سوره‌ اعراف‌ ; آيه 187 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ اعراف‌ ; آيه 187

متن عربي

يسالونك عن الساعه ايان مرساها قل نما علمها عند ربي لا يجليها لوقتها لا هو ثقلت في السماوات والارض لا تاتيكم لا بغته يسالونك كانك حفي عنها قل نما علمها عند الله ولـكن اكثر الناس لا يعلمون

ترجمه فارسي

درباره قيامت از تو سؤال مى‏كنند، كى فرامى‏رسد؟! بگو: "علمش فقط نزد پروردگار من است; و هيچ‏كس جز او (نمى‏تواند) وقت آن را آشكار سازد; (اما قيام قيامت، حتى) در آسمانها و زمين، سنگين (و بسيار پر اهميت) است; و جز بطور ناگهانى، به سراغ شما نمى‏آيد!" (باز) از تو سؤال مى‏كنند، چنان كه گويى تو از زمان وقوع آن باخبرى! بگو: "علمش تنها نزد خداست; ولى بيشتر مردم نمى‏دانند." (187)

ترجمه انگليسي / English Translation

They ask thee about the (final) Hour - when will be its appointed time? Say: "The knowledge thereof is with my Lord (alone): None but He can reveal as to when it will occur. Heavy were its burden through the heavens and the earth. Only, all of a sudden will it come to you." They ask thee as if thou Wert eager in search thereof: Say: "The knowledge thereof is with God (alone), but most men know not."

تفسير 1

(187)(يسئلونك عن الساعه ايان مرسيها قل انما علمها عند ربي لا يجليهالوقتها الا هو ثقلت في السموات و الارض لا تاتيكم الا بغته يسئلونك كانك حفي عنها قل انما علمها عندالله و لكن اكثر الناس لا يعلمون ):(از تو در باره قيامت سئوال مي كنند كه چه وقت بر پا مي شود، بگو بدرستي كه علم آن نزد پروردگارم است كه جز او كسي آن را به موقع آن آشكار نمي كند،(قيامت ) در آسمانها وزمين سنگين است و جز ناگهان به شما نمي رسد،از تو مي پرسند، گويي تو آن رامي داني ، بگو همانا علم آن نزد خداست ، ولي بيشتر مردم نمي دانند)،مراد از(ساعت ) زمان برانگيختن و بازگشت خلايق به سوي خداست و (ايان مرسيها)يعني زمان وقوع و ثبوت آن چه هنگامي است ؟ و خداوند به پيامبر امر مي كند كه بفرمايد: علم آن نزد پروردگار من است ،يعني در حكم غيبي است كه هيچ چيز به آن احاطه ندارد،چون تحقق ظهور رستاخير مستلزم فناء همه اشياء است و هيچ چيز توانايي احاطه به فناء خويش را ندارد و جز خداي سبحان هيچ كس آن رادر موعدش آشكار و ظاهر نمي سازد و آنگاه مي فرمايد:(ثقلت في السموات والارض )يعني علم به قيامت در آسمانها و زمين سنگين است و البته سنگيني علم به آن ، عين سنگيني وجود آنست ، پس فايده اي در اختلاف مفسران ، در اينكه آيامقصود از ثقل ساعت در آسمان و زمين ، ثقل علم به آن است يا ثقل صفت آن براهل آسمانها و زمين به علت اينكه مشتمل بر شدائد و حساب و جزاست و ياثقل وقوع آن برايشان (به علت اينكه وقوع قيامت مستلزم درهم پيچيده شدن آسمان و زمين و حركت كوههاست )و يا اينكه آسمانها طاقت تحمل شدت آن راندارند، وجود ندارد، و اين اختلاف بي ثمر است . چون ثقل قيامت تمامي اين موارد را در بر مي گيرد و ثبوت آن مستلزم فناءهمه مخلوقات است و هيچ چيز تحمل فناي خود را نمي كند، به همين جهت خداوند مي فرمايد: جز ناگهاني و يكباره ظاهر نمي شود، يعني پديد آمدن قيامت براي تمامي اشياء بطور ناگهاني است و لذا شخص عاقل بايد علاج واقعه را قبل از وقوع نمايد و خود را براي ظهور آن آماده كند . كلمه (حفي )به معناي عالم و باخبر نسبت به چيزي است ،مي فرمايد:اينهابسيار از تو در باره قيامت پرسش مي كنند، گويا تو نسبت به اين مطلب آگاهي ،اين تكرار پرسش گوياي آنست كه معاصرين رسولخدا(ص ) خيال كرده بودنداينكه پيامبر فرمود،علم آن نزد پروردگارم مي باشد و جز او آن را ظاهرنمي سازد،تنها وصف عظمت قيامت است و ارتباطي با علم به وقت آن ندارد، لذادوباره سئوال خود را تكرار كردند،بلكه آن حضرت جواب ديگري بدهد يا به جهل خود اعتراف كند ،لذا خداي متعال دستور داد كه همان جواب سابق را به ايشان بدهد تا بفهمند در جواب اول هم جنبه رعايت ادب و تعارف نبوده ، بلكه حقيقتا اين علم تنها نزد خداي متعال است ،ولي بيشتر مردم بخاطر انس ذهني كه با محسوسات دارند، همه چيز را با محسوسات مي سنجند و خيال مي كنند هرچيزي را كه تا اندازه اي برايشان توصيف كردند، مي توانند به آن احاطه علمي پيداكنند،اما قياسشان باطل است ،زيرا پاره اي از امور من جمله امر قيامت اموري غيبي هستند كه فراتر از دايره محسوساتند و جز خداي سبحان كسي را ياراي احاطه بر آنها نيست .

تفسير 2

سئو ا ل ميكنند تو ر ا از سا عت كه مر ا د فناء د نيا با شد يا قيام قيا مت كه چهز ما ني و قت ا و ا ست بگو منحصر ا علم ا و نز د پر و ر د گا ر من ا ست ظا هر نمي كنند ا و ر ا بو قت ا و مگر خد ا سنگين ا ست د ر آ سما نها وز مين نمي آ يد شما ر ا مگر بنا گاه از تو سو ا ل ميكنند كه گو يا تو ميد ا ني از و قت آن بگو منحصر ا علم ب آن نز د خد ا و ند ا ست و لكن ا كثر مر دم نميد ا نند. يسئلو نك عن ا لسا عت سا ئل جما عتي از مسلمين بو د ند كه معتقد بو د ند بحضرت ر سا لت صلي ا لله عليه و آ له و سلم و بقيام قيا مت و معا د و تو هم ميكر د ند كه حضرت ميد ا ند, و ا لف و لام ا لسا عت عهد ا ست, بعضي گفتند مر ا د و قت فناء وز و ا ل ا ين عا لم ا ست و لكن بعيد نيست مر ا د يوم ا لنشو ر با شد كه يكي از ا سماء ر وز قيا مت يوم ا لسا عت ا ست و د ر مو ا ر دز يا دي د ر قر آن ا طلاق سا عه بر ا ين ر وز شده و ا لسا عت لا ر يب فيها جا ثيه آ يه31 بل ا لسا عت مو عد هم و ا لسا عت ا د هي و ا مر قمر آ يه 46 بل كذ بو ا با لسا عت و ا عتد نا لمن كذب با لسا عت سعير ا فر قان آ يه12 و ا نه لعلم للسا عت فلا تمترن بهاز خرف آ يه61, ا لي غير ذ لك و ما د ر مجلد سوم كلم ا لطيب ا سا مي ر وز قيا مت ر ا كه ما خوذ از قر آن و ا خبا ر شده متعرض شده ا يم با لغ بر هفتا د ا سم مر ا جعه كنيد. ا يان مر سيها ا يان چه و قت وز ما ني ا ستفهام ازز مان ا ست, مر سيها از ما ده ر سا بمعني ثبوت ا ست و لذ ا جبا ل ر ا ر ا سيت گو يند و ا لجبا ل ا ر سيها سو ره ناز عات آ يه32, و ا طلاق بر قد ر ثا بت هم شد و قد و ر ر ا سيات سبا آ يه34. قل علمها عند ر بي يكي از علوم مختصه بذ ات ا قدس ر بو بي علم بز مان و قوع قيا مت ا ست و حكمت ا خفاء آن ا ينستكه ا نسان ا حتما ل قرب بد هد تعجيل د ر تد ا رك عقو بت ا عما ل سيئه خو د كند و د ر ا عما ل حسنه كو ششز يا د تري كند لا يجليها لو قتها ا لا هو ظا هر نميفر ما يد از بر اي و قت قيا مت مگر ا و و مو قعيكه ظا هر ميفر ما يد بغتت ظا هر ميشو د و ما ا مر ا لسا عت ا لا كلمح ا لبصر ا و هو ا قرب نحل آ يه79 و ما ا مر نا ا لا و ا حده كلمح با لبصر قمر آ يه51 ثقلت في ا لسمو ات و ا لا رض ثقل قيا مت د ر آ سما نها وز مين ممكن ا ست از حيث ند ا شتن علم بو قت آن با شد چون ا مر مجهو ل بر جا هل سنگين ا ست و ممكن ا ست از حيث د هشت و و حشت ا حو ا ل قيا مت با شد و ممكن ا ست از خوف از عذ اب قيا مت با شد و ا حتما ل ا و ل بقر ينه جمله قبل و بعد ا قرب ا ست. لا تا تيكم ا لا بغتت بمجر د نفخ صو ر چون د و نفخه د ا ر يم يكي تمام بغتت فا ني مي شو ند د يگر تمام بر مي خيز ند و نفخ في ا لصو ر فصعق من في ا لسمو ات و من في ا لا رض ا لا من ش آء ا لله ثم نفخ فيه ا خري فاذ ا هم قيام ينظر ونز مر آ يه68 يسئلو نك كا نك حفي عنها ا حفاء بز بان ا مر وزه بمعني ا ستنطاق و ا صر ا ر د ر سئو ا ل ا ست مثل ا ينكه تو هم مي كر د ند كه حضرت ميد ا ند و ا خفاء ميكند لذ ا ا ستقصاء ميكر د ند, و نظير آن كلام منسوب با مير ا لمؤ منين عليه ا لسلام ا ست با لاي قبر حضرت صد يقه طا هرهع خد مت حضرت ر سا لت صلي ا لله عليه و آ له و سلم شكا يت از ظا لمين بفا طمه و ستنبئك ا بنتك بتظا فر ا متك علي حضمها حقها فا حفها ا لسؤ ا ل و ا ستخبر ها ا لحا ل ا لحد يث و معا ني د يگري هم بر اي ا حفاءذ كر شده منا سب با ا ين مقام نيست قل ا نما علمها عند ا لله كلمه ا نما از ا د ات حصر ا ست يعني علم ب آن منحصر بخد ا و ند ا ست غير ا و هر كه و هر چه هست نمي د ا ند. و لكن ا كثر ا لناس لا يعلمون يا مر ا د ا ينستكه ا كثر علم بو قوع قيا مت ند ا ر ند چنا نچه د ر بسيا ري از آ يات تصر يح فر مو ده كه منكر معا د هستند يا ا ينكه نميد ا نند كه غير خد ا نميد ا ند و ا حتما ل ا و ل چون تعبير با كثر ناس فر مو ده ا قرب ا ست

/ 6486