1. حضرت ابراهيم عليه السلام يكى از پيامبران بزرگ الهى است. او از برجستگان دعوت به توحيد در طول تاريخ و پدر بسيارى از پيامبران است.در زمانى برانگيخته شد كه مردم سخت در بت پرستى بودند و بتهاى گونهگون را پرستش و احترام ميكردند. آن حضرت با مردم گفت وگو ميكرد و بيخاصيّتى و پوچى بتها را براى آنان شرح ميداد. آنان در برابر سخنان حكيمانه ابراهيم خليل عليه السلام يك حرف داشتند و آن اين بود كه: «پدران ما اينگونه ميكردند و ما هم به راه آنان ميرويم.»ابراهيم گفت: «خدا آن است كه پروردگار هستى است. او كه مرا آفريد و هدايتم ميكند. او كه مرا طعام و نوشيدنى ميدهد و هر گاه بيمار شدم شفايم ميدهد. او كه مرا ميميراند و سپس زنده ميكند. او كه اميدوارم در روز قيامت گناه مرا بيامرزد.»سپس ابراهيم دست به دعا برداشت و گفت:رَبِّ هَبْ لى حُكْماً وَأَلْحِقْنى بِالصّالِحينَ * وَاجْعَلْ لى لِسانَ صِدْقٍ فى الآخِرينَ * وَاجْعَلْنى مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعيمِ * وَاغْفِرْ لأَبى إِنَّهُ كانَ
لطفا منتظر باشید ...
