سوره‌ انفال‌ ; آيه 26 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ انفال‌ ; آيه 26

متن عربي

واذكروا ذ انتم قليل مستضعفون في الارض تخافون ان يتخطفكم الناس فاواكم وايدكم بنصره ورزقكم من الطيبات لعلكم تشكرون

ترجمه فارسي

و به خاطر بياوريد هنگامى را كه شما در روى زمين، گروهى كوچك و اندك و زبون بوديد; آنچنان كه مى‏ترسيديد مردم شما را بربايند! ولى او شما را پناه داد; و با يارى خود تقويت كرد; و از روزيهاى پاكيزه بهره‏مند ساخت; شايد شكر نعمتش را بجا آوريد! (26)

ترجمه انگليسي / English Translation

Call to mind when ye were a small (band), despised through the land, and afraid that men might despoil and kidnap you; But He provided a safe asylum for you, strengthened you with His aid, and gave you Good things for sustenance: that ye might be grateful.

تفسير 1

(26)(واذكروا اذ انتم قليل مستضعفون في الارض تخافون ان يتخطفكم الناس فاويكم و ايد كم بنصره و رزقكم من الطيبات لعلكم تشكرون ):(و به يادآوريد زماني را كه گروهي اندك و ضعيف شده در زمين بوديد و مي ترسيديد كه مردم شما را بربايند، و خدا با نصرت خود شما را ياري و تأييد نمود و ازپاكيزه ها شما را روزي داد تا شايد شكر گزاريد)، (استضعاف ) يعني ضعيف وخوار شمردن و توهين و بي اعتنايي به امر چيزي يا كسي و (تخطف ) يعني گرفتن چيزي به سرعت و (ايواء)يعني منزل دادن به كسي و (تأييد)از ماده (ايد) به معناي قوه و نيرو است . از سياق بدست مي آيد كه مراد از زماني كه مؤمنان مستضعف بودند، روزگارابتداي اسلام و قبل از هجرت مي باشد كه مسلمانان در مكه محصور بوده و ازمشركان عرب و رؤساي قريش هراسان بودند و خداوند آنها را در مدينه جاي داد و مسلمانان مهاجر را بوسيله انصار كثرت بخشيد و آنها را در جنگ بدر ياري نمود و غنائم جنگي فراوان را روزي ايشان كرده و بر آنان حلال ساخت تا شايدشكرگزار باشند، اين منتها اگر چه اغلب مختص به مهاجرين مي باشد ،اماخداوند بر هر دو طائفه منت مي گذارد، چون امت اسلام ، امت واحده اند و دونعمت اخيرمشمول هر دوطائفه بوده است ، به هر حال اين آيه به طور خاص مربوط به آغاز ظهور اسلام است ، اما به طور عام شامل همه امت اسلام در تمامي تاريخ مي باشد.

تفسير 2

و يا د كنيد اي گر وه مؤ منينز ما ني ر ا كه عده شما قليل بو د و شما ر ا ضعيف مي شمر د ند د ر ر ويز مين و ميتر سيد يد با ينكه بغتت كفا ر گير شو يد و شما ر ا د ستگير كنند خد ا و ند شما ر ا جاي گير كر د و تا ييد فر مو د شما ر ا بنصرت خو د و ر وزي د ا د شما ر ا از چيز هاي پا كيزه با شد كه شما شكر گذ ا ر ا ين نعمت بز رگ با شيد. بعضي تو هم كر د ند از مفسر ين كه ا ين آ يه ا شا ره بد و ره قبل از ا سلام بو ده ر ا جع با نصا ر د ر مد ينه و بعضي گفتند ر ا جع بمها جر ين قبل از تشرف با سلام لكن ا ين هر د و ا حتما ل خلاف ظا هر بلكه نص آ يه شر يفه ا ستز ير ا قبل از ا سلام نه مها جر ين و نه ا نصا ر قليل و مستضعف بو د ند و نه خوف از كفا ر د ا شتندز ير ا با آ نها د ر مسلك مو ا فق بو د ند تمام كا فر و مشرك بو د ند بلي ا ختلاف قبا ئلي و جنك و جد ا ل بين آ نها بو د ا ين آ يه ا شا ره با و ا ئل ا سلام ا ست و ا و ا خر آن و ر ا جع بجميع مؤ منين از مها جر ين و ا نصا ر. ا ما مها جر ين قبل از هجرت حضرت ر سا لت د ر مكه معظمه د ر شكنجه مشر كين بو د ند كه بعضي هجرت بحبشه و بعضي بيمن و طا ئف و بعضي د ر شعب ا بي طا لب و د ا ئما مو ر د اذ يت مشر كين بو د ند. و ا ما ا نصا ر پس از هجرت ر سو ل ا لله ا و ا ئل هجرت بفقر و فا قه و قحطي گر فتا ر يهو د عنو د بو د ند لذ ا ميفر ما يد و اذ كر و ا اذ ا نتم قليل كه عده مؤ منين چه مها جر ين و چه ا نصا ر بسيا ر كم بو د ند مستضعفون في ا لا رض كفا ر و مشر كين بر آ نها مسلط بو د ند مثل بني ا سر ا ئيل د ر ا يا دي فر عو نيان و تمام بفقر و تنگد ستي گر فتا ر. ا ما مها جر ين كه ا صلا پس از هجرت منز ل و خا نه ند ا شتند بعضي بخا نه ا نصا ر و بعضي ا صحاب صفه د ر مسجد, و ا ما ا نصا ر بقحطي و نيستي كه حتي بچند د ا نه خر ما و چند لقمه نان جو بسر ميبر د ند و هرز مان خبر ب آ نها مي ر سيد كه كفا ر و مشر كين د ر مقام حمله بمد ينه و نا بو د كر دن مسلمين هستند كه تخا فون ان يتخطفكم ا لناس و كفا ر مد ينه از يهو د و سا ير طبقات ا ينها هم ا نتظا ر د ا شتند كه پس از حمله مشر كين با آ نها همد ست شو ند و ا ساس ا سلام ر ا منهدم كنند ف آ و يكم د ر ا و ا خر بعثت تمام ثر و تمند شد ند و مناز لي تحصيل كر د ند و از غنا ئم د ا ر ا لحرب ا ستفا دهز يا دي كر د ند حتي آ نكه ا هلذ مه حا ضر بجز يه د ا دن شد ند و همان مشر كين كه از آ نها خوف د ا شتند بغلا مي و كنيزي آ نها د ر آ مد ند و حا ضر بفد يه شد ند تا آز ا د شد ند حتي بسيا ري با لطوع و ا لر غبت آ مد ند و ا ملاك خو د ر ا تقد يم كر د ند كه جز و ا نفا ل شد و بسيا ري مر ا كز خو د ر ا تخليه كر د ند بد ون جنگ كه مفتوح ا لعنوه با شد و عده مسلمينز يا د شد ند كه د ر سو ره نصر خد ا و ند مي فر ما يد بسم ا لر حمن ا لر حيم اذ ا جاء نصر ا لله و ا لفتح و ر ا يت ا لناس يد خلون في د ين ا لله ا فو ا جا و خد ا و ند ر عبي د ر قلوب مشر كين ا ند ا خت تا آ نجا كه پيغمبر صلي ا لله عليه و آ له و سلم كا غذ د عوت بد ين ا سلام بر خسر و پا د شاه ا ير ان و قيصر سلطان ر وم و نصا ر اي نجر ان فر ستا د د يگر چه نحو و ا يد كم بنصره با شد و فر ا و ا ني نعمت بر آ نها از هر جهت فر ا هم شد و رز قكم من ا لطيبات با ا ين همه لطف و عنا يت با يد ا لبته قد ر د ا ني كنيد و شكر گذ ا ر نعمتهاي ا لهي با شيد كه گفتيم لعلكم تشكر ون بر اي تر ا خي نيست بلكه بمعني ينبغي ا ست يعني با يد و سز ا و ا ر ا ست كه شكر گذ ا ر با شيد.

/ 6486