سوره‌ اعلي‌ ; آيه 1 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ اعلي‌ ; آيه 1

متن عربي

سبح اسم ربك الاعلى

ترجمه فارسي

منزه شمار نام پروردگار بلندمرتبه‏ات را! (1)

ترجمه انگليسي / English Translation

Glorify the name of thy Guardian-Lord Most High,

تفسير 1

(1) (سبح اسم ربك الاعلي ):(نام پروردگار بلند مرتبه خود را منزه بدار)

تفسير 2

از بر اي تسبيح د و معني كر ده ا ند معني خاص و عام: ا ما خاص به معني تنز يه و تقد يس حق ا ست از آ نچه لا يليق به كه تعبير بصفات سلبيه مي كنيم خد ا و ند جسم نيست نه ما ده د ا ر د نه صو رت كه جسم مر كب از ما ده و صو رت ا ست, مر كب نيست ا جز اء ند ا ر د نه ا جز اء خا ر جيه مثل ا جسام و نهذ هنيه مثل جنس و فصل, و نه و هميه مثل و جو د و ما هيت, بسيط ا لحقيقه صرف ا لو جو د غير محد و د بحد از لا و ا بد ا نه از جو ا هر ات خمسه از مجر د ات و ما د يات و نه از ا عر اض. ضدي ندي مثلي ما نندي شبيهي عد يلي از بر اي ا و نيست كا مل ا ست فوق ا لكما ل تام ا ست فوق ا لتمام نقصي عيبي چه د رذ ات و چه د ر صفات و چه د ر ا فعا ل ند ا ر د لا يد رك و لا يو صف. و ا ما عام شا مل تمام اذ كا ر از تهليل و تحميد و تكبير و سا ير اذ كا ر ميشو د مثل تسبيحات ا ر بعه و تسبيح فا طمه ع و غير ا ينها. سبح ا سم گفتند مر ا د از ا سم مسمي ا ست كهذ ات ا قدس ر بو بي با شد. ا قو ل : تسبيح بهر د و معني از اذ كا ر ا ست وذ كر از ا لفا ظ ا ست و معني ا ين ا ست كه خد اي متعا ل ر ا با سماء مقد سه ا و با يد يا د كر د چنا نچه ميفر ما يد: و لله ا لا سماء ا لحسني فا د عوه بها ا عر اف آ يه180 و ا سماء حسني بسيا ر ا ست كه گفتند هز ا ر و يك ا سم د ا ر د ا سماءذ ات مثل ا لله حق هو, ا سماء صفات, ا سماء ا فعا ل تا ا سم ا عظم ا لهي ميفر ما يد: خد ا ر ا با ين ا سماء مقد سه بخو ا نيد چون نميشو د بغير ا ين طر يق نه با شا ره نه بتصو ر و تخيل. ر بك خد ا و ند رب ا لعا لمين ا ست چه خصو صيت د ا ر د كه ميفر ما يد: ر بك چنا نچه د رذ كر ر كوع و سجو د ر بي مي گو ئي نكته آن ا ين ا ست كه ا ين تعبير د لا لت د ا ر د بر تو ا ضع و شدت ا حتياج كه من هيچ ند ا رم فقر صرف هر چه د ا رم از تو د ا رم تو مر بي من هستي لذ ا نفس ر كوع و سجو د خو د ا ظها ر تعظيم و ا فتا ده گي د ر پيشگاه ا حد يت ا ست. ا لا علي علو و كبر يا ئي و عظمت خاصذ ات ا قدس ا و ا ست تمام ممكنات از خو د هيچ ند ا ر ند. سيه ر و ئيز ممكن د ر د و عا لم- نشد هر گز جد ا و ا لله ا علم يا ا يها ا لناس ا نتم ا لفقر اء ا لي ا لله و ا لله هو ا لغني ا لحميد فا طر آ يه5, ا لله ا لغني و ا نتم ا لفقر اء محمد ص آ يه37, و تعبير به ا علي د لا لت ند ا ر د كه غير از ا و هم علوي د ا ر د و ا و ا علي ا ست بلكه بر اي ر فع تو هم و تخيل بعض نفوس كه خو د ر ا عا لي ميد ا نند مثل فر عون كه گفت: ا نا ر بكم ا لا علي و گفت: ما علمت لكم من ا له غيري و گفت: لئن ا تخذت ا لها غيري لا جعلنك من ا لمسجو نين و ا مثا ل فر عون د ر هر عصر وز ما ني بسيا ر بو د ند و بلند پر و ازي مي كر د ند و عا قبت چه شد ند.

/ 6486