ولا تنفع الشفاعه عنده لا لمن اذن له حتى ذا فزع عن قلوبهم قالوا ماذا قال ربكم قالوا الحق وهو العلي الكبير
ترجمه فارسي
هيچ شفاعتى نزد او، جز براى كسانى كه اذن داده، سودى ندارد! (در آن روز همه در اضطرابند) تا زمانى كه اضطراب از دلهاى آنان زايل گردد (و فرمان از ناحيه او صادر شود; در اين هنگام مجرمان به شفيعان) مىگويند: "پروردگارتان چه دستورى داده؟" مىگويند: "حق را (بيان كرد و اجازه شفاعت درباره مستحقان داد); و اوست بلندمقام و بزرگمرتبه!" (23)
ترجمه انگليسي / English Translation
"No intercession can avail in His Presence, except for those for whom He has granted permission. So far (is this the case) that, when terror is removed from their hearts (at the Day of Judgment, then) will they say, 'what is it that your Lord commanded?' they will say, 'That which is true and just; and He is the Most High Most Great'."
تفسير 1
(23)(و لا تنفع الشفاعه عنده الا لمن اذن له حتي اذا فزع عن قلوبهم قالواماذا قال ربكم قالوا الحق و هو العلي الكبير): (و نزد خدا شفاعت سودي ندارد،جز از آنكه به وي اجازه داده شود، تا زمانيكه فزع از دلهايشان زايل گردد، آنوقت مي پرسند: پروردگار شما چه گفت : گويند: حق و او بلند مرتبه و والاست )مشركان در عين اينكه اعتقادي به قيامت نداشتند، براي آلهه خود در همين دنيا وبراي برآورده شدن حاجات دنيوي خود قائل به شفاعت بودند، در اين آيه اين پنداررا باطل نموده و شفاعت را بطور كلي از آنها نفي مي كند و مي فرمايد: شفاعت سودي ندارد، مگر آنكه خداوند به آن شافع اجازه شفاعت و وساطت داده باشد و يا اينكه شفاعت فايده اي ندارد، مگر براي آن صاحب حاجتي كه ، خدا به شافع اجازه شفاعت در كار او را داده باشد و ملائكه همگي واسطه هايي هستند براي انفاذ و اجراي اوامرالهي ، لذا همه آنها شفيع هستند، اما نه در هر امري و براي هر كسي ، بلكه فقطدراموري كه خدا اذن داده باشد، به گونه اي كه فعل و قول آنها تنها مطابق اوامر الهي است ، پس در واقع ميان خداي سبحان و انجام فعل هيچ چيزي واسطه نيست ، جز امرخدا.در ادامه مي فرمايد: تا وقتي كه فزع ملائكه از دلهايشان برطرف شود، يعني آن احساس حقارت و تذلل محض كه دلهاي آن را پر كرده زايل شود تا بتوانند اوامر الهي را تحويل گرفته و به انجام آن اهتمام بورزند، به گونه اي كه از سراپاي وجودشان چيزي جز انجام امر خدا ظهور نكند، آنگاه طائفه اي از ملائكه كه فزعشان برطرف شده ازگروه ديگر كه قبلا آرامش يافته اند، مي پرسند: امر الهي چه بود؟ يعني مراتب اسفل ملائكه ، امر الهي را از مراتب اعلاي خود دريافت مي كنند و از چگونگي آن پرسش مي نمايند و آنان در جواب مراتب پايينتر مي گويند: حق گفت ، يعني خداوند امري راصادر نمود كه ثابت است و براي بطلان و تبديل آن طريقي نيست و در آخرمي فرمايد: فقط خداست كه والا و بلند مرتبه است و همه چيز مادون او هستند و اوست كه كبير است و ماسوي الله همه در جوار او كوچك و بي مقدارند.
تفسير 2
و نفع نمي بخشد شفا عت نز د پر و ر د گا ر ا لا بر اي كسي كه اذن د هد خد ا و ند بر اي ا و حتيز ما ني كه بير ون آ مد فزع از د ل هاي آن ها گفتند چه فر مو ده پر و ر د گا ر شما گفتند حق فر مو ده و ا و ا ست علي متعا ل و بز رگ. و لا تنفع ا لشفا عت عنده ا لا لمن اذن له د ر مو ضوع شفا عت بين سني و شيعه ا ختلاف شد يد ا ست, سني ها بكل منكر شفا عت شد ند و تمسك جستند به بعض آ يات مطلقه كه منع شفا عت مي كند و گفتند هر كس پا د اش عمل خو د ر ا مي بيند خوب يا بد: فمن يعمل مثقا لذ ره خير ا يره و من يعمل مثقا لذ ره شر ا يره ز لز ا ل آ يه8 . و ا ما شيعه يكي از ضر و ر يات د ين و مذ هب مي شما ر د. و جو اب از آ يات مطلقه: ا و لا, ا ين آ يات د ر مو ر د كفا ر و ا هل ضلا لت و مشر كين ا ست كه مي گفتند د ر حق بت ها: هؤ لاء شفعاؤ نا عند ا لله يو نس آ يه18 و ا لله ا مر نا به ا عر اف آ يه28 . و ثا نيا مطلقات قا بل تقييد ا ست مثل همين آ يه ا لا لمن اذن له و آ يه شر يفه و لا يشفعون ا لا لمن ا ر تضي ا نبياء آ يه28 و آ يه شر يفه فما تنفعهم شفا عت ا لشا فعين مد ثر آ يه48 كه د لا لت د ا ر د بر ا ين كه شا فعيني هستند. و ثا لثا ا خبا ر ز يا دي فوق حد تو ا تر از عا مه و خا صه د ا ر يم مثل: ا د خرت شفا عتي لا هل ا لكبا ئر من ا متي و قو له ص : ا عطيت ا لشفا عت و د ر حد يث ا شفع تشفع يعني تقبل شفا عتك و نيز ا نت ا و ل شا فع و ا و ل مشفع و د رز يا ر ات و ا د عيه فوق حد ا حصاء. و ر ا بعا ا گر شفا عت نبا شد پس معني ند ا ر د د عاي مؤ منين د ر حق يكد يگر, و د عاي حمله عرش و ملا ئكه د ر طلب مغفرت, و د عاء ر سو ل د ر مغفرت مؤ منين و هكذ ا, و ا ما آ يه شر يفه فمن يعمل- ا لا يه يكي از عبا د ات و مثو بات آ نها ا عطاء شفا عت ا ست و يكي از ا عما ل ثو ا بش قا بليت شفا عت ا ست و مشمو ل خير ا يره ا ست. تو ضيح كلام ا ينكه د ر شفا عت سه چيز شر ط ا ست: ا و ل ا ين كه شفيع حق شفا عت د ا شته با شد مثل ا نبياء و ا ئمه و ملا ئكه و صلحاء و مؤ منين. د و يم ا ين كه مشفع له قا بليت شفا عت د ا شته با شد كه مؤ من با شد غير مؤ من چه كا فر يا مشرك يا ضا ل يا مبدع يا منكر ضر و ري د ين يا مذ هب با شد قا بليت ند ا ر د. سيم پس از حق شفا عت و قا بليت اذن و ا جازه حق هم لازم ا ست. حتي اذ ا فزع عن قلو بهم فزع آه و نا له و د ا د و فر يا د ا ست آ نقد ر نا له كنند كه از صد ا بيفتند كه فزع از قلب آن ها خا رج شو د كه د يگر نتو ا نند آه و نا له كنند. قا لو ا ماذ ا قا ل ر بكم قا ئل ملا ئكه عذ اب يا مؤ منين ا هل جنت با ين كفا ر و مشر كين و ا هل عذ اب مي گو يند چه فر مو د پر و ر د گا ر شما كه ا نبياء و كتا بهاي آ سما ني و ا خبا ر آ ل ا طها ر به شما از همچه ر وزي خبر د ا د ند و شما مي گفتيد د ر وغ و ا فتر اء ا ست. قا لو ا ا لحق ا هل عذ اب مي گو يند: آن چه گفتند حق بو د و ما با و ر نمي كر د يم چنا نچه د ا ر د ا هل بهشت به ا هل جهنم مي گو يند و نا دي ا صحاب ا لجنت ا صحاب ا لنا ر ان قد و جد نا ما و عد نا ر بنا حقا فهل و جد تم ما و عد ر بكم حقا قا لو ا نعم- ا لا يه ا عر اف آ يه44 . و هو ا لعلي ا لكبير ا علي من كل علي و ا كبر من كل كبير ا علي من ان يد رك و ا كبر من ان يو صف.
لطفا منتظر باشید ...
