دعاهای قرآن نسخه متنی

اين سوره مربوط به داستان آن حضرت است. خداى متعال مي‏فرمايد: «ما نوح را به سوى قومش فرستاديم پيش از آن كه عذاب دردناك به سراغشان آيد. او به مردم گفت: من شما را هشدار مي‏دهم، خدا را بپرستيد و تقواى الهى را پيشه گيريد و مرا اطاعت كنيد. اگر چنين كنيد خداوند شما را مي‏آمرزد واجل شما را به تأخير مي‏اندازد.»

اين پيام و تبليغ، مردم را بيدار نكرد و به همين سبب نوح از سرِ درد با خداوند چنين گفت: «بارالها، شب و روز مردم را دعوت كردم و هرچه بيشتر فراخواندم مردم بيشتر گريزان شدند، هر گاه آنان را به آمرزش تو دعوت مي‏كنم انگشت به گوش مي‏كنند، لباس بر سر مي‏كشند تا پيام مرا نشنوند و بر كردار خود اصرار مي‏ورزند. به طور علنى و پنهانى آنان را خواندم و گفتم از پروردگارتان طلب آمرزش كنيد چرا كه او آمرزنده است. اوست كه باران بر شما فرو مي‏فرستد و اموال و پسران به شما مي‏دهد و باغ‏ها و نهرها برايتان فراهم مي‏آورد.»

نوح سپس آيات و نشانه‏هاى حق تعالى را در عالم آفرينش برايشان باز گو كرد. اما باز هم بيدار نشدند و به يكديگر سفارش مي‏كردند كه از بت‏هاى خود دست برنداريد. آنان در گناهان غوطه ورشدند و سرانجام اهل جهنم گشتند.

در اين هنگام نوح دست به دعا برداشت و به پروردگار عرضه داشت: