سوره‌ حشر ; آيه 2 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ حشر ; آيه 2

متن عربي

هو الذي اخرج الذين كفروا من اهل الكتاب من ديارهم لاول الحشر ما ظننتم ان يخرجوا وظنوا انهم مانعتهم حصونهم من الله فاتاهم الله من حيث لم يحتسبوا وقذف في قلوبهم الرعب يخربون بيوتهم بايديهم وايدي المومنين فاعتبروا يا اولي الابصار

ترجمه فارسي

او كسى است كه كافران اهل كتاب را در نخستين برخورد (با مسلمانان) از خانه‏هايشان بيرون راند! گمان نمى‏كرديد آنان خارج شوند، و خودشان نيز گمان مى‏كردند كه دژهاى محكمشان آنها را از عذاب الهى مانع مى‏شود; اما خداوند از آنجا كه گمان نمى‏كردند به سراغشان آمد و در دلهايشان ترس و وحشت افكند، بگونه‏اى كه خانه‏هاى خود را با دست خويش و با دست مؤمنان ويران مى‏كردند; پس عبرت بگيريد اى صاحبان چشم! (2)

ترجمه انگليسي / English Translation

It is He Who got out the Unbelievers among the People of the Book from their homes at the first gathering (of the forces). Little did ye think that they would get out: And they thought that their fortresses would defend them from God! But the (Wrath of) God came to them from quarters from which they little expected (it), and cast terror into their hearts, so that they destroyed their dwellings by their own hands and the hands of the Believers, take warning, then, O ye with eyes (to see)!

تفسير 1

(2)(هو الذي اخرج الذين كفروا من اهل الكتاب من ديارهم لاول الحشر ماظننتم ان يخرجوا و ظنوا انهم مانعتهم حصونهم من الله فاتيهم الله من حيث لم يحتسبوا و قذف في قلوبهم الرعب يخربون بيوتهم بايديهم و ايدي المؤمنين فاعتبروا يا اولي الابصار):(اوست آنكه براي اولين بار كافراني از اهل كتاب را ازديارشان بيرون كرد با اينكه شما احتمال خروج آنها را نمي داديد و خود آنها هم مي پنداشتند دژهاي محكم آنها مانع هر دشمني است و مي تواند مانع از غلبه خدا بر آنهاشود، ولي عذاب خدا از جايي كه حسابش را نمي كردند به سراغشان آمد و خدا رعب ووحشت را در دلهايشان افكند، چنانكه خانه هاي خود را به دست خود و به دست مؤمنين خراب كردند، پس اي صاحبان بصيرت ، عبرت بگيريد)قبيله بني نضير از يهود مدينه بودند كه ميان آنها و رسولخدا ص عهدي منعقد شده بود، كه همواره با مسالمت در كنار هم زندگي كنند و نه بر له و نه بر عليه يكديگر اقدامي نكنند، ولي بني نضير اين پيمان را نقض كردند(58) و قصد توطئه نمودند، رسولخدا ص به آنها دستور داد: يا جلاي وطن كنيد و يا آماده جنگ باشيد، بني نضير تصميم به جلاي وطن گرفتند، اما منافقين مدينه و در رأس آنها عبدالله بن ابي به نزد آنها رفته و گفتند: ازمدينه بيرون نرويد، بمانيد و جنگ كنيد، ما هم شما را ياري مي كنيم و آنها هم همين تصميم را گرفتند، رسولخدا ص هم عزم جنگ نمود و بيرق جنگ را به دست اميرالمؤمنين علي ع داد و با تكبير بسوي آنها حركت كردند و قلعه هاي آنان رامحاصره نمودند، در اين هنگام خداوند رعب و وحشت را در دلهاي آنها بيانداخت ،بطوريكه از ترس اينكه خانه هايشان بدست مسلمين بيافتد، خودشان با دست خودخانه هايشان را خراب مي كردند و مسلمانان نيز وقتي به قلعه هاي ايشان دست مي يافتندآن را خراب نمودند و درختان آنها را قطع مي كردند، در اين هنگام يهود ترجيح دادندكه جان خود را برداشته و از مهلكه بگريزند، به اين ترتيب مجبور به جلاي وطن و ترك مدينه شدند.در اينجا به همان ماجرا مي پردازد و مي فرمايد: خداي تعالي همان كسي است كه يهود بني نضير را براي اولين بار از ديارشان بيرون كرد، با اينكه شما مؤمنان هيچ احتمال نمي داديد كه آنها از ديار خود بيرون روند و آنها را به قوت و شدت مي شناختيد و خودآنها هم هرگزاحتمالش را نمي دادند و فكر مي كردند كه قلعه هاي محكمشان مانع ازوقوع عذاب خدا بر آنها مي شود و مادامي كه در قلعه ها پناه بگيرند، مسلمانان نمي توانندبر آنها غلبه بيابند، اما خداوند از جايي به سراغشان آمد و اراده او از طريقي درآنها نفوذو جريان يافت كه هيچ گمانش را نمي كردند، يعني از راه باطن و قلبشان ، لذا خداوندرعب و خوفي در دل آنها بيانداخت كه از شدت آن با دست خود خانه هايشان را خراب مي كردند تا بعد از خروجشان به دست مسلمانان نيفتد و اين از شدت تسلط و غلبه الهي بود كه اراده خود را به دست خود آنها به اجراء درآورد و نيز به مؤمنان دستور تخريب خانه آنها داده شد و خدا آنان را به امتثال دستور و به غالب كردن اراده خود موفق فرمود، پس اي صاحبان بصيرت عبرت بگيريد و ببينيد كه چگونه خداوند با صنع عزيز وحكيمانه خود يهود را به جهت دشمني با خدا و رسول ، آواره و سرگردان‌ نمود.

تفسير 2

متنذ يل تفسير عمو مي آ يات1 تا2 سو ره حشر مي با شد: سبح لله گفتيم تسبيح د و ا طلاق د ا ر د خاص و عام. ا ما ا لخاص: تنز يه و تقد يس حق ا ست از جميع عيوب و نقا ئصذ ا تا و صفت و فعلا. ا ما ا لعام: مطلق اذ كا ر ر ا شا مل مي شو د. ما في ا لسما و ات و ما في ا لا رض تعبير بما د ون من بر اي تعميمذ وي ا لعقو ل و غير آ نها ا ست مثل شمس قمر كو ا كب عرش كر سي جما د ات نبا تات حيو ا نات و غير ا ينها. و هو ا لعز يز ا لحكيم ا لغا لب ا لقا هر ا لقا د ر ا لعليم. ا لحكيم ا لعا د ل ا لعا لي ا لمتعا ل. هو ا لذي ا خرج ا لذ ين كفر و ا من ا هل ا لكتاب ر ا جع بقبيله بني نضير از يهو د كه چون پيغمبر بمد ينه هجرت فر مو د آ مد ند با حضرت معا هده كر د ند كه متعرض آ نها نبا شد مشر و ط بر ا ينكه آ نها هم با مشر كين و سا ير كفا ر هم د ست نشو ند تا د ر جنگ بد ر و فتح مسلمين گفتند ا ين همان ا ستكه بما خبر د ا ده ا ند و لي چون جنگ ا حد پيش آ مد و مسلمين فر ا ر كر د ند ا ينها جر ات پيد ا كر د ند و با سا ير قبا ئل يهو د هم د ست شد ند و جما عتي ر ا فر ستا د ند و با ا بو سفيان و مشر كين قر يش عهد و ميثاق بستند بر مقا تله پيغمبر و د و نفر از مسلمين ر ا كشتند حضرت تشر يف بر د مطا لبه د يه آ نها ر ا بكند ا ينها قصد كر د ند كه از بام قصر خو د سنگ ر ها كنند بر سر آن حضرت, حضرت تشر يف بر د مد ينه و لشكري فر ستا د بر آ نها د ر هاي قصر هاي خو د ر ا بستند كه مسلمين و ا ر د نشو ند حضرت ا مر فر مو د نخل هاي آ نها و مز ا رع آ نها ر ا بسوز ا نند ا ينها با لحاح و ا لتجاء د ر آ مد ند و ر عبي د ر قلب آ نها پيد ا شد حضرت از قتل آ نها صرف نظر نمو د مشر و ط بر ا ينكه از حجاز خا رج شو ند و بطرف شام بر و ند قو ل كر د ند و و سا ئل مسا فرت آ نها ر ا حضرت فر ا هم كر د و آ نها ر فتند جز جما عتي از آ نها كه بعض نقا ط قصر ها ر ا خر اب كر د ند و فر ا ر كر د ند و بيهو ده خيبر ملحق شد ند و شرح ا ين قضا يا مفصل ا ست, لذ ا خد ا ميفر ما يد ا و ا ست خد ا ئي كه بير ون كر د كسا ني كه از ا هل كتاب كا فر بو د ند كه بني نضير با شند. من د يا ر هم كه مد ينه با شد بطرف شام و ا يله. لا و ل ا لحشر ا و ل طا ئفه از كفا ر ا ينها بو د ند كه ا خر اج بلد شد ند و جلاء و طن كر د ند و حشر بمعني سوق جمعيت بمحل د يگري و لذ ا قيا مت صحر اي محشر ا ست كه خد ا و ند مبعوث ميفر ما يد تمام جن و ا نس ر ا و سوق مي د هد آ نها ر ا د ر آن صحر اي قيا مت: ما ظننتم ان يخر جو ا شما مسلمين گمان نمي كر د يد كه ا ينها ر ا بتو ا نيد ا خر اج بلد كنيد و ا ينها بير ون ر و ند. و ظنو ا ا نهم ما نعتهم حصو نهم و آ نها گمان كر د ند كه د ر هاي قلعه هاي خو د ر ا بستند و د ر حصون خو د جاي گر فتند د يگر مسلما نان نمي تو ا نند ب آ نها د ست پيد ا كنند و حصون آ نها ما نع مي شو د از مسلمين. من ا لله كه خد ا قد رت ند ا ر د و ا ينها ر ا ا خر اج كند ا لعياذ. فا تيهم ا لله من حيث لم يحتسبو ا و لو خد ا و ند چنان آ نها ر ا بيچا ره كر د كه چون پيغمبر د ستو ر د ا د نخلستا نهاي آ نها و مز ا رع آ نها ر ا آ تشز نند كه آ مد ند يعني قد رت ا لهي ا ينها ر ا نا چا ر كر د آ مد ند و قر ا ر د ا د و عهد كر د ند كه از مد ينه بطرف شام بر و ند و حضرت و سا يل حر كت آ نها ر ا فر ا هم كر د و ر فتند. و قذف في قلو بهم ا لر عب از ترس قتل و ا سيري با ين جلاء و طن تن د ر د ا د ند. يخر بون بيو تهم با يد يهم آن جما عتي كه از آ نها فر ا ر كر د ند د يو ا ر هاي حصون خو د ر ا شكا فتند و فر ا ر كر د ند و بيهو د خيبر ملحق شد ند. و ا يدي ا لمؤ منين مسلما نان و ا ر د حصون آ نها شد ند و حصون آ نها ر ا د ر هم كو بيد ند. فا عتبر و ا يا ا و لي ا لا بصا ر كه خد ا و ند چه نحوه د ين ا سلام ر ا نصرت مي كند و د شمنا نر ا سر كوب مي فر ما يد.

/ 6486