سوره‌ توبه‌ ; آيه 46 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ توبه‌ ; آيه 46

متن عربي

ولو ارادوا الخروج لاعدوا له عده ولـكن كره الله انبعاثهم فثبطهم وقيل اقعدوا مع القاعدين

ترجمه فارسي

اگر آنها (راست مى‏گفتند، و) اراده داشتند كه (بسوى ميدان جهاد) خارج شوند، وسيله‏اى براى آن فراهم مى‏ساختند! ولى خدا از حركت آنها كراهت داشت; از اين رو (توفيقش را از آنان سلب كرد; و) آنها را (از جهاد) باز داشت; و به آنان گفته شد: "با "قاعدين‏" ( كودكان و پيران و بيماران) بنشينيد!" (46)

ترجمه انگليسي / English Translation

If they had intended to come out, they would certainly have made some preparation therefor; but God was averse to their being sent forth; so He made them lag behind, and they were told, "Sit ye among those who sit (inactive)."

تفسير 1

(46)(ولو ارادوا الخروج لاعدوا له عده ولكن كره الله انبعاثهم فثبطهم وقيل اقعدوا مع القاعدين ):(و اگر مي خواستند به قصد جهاد بيرون شوند، هرآينه در صدد تهيه لوازم آن بر مي آمدند و خود را مجهز مي كردند،اما خدا حركت آنهارا نمي پسنديد، لذا آنان را بازداشت و گفته شد با نشستگان بنشينيد)،(انبعاث )يعني به سرعت روانه شدن و (عده ) يعني تجهيزات و (ثبط)يعني بازداشتن از امر مكروه ، خداوند در رد ادعاي آنها كه گفتند: اگر توانايي داشتيم ماهم با شما مي آمديم ،مي فرمايد:اگر اينها قصد خروج داشتند مسلما درصدد تهيه ملزومات سفر بر مي آمدند و خود را براي جنگ آماده مي كردند، چون اگر كسي بخواهد در امري اقدام كند، بايد ابتدا خود را آماده نمايد، ولي از اين منافقان هيچ جنب و جوشي براي تدارك امر جهاد ديده نشد، پس معلوم مي شودآنها ابداقصد خروج و شركت در جنگ را نداشتند. آنگاه مي فرمايد: خداوند اين حركت به سوي جنگ را از جانب آنان نمي پسنديد و علتش هم نفاق و مفسده جويي آنها بود، لذا خداوند آنها را موفق به جهاد نكرد و به جزاي نفاقشان آنها را از اين امر بازداشت تا در ميان مؤمنان مفسده انگيزي نكنند و اتحاد آنها را مبدل به تفرقه ننمايند و اين خود، منتي ازجانب خدا بر رسول و مؤمنان بود و به آنهابه نحو تكويني ( غير تشريعي ) امرشد كه شما هم مانند زنان و سالخوردگان و معذوران از جنگ ، به جنگ نرويد وتقاعد نماييد و اين امر تكويني بر خاسته از باطن خبيث آنان و شك و ترديدقلبي و سجاياي نفساني ناپسند آنها بود و لذا اين امر، امري تشريعي نيست ،يعني خداوند آنها را مكلف به تقاعد نكرد، چون در اين صورت اين مطلب با امربه كوچ كردن و شركت در جهاد منافات داشته و خود عذر محكمي براي عدم شركت آنان در جنگ خواهد بود.

تفسير 2

و ا گر ميخو ا ستند و قصد خر وج د ر جها د د ا شتند هر ا ينه تهيه و تد ا رك و ا سباب خر وج ر ا فر ا هم ميكر د ند و لكن خد ا و ند صلاح نميد ا نست خر وج آ نها ر ا يعني ميد ا نست كه صلاح نيست پس آ نها ر ا ثا بت قر ا ر د ا د د ر مد ينه و گفته شد ب آ نها كه شما با قا عد ين قعو د كنيد. و لو ا ر ا د و ا ا لخر وج لو ا متنا عيه ا ست يعني هر گز ا ينها خيا ل خر وج بر اي جها د ند ا شتند و د ليل بر ا ينكه ا بد ا قصد خر وج ند ا شتند ا ينستكه ا گر ا ر ا ده د ا شتند لا عد و ا له عده عده تهيه ا سباب فعل ا ست ا ينها تهيه و تد ا رك ا سباب خر وج ر ا ميكر د ند, و تعبير بعده ا شا ره با ينستكه لا ا قل يكي از ا سباب خر وج ر ا فر ا هم ميكر د ند ا ينها هيچگو نه تد ا ر كي نكر د ند فقط بر اي ا ينكه د ر نظر مسلمين نفاق و مخا لفت آ نها ظا هر نشو د آ مد ند از حضرت ا ستيذ ان كنند كه بگو يند ما بر حسب ا جازه حضرت تو قف كر د يم. و لكن كره ا لله ا نبعا ثهم چون خد ا و ند ميد ا نست كه ا گر ا ينها با مجا هد ين خر وج ميكر د ند د ر ميد ان جنگ فر ا ر ميكر د ند و با عث شكست مسلمين ميشد و د ر ا و ا مر نبي تخلف ميكر د ند و هز ا ر مفسده د يگر و معناي كر ا هت د ر مقا بل ا ر ا ده ا ست و ا ختلاف ا ست بين حكماء و متكلمين د ر ا ينكه ا ر ا ده و كر ا هت از صفاتذ ات ا ست كه حكماء قا ئلند يا از صفات فعل ا ست چنا نچه متكلمين قا ئلند و حق با حكماء ا ست و معناي ا ر ا ده علم بصلاح فعل ا ست چنا نچه حكمت علم بمصلحت ا ست و فعل چون د ا ر اي مصلحت با شد صلاح ميشو د چنا نچه ا گر د ا ر اي مفسده با شد فسا د ميشو د و خد ا و ند بهمه چيز عا لم ا ست, و د ر مقام خو د گفته ا يم كه بسيا ري از صفات ا لهيه مر جعش بعلم ا ست بصير علم بمبصر ات, سميع علم بمسمو عات, مد رك علم بجز ئيات حكيم علم بمصا لح , مر يد علم بصلاح, كا ره علم بفسا د, خبير علم بقضا يا و نحو ا ينها و ا لبته هيچگو نه فعلي د ر عا لم و ا قع نميشو د مگر با ر ا ده ا و ما قطعتم من لينت ا و تر كنمو ها قا ئمه علي ا صو لها فباذن ا لله ا لحشر آ يه5, و ا ين منا فات با ا ختيا ر و تكليف و ثو اب و عقاب ند ا ر د. فثبطهم خد ا و ند آ نها ر ا ثا بط فر مو د كه خا رج نشو ند نظر بمفا سد خر وج آ نها و قيل قا ئل با ين قو ل بعضي گفتند ا صحاب و ر فقاء آ نها كه گفتند ا قعد و ا و بعضي گفتند قا ئل نبي صلي ا لله عليه و آ له و سلم بو ده بر و جه تهد يد و ا عر اض و بعضي گفتند بر و جه اذن , لكن ظا هر آ يه بقر ينه كره ا لله و ثبطهم قا ئل خد ا و ند ا ست لكن بقو ل تكو يني نه تشر يعي و لفظي مثل قو له تعا لي ا نما قو لنا لشيى اذ ا ا ر د ناه ان نقو ل له كن فيكون نحل آ يه42 مع ا لقا عد ين مر ا د قا عد ين كسا نيكه علنا مخا لفت كر د ند و خر وج نكر د ند.

/ 6486