سوره‌ انعام‌ ; آيه 37 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ انعام‌ ; آيه 37

متن عربي

وقالوا لولا نزل عليه ايه من ربه قل ن الله قادر على ان ينزلٍ ايه ولـكن اكثرهم لا يعلمون

ترجمه فارسي

و گفتند: "چرا نشانه (و معجزه‏اى) از طرف پروردگارش بر او نازل نمى‏شود؟!" بگو: "خداوند، قادر است كه نشانه‏اى نازل كند; ولى بيشتر آنها نمى‏دانند!" (37)

ترجمه انگليسي / English Translation

They say: "Why is not a sign sent down to him from his Lord?" Say: "God hath certainly power to send down a sign: but most of them understand not.

تفسير 1

(37)(وقالوا لولا نزل عليه ايه من ربه قل ان الله قادر علي ان ينزل ايه ولكن اكثرهم لايعلمون ):(و گفتند: چرا نشانه اي از جانب پروردگارش بر او نازل نشد؟بگو به درستي كه خدا مي تواند معجزه و نشانه اي بفرستد وليكن بيشتركافران نمي دانند)،اين آيه حكايت گفتار مشركان است كه قصدشان عاجزساختن رسولخدا(ص )بود از اينكه بتواند معجزه اي بياورد، چون سخن اينها درزماني گفته شده كه بهترين معجزات يعني قرآن در دسترسشان بوده ، لذا معلوم مي شود غرضشان معجزه اي غير قرآن است ، چون قرآن مطابق هواهاي نفس آنهانبود و لذا قرآن را معجزه اي قانع كننده نمي دانستند، اما اينكه گفتند(ربه )معلوم مي شود كه نسبت به بتها و معبودهاي خود تعصب داشته اند و حتي نمي خواستندبگويند: (پروردگارا) يا (پروردگارما)بلكه براي توهين به پيامبر و سخيف شمردن دعوت او گفتند: (پروردگاراو)كانه خداوند عالم پروردگار آنها نيست وچيزي كه آنها را به اين پيشنهاد وا داشت جهل به دو امر بود، اول ):وثنيت و بت پرستي آنها كه اينها به تعدد الهه و معبود اعتقاد داشتند و هريك از آنها را مستقل و مؤثر در امري از امور جهان مي دانستند وخداوند را رب الارباب مي دانستند وخدايان خيالي خود را شفيع درگاه او مي شمردند و در عين حال معتقد بودند كه رب الارباب هرگز نمي تواند معجزه اي دال بر نفي الوهيت خدايان ديگر نازل نمايد و اختيارات آنها را باطل كند و آنچه آنها را به اين امر تشويق مي نمود، قول يهود بود كه دست خدا را در تدبير امور بسته مي دانستند، دوم ):اينكه اينهانمي دانستند كه معجزاتي كه بر پيامبران نازل مي شود در صورتي به حال مردم مفيد است كه خداي تعالي خود آن را به پيامبرش نازل كند (مانند عصاي موسي (ع ) و مرده زنده كردن عيسي (ع ) نه آنكه مردم آن را در خواست كنند،چون سنت پروردگار در معجزات درخواستي مردم چنين بوده كه اگر درخواست كنندگان در صورت ديدن آن معجزه ايمان نياورند، خداوند آنها را بدون مهلت عذاب مي فرموده ، مانند:معجزات نوح ،هود،صالح و امثال آن . اما خداوند به هر صورت قادر است كه هر گونه معجزه اي را نازل كند،چون اوصاحب قدرت مطلقه بوده و از هيچ امري عاجز نيست ولذا از اسم جلاله (الله ) به جاي (رب )استفاده فرمود و الوهيت مطلقه خداوند، هرگونه معبود غير او را نفي مي كند، اما جهل آنها نسبت به مقام الوهيت و جهل به اينكه نزول معجزه موردتقاضايشان موافق مصلحتشان نيست ،باعث جرأت آنها به چنين درخواستي شده است كه باعث هلاكت تمامي آنها و نزول عذاب مي باشد،(قل لو عندي ماتستعجلون به ،لقضي الامر بيني و بينكم و الله اعلم بالظالمين )(19)،(بگو اگر آنچه شما برآن عجله مي كنيد نزد من بود،هرآينه ميان من و شما كاريكسره مي شد و خداوندبه احوال ستمكاران آگاهتر است ).

تفسير 2

و گفتند كه چر ا ناز ل نميشو د بر پيغمبر صلي ا لله عليه و آ له و سلم آ يه از پر و ر د گا ر خو د بگو محققا خد ا و ند قد رت د ا ر د بر ا ينكه ناز ل فر ما يد آ يه و لكن ا كثر آ نها نميد ا نند و قا لو ا لو لا نز ل عليه آ يت ا ختلاف شد د ر ا ينكه مر ا د از ا ين آ يه چيست بعضي گفتند مر ا د معجز ا تيستكه ا ينها تقا ضا ميكنند چنا نچه د ر سو ره مبا ر كه بني ا سر ا ئيل خد ا و ند از قو ل كفا ر كه از پيغمبر صلي ا لله عليه و آ له و سلم تقا ضا كر د ند نقل ميفر ما يد و قا لو ا لن نؤ من لك حتي تفجر لنا من ا لا رض ينبو عا ا و تكون لك جنت من نخيل و عنب فتفجر ا لا نها ر خلا لها تفجير ا ا و تسقط ا لسماء كماز عمت كسفا ا و تا تي با لله و ا لملا ئكت قبيلا ا و يكون لك بيت من ز خرف ا و تر قي في ا لسماء و لن نؤ من لر قيك حتي تنز ل علينا كتا با نقر ئه قل سبحان ر بي هل كنت ا لا بشر ا ر سو لا آ يه92-95, و بعضي گفتند مر ا د آ يا تيستكه بر ا نبياء سلف ناز ل شده مثل نا قه صا لح عصاي مو سي, ا حياء عيسي و ا مثا ل ا ينها, و بعضي گفتند مر ا د نز و ل عذ اب ا ست مثل صا عقه و صيحه و ا مطا ر حجا ره چنا نچه د ر سو ره معا رج ميفر ما يد سئل سا ئل بعذ اب و ا قع آ يه1 , و د ر سو ره مجا د له ميفر ما يد لو لا يعذ بنا بما نقو ل آ يه9 و تحقيق كلام ا ينستكه د ر مقد مه ا ين تفسير تذ كر د ا د يم و د ر مجلد ا و ل كلم ا لطيب د ر باب معجزه بيان شده كه آ نچه لازم ا ست بمقتضاي حكمت و عد ل ا لهي ا قا مه حجت ا ست كه ر اه عذ ر بر مكلفين بسته شو د و ا عطاء معجزه از تحت قد رت نبي خا رج ا ست و فعل ا لهيست كه بد ست نبي جا ري ميشو د و نبا يد معجزه ملعبه ناس با شد و مجلس نبي مجلس تما شا خا نه شو د لذ ا ميفر ما يد قل ان ا لله قا د ر علي ان ينز ل آ يت خد ا و ند بر هر چيزي قا د ر ا ست و لكن نچنين ا ست كه هر چه مقد و ر ا و ا ست با يد و قوع پيد ا كند بلكه و قوع آن منو ط بحكمت و مصلحت ا ستز ير ا خد ا و ند تمام ا فعا لش مو ا فق با مصا لح و حكم ا ست و لكن ا كثر هم لا يعلمون و تصو ر ميكنند كه هر چه د لخو اه آ نها ا ست با يد و ا قع شو د چنا نچه نوع مر دم از خد ا و ند تمناي ثر وت بي منتهي و عمر طو لا ني و عزت فوق ا لعا ده د ا ر ند و غا فل از ا ينكه خلاف صلاح ا ست و بضر ر آ نها تمام ميشو د چنا نچه ميفر ما يد و عسي ان تكر هو ا شيئا و هو خير لكم و عسي ان تحبو ا شيئا و هو شر لكم و ا لله يعلم و ا نتم لا تعلمون بقره آ يه213....

/ 6486