پیامبر امی نسخه متنی

فرمود كه به جاي " محمد رسول الله " ، " محمد بن عبدالله " نوشته شود . ولي از بيشتر نقلها برمي آيد كه اين اعتراض وقتي صورت گرفت كه علي ( ع ) اين كلمه را نوشته بود و پيغمبر از علي ( ع ) خواست كه اين كلمه را محو كند.

بارك را محو كند ، پيغمبر خود محو كرد و سپس علي ( ع ) نوشت " محمد بن عبدالله " . در بعضي از اين روايات و همچنين در بعضي از روايات اهل سنت تصريح دارد كه پيغمبر از علي( ع ).
خواست كه كلمه را نشان دهد و گفت دست مرا روي كلمه بگذار تا خودم محو كنم . علي ( ع ) چنين كرد . پيغمبر خودش با دست خود كلمه " رسول الله " را محو كرد و آنگاه علي ( ع ) به جاي آن نوشت " بن عبدالله " . پس نويسنده علي ( ع ) بوده نه پيغمبر ، بلكه طبق اين نقلها كه هم از طريق شيعه است و هم از طريق اهل سنت ، پيغمبر اكرم نه مي خوانده و نه مي نوشته است . در كتاب قصص قرآن ابوبكر عتيق نيشابوري سورآبادي كه برگرفته اي است از تفسير وي بر قرآن و در قرن پنجم تأليف يافته و به زبان پارسي است ، جريان حديبيه را نقل مي كند تا آنجا كه سهيل بن عمرو نماينده قريش به كلمه " رسول الله " اعتراض كرد . مي گويد : " گفت ( سهيل بن عمرو ) چنين نبيس : " هذا ما صالح عليه محمد بن عبدالله سهيل بن عمرو " . رسول صلي الله عليه گفت

هر چند كه رسول مي گفت ، علي مي پيچيد . رسول صلي الله عليه گفت :


انگشت من بر آن نه تا من بمحايم زانكه رسول صلي الله عليه امي بود نبشته ندانستي


. علي انگشت رسول بر آن نهاد . رسول الله صلي الله عليه بمحود ، تا چنانكه مراد سهيل بود نبشت " . يعقوبي نيز در تاريخ خود مي نويسد : پيغمبر به علي امر كرد كه به جاي " رسول الله " " بن عبدالله " بنويسد . در صحيح مسلم نيز پس از آنكه مي نويسد علي از محو كردن امتناع كرد ، مي نويسد :" پيغمبر اكرم فرمود )" فارني مكانها" فاراه مكانها فمحاها و كتب ابن عبدالله . به علي گفت جاي كلمه را به من نشان بده ، علي نشان داد . پيامبر محو كرد و نوشت محمد بن عبدالله " ( 1 ) . در اين روايت از طرفي مي نويسد پيغمبر در محو كردن از علي كمك خواست ، از طرف ديگر مي نويسد پيغمبر محو كرد و نوشت . ممكن است در ابتدا به نظر برسد كه پس از محو ، خود پيغمبر اكرم نوشت ، ولي مسلما مقصود ناقل حديث اين است كه علي نوشت ، زيرا در متن خود حديث آمده است كه پيغمبر براي محو از علي كمك خواست . از تاريخ طبري و كامل ابن اثير و از روايت ديگر بخاري در باب الشروط تقريبا به صراحت استفاده مي شود كه كلمه دوم را خود.

1. صحيح مسلم ، ج / 5 ص . 174 .