سوره‌ ابراهيم‌ ; آيه 37 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ ابراهيم‌ ; آيه 37

متن عربي

ربنا ني اسكنت من ذريتي بوادٍ غير ذي زرعٍ عند بيتك المحرم ربنا ليقيموا الصلاه فاجعل افئده من الناس تهوي ليهم وارزقهم من الثمرات لعلهم يشكرون

ترجمه فارسي

پروردگارا! من بعضى از فرزندانم را در سرزمين بى‏آب و علفى، در كنار خانه‏اى كه حرم توست، ساكن ساختم تا نماز را برپا دارند; تو دلهاى گروهى از مردم را متوجه آنها ساز; و از ثمرات به آنها روزى ده; شايد آنان شكر تو را بجاى آورند! (37)

ترجمه انگليسي / English Translation

"O our Lord! I have made some of my offspring to dwell in a valley without cultivation, by Thy Sacred House; in order, O our Lord, that they may establish regular Prayer: so fill the hearts of some among men with love towards them, and feed them with fruits: so that they may give thanks.

تفسير 1

(37)(ربنا اني اسكنت من ذريتي بواد غيرذي زرع عند بيتك المحرم ربنا ليقيمواالصلوه فاجعل افئده من الناس تهوي اليهم و ارزقهم من الثمرات لعلهم يشكرون ):(پروردگارا من بعضي از ذريه و فرزندان خويش را در دره اي غير قابل كشت ، نزد خانه ، حرمت يافته تو سكونت دادم ، پروردگارا€ براي آنكه نماز بپادارند، پس دلهاي مردم را بسوي آنان متمايل ساز و آنها را از ميوه ها روزي بده ،تا شايد سپاسگزاري نمايند)اين آيه حكايت بقيه دعاي حضرت ابراهيم (ع )است و منظور از بعض ذريه ايشان ، اسماعيل (ع ) و فرزنداني است كه از او پديدمي آيند و مي فرمايد: من ذريه ام را در سرزميني سكونت دادم كه صلاحيت كشت و زرع ندارد و نزد خانه و حرم امن توست كه براي عبادت خود آن را قرارداده اي و آن را حرم ساخته اي ،پروردگارا غرض من از سكونت دادن آنها اين بود كه در آنجا نماز را به پا دارند، خدايا دلهاي مردم را متمايل به آنها نما تا براي سكونت يا انجام حج به اينجا بيايند و با انتقال و تجارت و داد و ستد ايشان ، آنهارا از ثمرات بهره مند گردان ، يعني آنها ميوه و روزيهاي پاكيزه را با تجارت به مكه حمل نمايند تا اهل مكه از آن بهره مند شوند، چون آن سرزمين لم يزرع بود وفاقد آب و گياه و آنحضرت اين سرزمين خشك را برگزيد تا ذريه اش در عبادت خدا خالص باشند و امور دنيوي دلهايشان را مشغول نسازد و در برابر نعمات الهي شكر گزاري نمايند.

تفسير 2

پر و ر د گا ر ما بد ر ستيكه من سكنا د ا دم بعضذ ر يه خو د ر ا بيك بيا با ني كه هيچ كشتز ا ر ند ا ر د نز د خا نه تو كه ا و ر ا محترم د ا شته ئي پر و ر د گا ر ما بر اي ا ينكه بچا د ا ر ند نماز ر ا پس قر ا ر ده جما عتي از ناس ر ا كه بز و دي بيا بند از ر وي ميل و ر غبت بسوي آ نها و ر وزي ده آ نها ر ا از ثمر ات با شد كه آ نها شكر گذ ا ر شو ند شرح ا ين جمله د ر سو ره بقره مفصلا گذ شت و خلا صه آن ا ينكه حضرت ا بر ا هيم عليه ا لسلام ا سما عيل و ها جر ر ا ما مو ر شد بيا و ر د نز د كعبه گذ ا ر د وز مين مكه يك و ا دي بو د كه هيچ كشت وز ر عي د ر ا و نميشد و آب د ر آن نبو د خد ا و ند از پا شنه پاي ا سما عيل چشمه آبز مزم ر ا ظا هر فر مو د و قا فله ها بيكد يگر خبر د ا د ند كه د ر ا ين نقطه آب پيد ا شده آ مد ند و از تحف و هد ا يا از ا نو اع ما كو لات از گو سفند و غيره بر اي ا ينها آ و ر د ند و از د عاء ا بر ا هيم بر كات ا لي كنون د ر مكه از نوع ما كو لات و غير ما كو لات بسيا ر فر ا هم شده. ر بنا ا ني ا سكنت منذ ر يتي ذ ر يه ا بر ا هيم نه فقط ا سما عيل بو د چون ميد ا نست از نسل ا بر ا هيم تا د ا منه قيا مت با قيست لذ ا تعبير بذ ر يه كر د. بو ا د غيرذيز رع چون ا طر ا فش تمام كوه بو د و ر يشه هاي كو هها د ر ا ين ز مين فر و ر فته بو دز ر ا عت نميشد. عند بيتك ا لمحرم كه محل ا من قر ا ر ده كه ا لان حا جيان كه محرم مي شو ند سي چيز بر آ نها حر ام مي شو د كه بعضي از آ نها مثل صيد تا از حد حرم خا رج نشو ند حلا ل نميشو د بعلا وه بي ا حتر ا مي بكعبه بسا مو جب كفر ميشو د ليقيمو ا ا لصلوه كه ازز مان آ دم تا آ خر د نيا نماز د ر تمام شر ا يع بو ده و ا مر وز ا بناء نوع خيلي بي ا عتناء با مر نماز هستند تا بچه بلا ئي گر فتا ر شو ند فا جعل ا فئده من ا لناس تهوي ا ليهم مشا هده كنيد كه د ر هر سا لي چه ا ند ازه حا جي و معتمر تشرف پيد ا ميكنند. و ا رز قهم من ا لثمر ات چه ا ند ازه نعمت د ر مكه فر ا هم ا ست كه با ا ين جمعيات هيچ تفا و تي نمي كند. لعلهم يشكر ون با شد كه شكر گذ ا ر با شند و لي ا فسوس كه چه بسيا ر كفر ان نعم ا لهي ميكنند.

/ 6486