سوره‌ نوح ; آيه 7 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ نوح ; آيه 7

متن عربي

وني كلما دعوتهم لتغفر لهم جعلوا اصابعهم في اذانهم واستغشوا ثيابهم واصروا واستكبروا استكبارا

ترجمه فارسي

و من هر زمان آنها را دعوت كردم كه (ايمان بياورند و) تو آنها را بيامرزى، انگشتان خويش را در گوشهايشان قرار داده و لباسهايشان را بر خود پيچيدند، و در مخالفت اصرار ورزيدند و به شدت استكبار كردند! (7)

ترجمه انگليسي / English Translation

"And every time I have called to them, that Thou mightest forgive them, they have (only) thrust their fingers into their ears, covered themselves up with their garments, grown obstinate, and given themselves up to arrogance.

تفسير 1

(7) (و اني كلما دعوتهم لتغفر لهم جعلوا اصابعهم في اذانهم و استغشوا ثيابهم واصروا و استكبروا استكبارا):(و من هر وقت دعوتشان كردم تا تو ايشان را بيامرزي ،انگشتها را به گوش نهاده ، جامه بر سر كشيدند و بر عناد خود اصرار كرده و به وجهي ناگفتني استكبار ورزيدند)پس از آنكه نوح ساليان دراز قومش را انذار فرمود در نهايت مستأصل و مأيوس روبه جانب پروردگار نمود و عرضه داشت : خدايا من شب و روز به طورخستگي ناپذيرآنها را به سوي عبادت تو و تقوا و اطاعت از خود دعوت كردم ، اما نه تنهاايمان نياوردند، بلكه دعوت من تنها نتيجه اش زيادتر شدن فرار و گريز اينها از اجابت دعوتم شد، در واقع مي خواهد عرض كند: خدايا من هر چه در دعوت اصرار ورزيدم اينها بيشتر تمرد و سركشي نمودند و نيز هر وقت من در مقام خيرخواهي آنها را دعوت به ايمان مي كردم تا تو ايشان را بيامرزي ، از شنيدن دعوت من استنكاف مي كردند و جامه خود را بسر مي كشيدند تا مرا نبينند و سخنم را نشنوند و از من مي گريختند و در امتناع ازاستماع اصرار ورزيده و از شنيدن سخن و پذيرفتن دعوتم به نحو عجيبي استكبارمي نمودند.

تفسير 2

و بد ر ستي كه من هر ز ما ني كه د عوت ميكر دم آ نها ر ا تا ا جا بت كنند تا تو پر و ر د گا ر آ نها ر ا ببخشي و عفو فر ما ئي و بيا مرزي ا نگشت هاي خو د ر ا د ر گو شهاي خو د ميگذ ا شتند كه د عوت مر ا نشنو ند و ثياب خو د ر ا بر صو رت ميا ند ا ختند كه مر ا نبينند و تعمد ا بر ا عما لز شت خو يش ا د ا مه ميد ا د ند و بيشتر و ز يا د تر ميكر د ند و تكبر ميكر د ند كه ما با ا ين شو كت و عظمت و د و لت كه د ا ر يم گوش بكلام يك نفر مثل نوح كه پير و خر فت شده و عقلش از سرش ر فته بد هيم آن هم چه ا ستكبا ري. و ا ني كلما د عو تهم لتغفر لهم لام غا يت ا ست يعني ا گر د عوت مر ا ا جا بت كنند عا قبتش و ثمره اش و فا يده اش و نتيجه اش ا ين ا ست كه تو خد ا و ند متعا ل آ نها ر ا بيا مرزي و عفو كني. جعلو ا ا صا بعهم في آذ ا نهم ا ين يك نوع ا ها نت بو د بحضرت نوح كه ما ا صلا حا ضر نيستيم د عوت تو ر ا بشنو يم حق يا با طل و ا ين خلاف عقل هرذي شعو ري ا ست كه ا گر كسي د عو تي كند تو جه كنند ا گر حق ا ست بچذ ير ند و ا گر با طل ا ست ر د كنند, و ا ين عمل شنيع مخصوص قوم نوح بو دز ير ا ا قو ام ا نبياء د يگر و لو ا يمان نمي آ و ر د ند و نسبت جنون و سحر و كذب ا فتر ا ميد ا د ند و لي د عوت آ نها ر ا ميشنيد ند. و ا ستغشو ا ثيا بهم كه ا صلا چشم آ نها نوح ر ا نبيند و ا ين بد تر از جعل ا صا بع ا ست د ر آذ ان و بيشتر بي ا عتنا ئي ا ست بمقام مقدس ا و كه چشم خو د ر ا هم گذ ا ر ند و ر و بر گر د ا نند و ا عتنا نكنند. و ا صر و ا ا صر ا ر و لو بر معصيت صغيره با شد كبيره ميشو د چه ر سد ا صر ا ر بر شرك و كفر و ضلا لت. و ا ستكبر و ا گفتيم فرق ا ست بين كبر و تكبر و ا ستكبا ر كبر يك صفت خبيثه ا ست د ر قلب كه خو د ر ا بز رگ ميچند ا ر د يا از حيث ر يا ست يا ما ل يا حسب و نسب يا قبيله و عشيره يا عده و عده و ا مثا ل ا ينها, و تكبر ا ظها ر ا ين صفت خبيثه ا ست و تر تيب ا ثر بر آن و ا ستكبا ر ا ين ا ست كه بز ر گي ر ا بخو د ميبند د و هيچ منشاي ند ا ر د. ا ستكبا ر ا آن هم چه ا ستكبا ريز ير ا مر ا تب ا ستكبا رز يا د ا ست از ا ستكبا ر بر فقر اء و بر عجزه تا بر علماء ا علام و بر ا ئمه ا طها ر و بر ا نبياء عظام بلكه با لا تر.

/ 6486