 ص 249 ؛ بحار الأنوار: ج 45 ص 330 رقم 4
5. مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول: ص 392 ؛ کشف الغمۀ: ج 2 ص 248 ؛ الفصول المهمۀ: ج 2 ص 851 ؛ بحار الأنوار: ج 45 ص 331 رقم 5
6. علماي فریقین ایشان را تجلیل کرده اند : مرحوم اربلی مینویسد که کان شیخا مشهورا و فاضلا مذکورا... وحاله فی ترفعه و زهده و ترکه وزارة الشام و انقطاعه و رفضه الدنیا حال معلومة قرب العهد بها....کشف الغمۀ: ج 1 ص 53 ؛ ابن کثیر در البدایة و النهایة : کان فاضلا عالما ج13 ص218؛ صفدی در الوافی باوفیات: کان صدرا معظما محتشما ج3 ص 146.