(122) (انهما من عبادنا المؤمنين ): (آندو از بندگان مؤمن ما بودند) مي فرمايد ما بر موسي و هارون نعمت بخشيديم و منت نهاديم كه اين نعمات شامل نجات از شر فرعونيان و انزال كتاب و هدايت و... مي باشد و خداوند اين نعمات را برمي شمارد، ابتدا نجات از اندوه شديدي است كه بني اسرائيل از شر فرعون داشتند و اوآنها را به بندگي و استضعاف مي كشانيد، آنگاه به نعمت نصرت اشاره مي كند كه بواسطه تأييد الهي از مصر بيرون رفته و از دريا عبور كردند اما فرعون و لشكريانش دردريا غرق شدند و به اين ترتيب خداوند آنها را بر فرعون غلبه داد و پس از آن به ايشان كتاب تورات را اعطاء كرد كه مجهولات نهاني را برايشان روشن مي كرد واموري را كه مورد احتياج آنها در دنيا و آخرت بود براي ايشان آشكار كرده و توضيح مي داد. و بوسيله تورات آنها را به سوي صراط مستقيم هدايت كرد، هدايت كامل و تامي كه آنها را به سوي راه روشني هدايت مي كرد كه هرگز سالكين آن گمراه نمي شوند وخداوند بعد از آنها ثمره دعوتشان يعني كلمه توحيد را در امم بعدي باقي نگه داشت تامردم آينده آنان را به نيكي و مجاهدت در راه خدا ياد كنند و آنگاه خداوند به اين دوبزرگوار عليهما السلام درود و تحيت مي فرستد و مي فرمايد ما اينچنين نيكوكاران راجزا مي دهيم و دعايشان را برآورده ساخته و آنها را در دنيا و آخرت مورد انعام قرارمي دهيم چون آندو از بندگان مؤمن ما بودند يعني آراسته به حسن عقيده و باطن بودندو در نتيجه جز عمل صالح و نيك از آنان صادر نمي شد.
تفسير 2
متنذ يل تفسير عمو مي آ يات121 تا122 سو ره صا فات مي با شد: شرح و بيا نش د ر آ يات ا بر ا هيم كه فر مو د كذ ا لك نجزي ا لمحسنين ا نه من عبا د نا ا لمؤ منين گذ شت محتاج بتكر ا ر نيست.