سوره‌ انعام‌ ; آيه 68 - تفسیر اطیب البیان نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر اطیب البیان - نسخه متنی

سید عبد الحسین طیب اصفهانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوره‌ انعام‌ ; آيه 68

متن عربي

وذا رايت الذين يخوضون في اياتنا فاعرض عنهم حتى يخوضوا في حديثٍ غيره وما ينسينك الشيطان فلا تقعد بعد الذكرى مع القوم الظالمين

ترجمه فارسي

هرگاه كسانى را ديدى كه آيات ما را استهزا مى‏كنند، از آنها روى بگردان تا به سخن ديگرى بپردازند! و اگر شيطان از ياد تو ببرد، هرگز پس از يادآمدن با اين جمعيت ستمگر منشين! (68)

ترجمه انگليسي / English Translation

When thou seest men engaged in vain discourse about Our signs, turn away from them unless they turn to a different theme. If Satan ever makes thee forget, then after recollection, sit not thou in the company of those who do wrong.

تفسير 1

(68)(و اذا رايت الذين يخوضون في اياتنا فاعرض عنهم حتي يخوضوا في حديث غيره و اما ينسينك الشيطان فلا تعقد بعد الذكري مع القوم الظالمين ):(و هنگامي كه كساني را كه از روي تمسخر در آيات قرآن گفتگومي كنند، مي بيني از آنها دوري كن تا آنكه به سخني ديگر بپردازند و اگر شيطان اين مطلب را از ياد تو برد،پس وقتي بيادت آمد، برخيز و با آن قوم ستمگرمنشين )،(خوض )به معناي در آب داخل شدن و عبور از آن است و استعارتادرقرآن در اموري استعمال شده كه دخول در آن زشت و ناپسند است ، مانند: غوردر باطل و ذكر آيات حقه پروردگار و استهزاء و تمسخر نسبت به آن . و اينكه فرمود: از آنان دوري كن ، يعني با آنان در عملشان شركت نكن و اگردر ميان آنان هستي از ايشان جدا شو،اما براي آنكه بفهماند مطلق هم نشيني باآنان مورد نهي نيست ، لذا فرمود: تا زماني از آنها اعراض كن كه مشغول تمسخرآيات الهي هستند و لذا اگر مشغول صحبت ديگري شدند مجالست با آنان ايرادي ندارد. و اگر هم شيطان باعث شد اين مطلب را فراموش كني به محض اينكه متذكرشدي از حلقه مجالست آنها برخيز و با اين قوم ستمكار منشين ، پس معلوم مي شود خوض در آيات خدا ظلم است و گو اينكه سياق در كلام سياق احتجاج عليه مشركين است ،ولي ملاكي كه در آن ذكر شده شامل عموم مي باشد ونهي درآخر آيه نهي از شركت با ستمكاران در ستم ايشان است ،چه اين ستم را مشركين مرتكب شوند و يا غير آنها، به شهادت اينكه در جاي ديگر مي فرمايد(انكم اذامثلهم )(36)،(شما در اين هنگام مثل آنها خواهيدبود)،يعني شما هم مثل آنان نافرمان و ظالم خواهيدبود و اين خطابها اگر چه متوجه پيامبر است ،اما از آنجا كه پيامبر معصوم است ، پس مقصود امت ايشان هستند ،كما اينكه در فارسي مي گويند: به در مي گويند كه ديوار بشنود.

تفسير 2

وز ما نيكه د يدي كسا ني ر ا كه تكلم ميكنند بسخر يه و ا ستهز اء د ر آ يات ما پس ا عر اض فر ما از آ نها تا ا ينكه د ر مو ضو عات د يگري و ا ر د شو ند و ا گر شيطان تو ر ا بنسيان ا ند ا خت پس از تذ كر هم مجلس نشو با قوم ستمكا ر ان. كلام د ر ا ين آ يه تو قف د ا ر د بر بيان چند ا مر: ا مر ا و ل- د ر مو ضوع عصمت ا نبياء, عقيده ا هل تسنن و فا قا ليهو د و نصا ري ا نكا ر عصمت ا ست و ضر و رت مذ هب شيعه بر عصمت ا نبياء و ملا ئكه و ا و صياء ا نبياء قا ئم ا ست و ا د له آ نر ا د ر باب شر ا ئط نبوت و ا ما مت بيان كر ده ا يم د ر كلم ا لطيب مجلد ا و ل و د وم و هم د ر همين تفسير د ر مجلد ا و ل د ر قضا ياي آ دم عليه ا لسلام پس از ا ين مو ضوع ميگو ئيم د و قسم عصمت د ا ر يم يكي معصوم از كليه معا صي چه كبيره و چه صغيره حتي خيا ل معصيت د ر قلوب مطهره آ نها خطو ر نميكند چه قبل از و صو ل بمقام نبوت و ا ما مت چه بعد از و صو ل از ا بتد اء و لا دت تا حين موت و ا ين از مسلميات تمام شيعه ا ست. د وم عصمت از خطاء و سهو و نسيان و شك و ر يب. بعضي منكر شد ند حتي كتاب سهو ا لنبي نو شتند و ا ستنا د بظو ا هر بعض آ يات و ا خبا ر كر د ند و بعضي تفصيل قا ئل شد ند كه د ر باب ا حكام و تبليغ معصوم بو د ند و لي د ر ا مو ر خا ر جيه غير مر بو طه با حكام ممكن ا ست سهو و نسيان بر آ نها, و لكن مذ هب حق و فقه مشهو ر شيعه و محققين از علماء ا علام معصوم از كليه سهو و نسيان و خطاء و ا شتباه و شك و ر يب بو د ند و د ليل بر ا ين مطلب و جو هي ا ست: و جه ا و ل- ا گر عر وض ا ين نحوه عو ا رض بر آ نها ممكن با شد قطع بفر ما يشات آ نها پيد ا نميشو د و حجت بر خلق تمام نميگر د د و ا ين مو جب نقض غرض ميشو د و بر خد ا محا ل ا ست. و جه د وم- مسلما ا گر از ا ين عو ا رض محفو ظ با شند صلاح ا مت ا ست و خا لي از مفسده و فعليكه عين صلاح با شد و هيچگو نه مفسده ئي د ر ا و نبا شد بر خد ا و ند لازم ا ست و تر كش قبيح و بمقتضاي عد ل فعل قبيح از خد ا صا د ر نخو ا هد شد. و جه سوم- ا ين گو نه عو ا رض از تصر فات شيطان ا ست و منشا آن ا خلاق رذ يله و ملكات سيئه و صفات قبيحه ا ست كه ر ا ههاي شيطا نيست و كسا نيكه متخلق بجميع ا خلاق حميده و منزه از جميع صفات رذ يله هستند شيطان ر ا هي بقلوب مطهره آ نها ند ا ر د و ا بو اب آن بسته ا ست و از ا ين عو ا رض مصون و محفو ظ هستند. و جه چها رم- نص آ يه شر يفه د ر خطاب بشيطان ان عبا دي ليس لك عليهم سلطان ا لا من ا تبعك من ا لغا و ين حجر آ يه43 ا نه ليس له سلطان علي ا لذ ين آ منو ا و علي ر بهم يتو كلون نحل آ يه102 ان عبا دي ليس لك عليهم سلطان ا سر اء آ يه67, و غير ا ينها و فر د ا جلاي عبا د ا لله و مؤ منين و متو كلين ا نبياء هستند و تفصيل از يد از ا ين د ر محا ل مذ كو ره مر ا جعه شو د و پس از ا ين مقد مه بشرح آ يه شر يفه بچر د از يم. و اذ ا ر ا يت ا لذ ين يخو ضون في آ يا تنا ا ين جمله د لا لت ند ا ر د بر ا ينكه پيغمبر صلي ا لله عليه و آ له و سلم د يده با شد يا د ر مجلس آ نها و ا ر د شده با شدز ير ا گفتند قضا ياي شر طيه تصدق عن كاذ بين مثل لو كان فيهما آ لهت ا لا ا لله لفسد تا ا نبياء آ يه22, لكن لم تكن و لم تفسد ا, بلكه ا ين د ستو ر ا ست كه نبا يد د ر مجا لس معصيت با لا خص همچه مجلسي كه ا ها نت بد ين و قر آن بكنند حا ضر شد و ا گر حا ضر ا ست با يد بر خو ا ست و خا رج شد لذ ا ميفر ما يد فا عرض عنهم بلكه بعضي از علماء فتو اي ببطلان صلوه د ر ا ين مجا لس د ا ده ا ند و خطاب ا گر چه بچيغمبر ا ست لكن حكم عام ا ست. حتي يخو ضو ا في حد يث غيره يعني ا عر اض كن از آ نها تا ا ينكه از خوض د ر آ يات ما منصرف شو ند و خوض آ نها مذ ا كره و حد يث كر دن شيء د يگري با شد چون و ظيفه پيغمبر ا ر شا د جا هل ا ست و نميتو ا ند بكلي از مجا لست آ نها ا عر اض نما يد و ا ما ينسينك ا لشيطان فلا تقعد بعد ا لذ كري ا ين جمله هم قضيه شر طيه ا ست د لا لت ند ا ر د بر ا ينكه نسيان شيطا ني بر پيغمبر صلي ا لله عليه و آ له و سلم عا رض شده بلكه مفا دش ا ينستكه بر فرض نسيان بمجر د تذ كر با يد خا رج شد و گفتيم حكم عام ا ست و ا ين خطا بات د ر قر آن بسيا ر ا ست مثل لئن ا شر كت ليحبطن عملك ز مر آ يه65, د ليل نيست بر ا ينكه آ نحضرت و ا نبياء قبل شرك آ و ر ده با شند يا ممكن با شد شرك بيا و ر ند. مع ا لقوم ا لظا لمين ا ين جمله د لا لت د ا ر د كه هر مجلس معصيتي كه ا هل آن ظا لم بنفس با شند يا ظا لم بد ين يا بغير نبا يد حا ضر شد و بعد از ا ين بيان ر و شن ا حتياج بتصر فات بعض مفسر ين ند ا ر يم كه نسيان ر ا بمعني ترك گر فته و ا ستشها د ب آ يه شر يفه فا ليوم ننسيهم كما نسو ا لقاء يو مهم هذ ا ا عر اف آ يه 49 و آ يه شر يفه و قيل ا ليوم ننسيكم كما نسيتم لقاء يو مكم هذ ا جا ثيه آ يه33 نمو د ند و فيه ا ينكه بمعني ترك د ر ا ين آ يه ا شكا لر ا ا صعب ميكندز ير ا د لا لت بر تعمد د خو ل ميكند بعلا وه ترك فعل عبد ا ست نه فعل شيطان و همچنينذ كر ر ا بمعني تذ كر د ا دن نبي و مو عظه و نصيحت و ا ر شا د گر فته ا ينهم بسيا ر د و ر ا ستز ير ا بعد ا لو عظ معني ند ا ر د بر خو ا ستن و معني چنين ميشو د كه ا گر آ نها ر ا متذ كر نميكني نشستن د ر مجلس آ نها ما نعي ند ا ر د و ا گر متذ كر كر دي بر خيز و بير ون ر و چه ا ند ازه خنك ا ست....

/ 6486