سوره‌ بقره‌ ; آيه 126 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ بقره‌ ; آيه 126

متن عربي

وذ قال براهيم رب اجعل هـذا بلدا امنا وارزق اهله من الثمرات من امن منهم بالله واليوم الاخر قال ومن كفر فامتعه قليلا ثم اضطره لى عذاب النار وبئس المصير

ترجمه فارسي

و (به ياد آوريد) هنگامى را كه ابراهيم عرض كرد: "پروردگارا! اين سرزمين را شهر امنى قرار ده! و اهل آن را -آنها كه به خدا و روز بازپسين، ايمان آورده‏اند- از ثمرات (گوناگون)، روزى ده! س‏ذللّه (گفت:) "ما دعاى تو را اجابت كرديم; و مؤمنان را از انواع بركات، بهره‏مند ساختيم; (اما به آنها كه كافر شدند، بهره كمى خواهيم داد; سپس آنها را به عذاب آتش مى‏كشانيم; و چه بد سرانجامى دارند" (126)

ترجمه انگليسي / English Translation

And remember Abraham said: "My Lord, make this a City of Peace, and feed its people with fruits,-such of them as believe in God and the Last Day." He said: "(Yea), and such as reject Faith,-for a while will I grant them their pleasure, but will soon drive them to the torment of Fire,- an evil destination (indeed)!"

تفسير 1

(126)(و اذ قال ابرهيم رب اجعل هذا بلدا امنا و ارزق اهله من الثمرات من امن منهم بالله و اليوم الاخر):(و زماني كه ابراهيم گفت پروردگارا اين شهررا محل امني قرار ده و اهلش را، البته آنهايي كه به خدا و روز قيامت ايمان آورنداز ثمرات روزي بده )اين جمله دعاي حضرت ابراهيم (ع ) است براي اهل مكه كه براي آنها طلب امنيت و روزي مي كند و خداوند دعايش را مستجاب كرد ،درحاليكه اهل مكه شامل مردم مؤمن و كافر بودند و دعاي ابراهيم (ع ) در باره رزق شامل مؤمن و كافر مي شود ،اما دعاي خود را مقيد كرد به قيد (من آمن منهم ) درحاليكه مي دانست كه روزي مؤمنان از ثمرات بدون مشاركت كافران امكان نداردو ناموس حيات دنيوي و اجتماعي چنين است و اين دعا در واقع طلب كرامت و فراواني براي مكه است كه در بياباني لم يزرع واقع بود،(قال ومن كفرفامتعه قليلا ثم اضطره الي عذاب النار و بئس المصير):(خداي متعال فرمود: به آنهاهم كه ايمان نياورند و كافر شوند چند صباحي روزي مي دهم و آنان را بهره مندمي سازم و سپس بسوي عذاب دوزخ كه بد بازگشتگاهي است روانشان مي كنم ،روانه كردني از روي اضطرار و بيچارگي )و اين امر مزيد به جهت كرامت بيت الله الحرام است و در مقابل اين بهره مندي بزودي ،افزونتر از عذاب آتش بهره مند خواهند شد،(والاخره خير لمن اتقي )(58)،( و آخرت براي پرهيزكاران نيكوتراست ).

تفسير 2

و يا د كنيدز ما ني ر ا كه ا بر ا هيم گفت پر و ر د گا ر ا ا ين شهر ر ا محل ا من قر ا ر ده و ا هل آ نر ا از ثمر ات ر وزي ده, آن كسا ني از آ نان كه ا يمان بخد ا و ر وز و ا پسين آ و ر ده ا ند, خد ا و ند فر مو د و كسيكه كا فر شو د, آ نا نر ا نيز از نعمت هاي خو د بر اي مدت كمي بر خو ر د ا ر نمو ده و سچس بجا نب عذ اب آ تش مي كشا نم و عذ اب آ تش بد محل باز گشتي ا ست و اذ معطوف به اذ جعلنا د ر آ يه قبل ا ست و جمله رب ا جعل هذ ا بلد ا ا منا گفتا ر حضرت ا بر ا هيم و د عاي ا و د ر با ره ا هل مكه ا ست و مفا د ا جعل همان جعل تشر يعي ا ست كهذ كر شد, و چون د ر آ يه قبل خد ا و ند فر مو د ما بيت ر ا محل ا من قر ا ر د ا د يم, بنظر مير سد كه حضرت ا بر ا هيم د ر د عاي خو د ا ين شر ا فت ر ا بر اي شهر مكه د ر خو ا ست نمو د كه همان حد حرم با شد. و ا رزق ا هله من ا لثمر ات مر ا د از ثمر ات جميع فو ا كه و ميوه ها بلكه هر چيزي ا ست كه عنو ان ثمره بر آن صا دق آ يد و د ر حد يث سا بق كه بثمر ات ا لقلوب يعني محبت مر دم نسبت ب آ نها تفسير شده از باب بيان مصد اق ا ست و شا هد بر ا ين معني, كلام حضرت با قر ا ست چنا نچه د ر مجمع ا لبحر ين ر و ا يت كر ده كه فر مو د ان ا لثمر ات تحمل عليهم من ا لا قطا ر و قد ا ستجاب ا لله له حتي لا تو جد في بلا د ا لمشرق و ا لمغرب ثمره لا تو جد فيها حتي ا نه تو جد فيها في يوم و ا حد فو ا كه ر بيعيت و صيفيت و خر يفيت و شتا ئيت من ا من منهم با لله و ا ليوم ا لا خر ا ين جمله بر اي تخصيص د عاء ا بر ا هيم ع با هل ا يمان بخد ا و ر وز جز اء ا ستز ير ا ا هل بلد شا مل مؤ من و كا فر هر د و ميشو د و د عاء د ر حق غير مؤ من ر و ا نيست مگر ا ينكه طلب هد ا يت و ا ر شا د و د لا لت بحق با شد. قا ل و من كفر فا متعه قليلا ا ين كلام د ر ا ستجا بت د عاي ا بر ا هيم ع ا ست كان خد ا ميفر ما يد من د عاي تر ا مستجاب نمو دم و رزق خو د ر ا د ر ا ين د نيا بمؤ منين ا ختصاص نميد هم بلكه مؤ من و كا فر هر د و از نعم د نيوي بر خو ر د ا ر ميشو ند, و لي كسا نيكه كا فر با شند مدت كمي د ر ا ين د نيا از نعمت هاي من بهر مند شده پس از بد ر و د ا ينز ند گا ني چند ر وزه بعذ اب ا لهي ا بدي معذب خو ا هند شد و به بيچا ر گي و د ر ما ند گي گر فتا ر خو ا هند گر د يد. ثم ا ضطرء ا لي عذ اب ا لنا ر و بئس ا لمصير ا ضطره يعني آ خذه قهر ا, آ نها ر ا از ر وي قهر و غلبه ميگير يم و بعذ اب آ تش ميكشا نيم و د ر چنگا ل عذ اب گر فتا ر مينما ئيم و ا ين مفا د ا ضطر ا ر ا ست و عذ اب آ تش بد محل باز گشتي بر اي آ نان ا ستز ير ا ا گر تمام عمر د نيا ر از نده با شند و از نعم د نيوي بر خو ر د ا ر شو ند د ر مقا بل عذ اب ا بدي قيا مت ا رزش ند ا ر د چون آن با لا خره فا ني وذ ا ئل و ا ين د ا ئم و با قي ا ست بلكه تمام د نيا و نعم آن مقا بل يك سا عت از عذ اب جهنم نخو ا هد بو د چنا نچه د ر آ يه6 و39 عذ اب قيا مت مفصلا بيان شد.

/ 6486