دعاى حضرت لوط عليه السلام
لوط كه در زمان حضرت ابراهيم ميزيست پسر برادر آن حضرت و پيامبر الهى در شهر سدوم بود. او مردم شهر خود را به توحيد و پاكى و درستى دعوت ميكرد. ثمره دهها سال تبليغ و فراخوانى او، گرايش افرادى اندك بود. در ميان مردم آن شهر، فساد اخلاق و آلودگى به اوج رسيد به گونهاى كه پيشتر سابقه نداشت. لوط كه مردم را از گناه باز ميداشت، تهديدش كردند كه اگر از تبليغ دست برندارد او را از شهر بيرون ميكنند. و گاه به نشانه تمسخر به او ميگفتند: اگر راست ميگويى عذاب الهى را براى ما بياور. لوط دست به دعا برداشت و گفت:رَبِّ انْصُرْنى عَلَى الْقَوْمِ المُفْسِدينَ؛1بارالها، مرا بر قوم تبهكار و هرزه پيروز فرما.لوط به مردم اعلام كرد من با كردار ناشايست شما دشمنم و دست به دعا برداشت و گفت:رَبِّ نَجّنى وَأَهْلى مِمّا يَعْمَلوُنَ؛21. عنكبوت (29) آيه 30.2. شعراء (26) آيه 169.