دعاهای قرآن نسخه متنی

9. هنگامى كه موسى نوبت ديگر خواست به ميقات برود، از ميان مردم خود هفتاد نفر را انتخاب كرد و همراه خود برد. چون به ميقات رسيدند چنان لرزشى آنان را فرا گرفت كه يقين به نابودى خود كردند. در چنين شرايطى موسى به دعا برخاست و چنين گفت:

رَبّ لَوْ شِئْتَ أهْلَكتَهُمْ مِنْ قَبْلُ وَإِيّاى أَتُهْلِكُنا بِما فَعَلَ السُّفَهاءُ مِنّا إِنْ هِى إلاّ فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِها مَنْ تَشاءُ وَتَهْدِى مَنْ تَشاءُ أَنْتَ وَلِـيُّنا فَاغْفِرْ لَنا وَارْحَمْنا وَأَنْتَ خَيْرُ الغافِرِينَ * وَاكْتُبْ لَنا فِى هـذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةً وَفِى الآخِرَةِ إِنّا هُدْنا إِلَيْك َ؛1

بارالها، اگر مي‏خواستى آنان و مرا پيشتر هلاك مي‏كردى، آيا به‏جهت كار سفيهان ما، ما را نابود مي‏كنى، اين امتحان تواست كه به‏وسيله آن هر كه را خواهى گمراه و هر كه را خواهى هدايت مي‏كنى، تو سرپرست و ولى مايى،ما را بيامرز و ما را رحمت كن، تو بهترين آمرزندگاني. و براى ما در اين دنيا نيكى و نعمت مقرّر فرما و در آخرت نيز. ما به‏سوى تو باز گشتيم.

10. وقتى كه موسى و بني‏اسرائيل از دريا گذشتند و فرعون و لشكرش در دريا غرق شدند، موسى به بني‏اسرائيل رو كرد و گفت: «نعمت‏هاى الهى را به ياد داشته باشيد؛ چرا كه در ميان شما پيامبران و پادشاهان قرارداد و نعمت‏هايى به شما داد كه به هيچ كس نداد،

1. اعراف (7) آيات 155 ـ 156.