{س} قل من رب السماوات والارض قل الله قل افاتخذتم من دونه اوليا لا يملكون لانفسهم نفعا ولا ضرا قل هل يستوي الاعمى والبصير ام هل تستوي الظلمات والنور ام جعلوا لله شركا خلقوا كخلقه فتشابه الخلق عليهم قل الله خالق كل شيٍ وهو الواحد القهار
ترجمه فارسي
بگو: "چه كسى پروردگار آسمانها و زمين است؟" بگو: "الله!" (سپس) بگو: "آيا اوليا (و خدايانى) غير از او براى خود برگزيدهايد كه (حتى) مالك سود و زيان خود نيستند (تا چه رسد به شما؟!); سذللّه بگو: "آيا نابينا و بينا يكسانند؟! يا ظلمتها و نور برابرند؟! آيا آنها همتايانى براى خدا قرار دادند بخاطر اينكه آنان همانند خدا آفرينشى داشتند، و اين آفرينشها بر آنها مشتبه شده است؟!" بگو: "خدا خالق همه چيز است; و اوست يكتا و پيروز!" (16)
ترجمه انگليسي / English Translation
Say: "Who is the Lord and Sustainer of the heavens and the earth?" Say: "(It is) God." Say: "Do ye then take (for worship) protectors other than Him, such as have no power either for good or for harm to themselves?" Say: "Are the blind equal with those who see? Or the depths of darkness equal with light?" Or do they assign to God partners who have created (anything) as He has created, so that the creation seemed to them similar? Say: "God is the Creator of all things: He is the One, the Supreme and Irresistible."
تفسير 1
(16)(قل من رب السموات و الارض قل الله قل افاتخذتم من دونه اولياء لايملكون لانفسهم نفعا و لا ضرا قل هل يستوي الاعمي و البصير ام هل تستوي الظلمات و النور ام جعلوا لله شركاء خلقوا كخلقه فتشابه الخلق عليهم قل الله خالق كل شي ء و هو الواحد القهار):(بگو پروردگار آسمانها و زمين كيست ؟ بگوخداست ، بگو پس چرا غير او را اولياء خود گرفته ايد، با اينكه آنها مالك هيچ نفع و ضرري براي خود نيستند، بگو آيا نابينا با بينا يكسان است و آيا تاريكي ها بانور يكي هستند؟ آيا آنها شريكاني براي خدا قرار داده اند و همانند خدا خلقتي كرده اند؟ و خلقتها براي آنها مشتبه و درهم شده است ؟ بگو خالق همه چيزخداست و او يگانه و مقتدر است )، اين آيه خلاصه آيات سابق وماحصل احتجاج رسولخدا(ص ) با مشركان است ، لذا به پيامبر ا مر مي كند كه به مشركان بفرمايد، مدبر و مالك آسمانها و زمين كيست ؟ آنگاه دستور مي دهد كه آنحضرت خود در جواب بگويد: (الله ) چون مشركان معاند به جهت لجبازي حاضر به اقرار به توحيد نبودند و تلويحا مي فهماند كه مشركان اهل حجت و استدلال نيستند و حرف حساب را تصديق نمي كنند، آنگاه به كمك آن نتيجه دوم را گرفته و آن اين است كه مقتضاي ربوبيت خدا اين است كه خدا مالك همه نفعها وضررها باشد، پس هر چه جز اوست مالك نفع و ضرري براي خود هم نيست تاچه رسد به غير خود، لذا اتخاذ ربي غير از خداي تعالي و فرض اينكه آنها اولياءمردم باشند امري غير معقول است و چگونه غير خدا ولايت آنها را داشته باشد باآنكه آن معبودهاي فرضي ابدا مالكيتي حتي نسبت به نفع و ضرر خودشان هم ندارند، پس اين گفته آنها خودش ، خود را تكذيب مي كند و اين اولياء در واقع اولياء نيستند، حال مي فرمايد آيا كور با بينا يكي است ؟ يعني كسي كه حجت حق را انكار كند با كسي كه به آن ايمان بياورد يكي است و آيا تاريكيها با نور يكي است ؟ يعني كسي كه به حق كافر گردد با كسي كه به حق ايمان آورد يكسان هستند؟ البته كه يكي نيستند، پس شما اي مشركان اگر داراي عقل سليم هستيدواجب است كه در برابر حق تسليم شده و باطل را طرد كنيد. آنگاه خطاب را مستقيما حالت غيبت بخشيده و فقط روي سخن را متوجه رسولخدا(ص ) مي نمايد و از رسول هم نمي خواهد كه آن را به مشركان القاء كندو آنگاه در جواب احتمالي جمله اول دوباره به رسولخدا دستور مي دهد كه جواب آنها را بدهد، و به اين وسيله رسولخدا(ص ) توحيد خالق را ابتداء به آنهاالقاء كند نه به عنوان جواب ، چون مشركان خالق را يكي مي دانستند و قائل به توحيد در خلق و ايجاد بودند(14) و اگر رسولخدا(ص ) از آنها سئوال مي كرد آنهاجواب صحيح مي دادند و زمينه اي براي القاء توحيد باقي نمي ماند، ولي مخالفت آنها با اسلام در مسأله توحيد ربوبيت بود نه توحيد الوهيت و خالقيت . با آنكه اعتقاد به خالق يكتا خودش باطل كننده اعتقاد به شركاء در امرربوبيت است و حجت را بر عليه آنها تمام مي كند چون توحيد در خلق و ايجادمستلزم نفي استقلال در وجود و علم و قدرت از غير خداست و با نبودن اين صفات كماليه ، ربوبيت معنا ندارد. لذا مشركان هيچ راهي براي اعتقاد به ربوبيت غير خدا ندارند، جز آنكه توحيد خالق را انكار نمايند و سهمي از خلق و ايجاد براي الهه خود قائل باشند،لذا به پيامبرامر مي كند كه به آنها بگويد خدا خالق همه چيز است تا به اين ترتيب ريشه آن احتمال باطل بكلي قطع گردد و دليل توحيد او در خلق و ايجاد هم آنست كه خداوند وحدتي دارد كه بر هر عدد و كثرتي قاهر است و مجموع اين دو صفت يعني (وحدت ) و (قاهريت )، صفت (احديت ) را نتيجه مي دهد.
تفسير 2
بفر ما با ين مشر كين كيست پر و ر د گا ر آ سما نها وز مين بفر ما ا لله ا ست بگو ب آ نها آ يا پس از ا ين گر فتيد شما از غير خد ا و ند عا لم ا و ليا ئي مثل ا صنام و غير آ نها كه ما لك نيستند از بر اي نفوس خو د نفعي و نه ضر ري بگو آ يا مسا وي هستند كو ر و بينا يا آ يا مسا وي هست تا ر يكي ها و نو ر آ يا قر ا ر د ا د ند از بر اي خد ا شر يكها ئي كه خلق كنند مثل آ نچه خلق فر مو د خد ا و ند پس تشا به كند خلق بر آ نها بفر ما خد ا و ند خا لق هر چيزي ا ست و ا و ست يكتاي بي همتا قا هر بر تمام مخلو قات. قل من رب ا لسمو ات و ا لا رض ا لبته آ نها ا قر ا ر ميكنند كه خد ا و ند متعا ل ا ست چنا نچه د ر آ يات د يگر تصر يح د ا ر د با قر ا ر آ نها كه مي فر ما يد و لئن سئلتهم من خلق ا لسمو ات و ا لا رض و سخر ا لشمس و ا لقمر ليقو لن ا لله فا ني يؤ فكون عنكبوت آ يه61 و لئن سئلتهم من نز ل من ا لسماء ماء فا حيا به ا لا رض من بعد مو تها ليقو لن ا لله عنكبوت آ يه 63 و لئن سئلتهم من خلق ا لسمو ات و ا لا رض ليقو لن ا لله لقمان آ يه24-ز مر آ يه39 و لئن سئلتهم من خلق ا لسمو ات و ا لا رض ليقو لن خلقهن ا لعز يز ا لعليم ز خرف آ يه8 و لئن سئلتهم من خلقهم ليقو لن ا لله ز خرف آ يه87 و غير ا ينها از آ يات. قل ا لله ا گر آ نها ا قر ا ر نمي كنند شما بفر ما ب آ نها كه خا لق آ سما نها وز مين ا لله ا ست و پس از آ نكه نتو ا نند ا نكا ر كنند قل ا فا تخذ تم من د و نه ا و لياء ا ستفهام ا نكا ري ا ست بفر ما ب آ نها پس از ا ينكه خا لق منحصر با و ا ست پس چر ا شما ا تخاذ كر ده ا يد از غير خد ا ا و ليا ئي ر ا مثل بتها و مثل ظلمه و ا ر باب حا جات كه ا ينها لا يملكون لا نفسهم نفعا و لا ضر ا ا ينها نسبت بخو د قد رت بر ا يصا ل نفعي و د فع ضر ري ند ا ر ند چه ر سد نسبت بشما ها كه بشما نفعي ر سا نند يا د فع ضر ري كنند. قل هل يستوي ا لا عمي و ا لبصير ا لبته كو ر ر اه ر ا گم ميكند و بسا د ر پر تگا هها ميا فتد و تصا د فا تي بر ا و پيش مي آ يد و ا ما بصير د ر جا ده مستقيم سير ميكند و بز و دي بمقصد مير سد و از تصا د فات مصون ميگر د د و كو ري قلب هز ا ر د ر جه بد تر از كو ري سر ا ست بخصوص هر شيا دي و دز دي و د شمني ا و ر ا بر ا هها ئي بي ر ا هه ميكشد چه شيا طين جني و چه ا نسي و ا ما قلب بينا حق ر ا مشا هده ميكند و ر و ببا طل نمير و د. ام هل تستوي ا لظلمات و ا لنو ر ظلمت جهل و هو اي نفس و حب د نيا و سيا هي قلب و كثرت معا صي كجا مسا و يست با نو ر علم و ا يمان و نو ر عقل كه تمام حقا يق بتو سط آن مشا هده ميشو د با لا خره سعا دت منو ط بنو ر ا يمان و بينا ئي قلب ا ست هر كد ام نبا شد شقا وت و هلا كت ا ست. ام جعلو ا لله شر كاء خلقو ا كخلقه آ يا ا ينها بر اي خد ا شر يك قر ا ر د ا ده كه ا ينها هم چيزي ر ا خلق كر ده با شند مثل آ نچه خد ا خلق فر مو د. فتشا به ا لخلق عليهم كه معلوم نبا شد كه ا ين مخلو قات مخلوق كي هستند ا ينها كه قد رت بر خلق يك مو ر چه و پشه ند ا ر ند چنا نچه مي فر ما يد ان ا لذ ين تد عون من د ون ا لله لن يخلقو اذ با با و لو ا جتمعو ا له و ان يسلبهم ا لذ باب شيئا لا يستنقذ وه منه ضعف ا لطا لب و ا لمطلوب حج آ يه 72. قل ا لله خا لق كل شيئي ا فعا ل مختصه بذ ات ا قدس حق: خلق و رزق و ا ما ته و ا حياء و صحت و مرض و عزت وذ لت و غني و فقر ا ست و هو ا لو ا حد بو حدهذ ا تي و صفا تي و ا فعا لي و عبا د تي و نظري د ر هيچ مر تبه شر يك, عد يل, مثل ند ا ر د ا لقها ر قا هر بر هر چيزي كسي نميتو ا ند عرض ا ند ام كند د ر مقا بل ا و.
لطفا منتظر باشید ...
