وذا اذقنا الناس رحمه فرحوا بها ون تصبهم سيئه بما قدمت ايديهم ذا هم يقنطون
ترجمه فارسي
و هنگامى كه رحمتى به مردم بچشانيم، از آن خوشحال مىشوند; و هرگاه رنج و مصيبتى بخاطر اعمالى كه انجام دادهاند به آنان رسد، ناگهان مايوس مىشوند! (36)
ترجمه انگليسي / English Translation
When We give men a taste of Mercy, they exult thereat: and when some evil afflicts them because of what their (own) hands have sent forth, behold, they are in despair!
تفسير 1
(36) (واذا اذقنا الناس رحمه فرحوابها وان تصبهم سيئه بما قدمت ايديهم اذاهم يقنطون ): (و زمانيكه ما به مردم رحمتي مي چشانيم . به آن خرسند مي شوند و اگربواسطه اعمالشان بديي به ايشان برسد ناگهان مأيوس مي گردند)مقابله بين (اذا) در مورد رحمت و (ان ) در مورد بدي ، اين معنا را افاده مي كند كه رحمت قطعي و كثير است ، اما مصيبت اندك و احتمالي است . و اينكه رحمت را به خدانسبت داد، اما سيئه را نتيجه اعمال خودشان دانست براي اين است كه رحمت ، امروجوديست كه از ناحيه خدا افاضه مي شود اما سيئه و گرفتاريها اموري عدمي هستند كه بازگشت آنها به عدم افاضه خداست .به هر جهت مي خواهد بفرمايد مردم نظرشان از ظاهر نعمت يا نقمت فراتر نمي رود وباطن امر را نمي بينند، همين كه نعمتي بيابند، خوشحال مي شوند بدون اينكه بينديشند كه اين امر بدست خودشان نيست و اين خداست كه اين نعمت را به آنها رسانده و همين كه نعمتي را از دست مي دهند، ناگهان مأيوس مي شوند و اين نااميدي امري حادث و غيرمتوقع است ، چون رحمت و سيئه هر دو بدست خداست ولي اينها چون سطحي نگرهستند به گونه اي رفتار مي كنند كه گويا اذن خدا در اين ميان دخالتي ندارد و از دست رفتن نعمت به اذن خدا نبوده .
تفسير 2
وز ما نيكه بچشا نيم و عنا يت كنيم مر دم ر ا ر حمتي پس فر حناك ميشو ند ب آن نعمت و ر حمت و ا گر ا صا به كند آ نها ر ا بلا ئي و مصيبتي بو ا سطه آ نچه بد ست خو د از معا صي بجا آ و ر ده ا ند د ر ا ين هنگام ما يوس و نا ا ميد مي گر د ند. و اذ ا اذ قنا ا لناس ر حمه مثل صحت جسم و سعه ر وزي و ا منيت و سلا متي و جاه و مقام و د و لت و ثر وت و مكنت. فر حو ا بها نه از جهت آ نكه خد ا و ند ب آ نها عنا يت كر ده بلكه از جهت ا ينكه مو ا فق هو ا هاي نفسا ني و تما يل ب آ نها خشنو د و خرم ميشو ند و غفلت آ نها ر ا مي گير د و بكلي از خد ا و د ين د و ر ميشو ند و د ر طغيان ا ست و معا صيز يا ده ر وي ميكنند ا نسان با يد د ر مو قعيكه نعمتي از پر و ر د گا ر ب آن ا فا ضه شد شكر گذ ا ر نعمت با شد و بد ا ند از جا نب ا و ا ست و د ر عبا دت و بند گي ا و بكو شد. تا مشمو ل بيشتر و با لا تر نعم ا و بشو د چنا نچه ميفر ما يد لئن شكر تم لاز يد نكم و لان كفر تم ان عذ ا بي لشد يد سو ره ا بر ا هيم آ يه7 . و ان تصبهم سيئت بلا ئي, مصيبتي, مر ضي, فقري, گر فتا ر ظا لمي, قحطي, تصا د في و سا ير مصا ئب, آ نها ر ا ا صا بت كند آ نهم د ر ا ثر بما قد مت ا يد يهم ا ست كه گفتيم معا صي قطع نظر از عقو بات ا خر وي د ر همين د نيا ده ضر ر د ا ر د كه يكي از آ نها نز و ل بلا و مصيبت ا ست كه ميفر ما يد ما ا صا بكم من مصيبت فبما كسبت ا يد يكم سو ره شو ري آ يه29 با ضر ر هاي د يگر بعد از ر حمت, سلب تو فيق, تسلط شيطان, ضعف ا يمان, سيا هي قلب و غير ا ينها. اذ ا هم يقنطون قنو ط نا ا ميد يست چون نظر به خد ا ند ا ر ند كه قد رت د ا ر د د فع كند و ا سباب ظا هر يه هم ند ا ر ند, ما يوس و نا ا ميد مي شو ند.