اصحاب و تفسیر قرآن نسخه متنی

اما حديث دوم

اولاً

قابل انکار نيست که بعضي از مسلمانان قرن اول هجري جرايمي را مرتکب شده اند که آيندگان بدان حد صفحات تاريخ را سياه نکرده اند. از جمله اين افعال قبيح عبارتند از: قتل سه خليفه از خلفاي راشدين، شهادت سيدا شباب اهل الجنه امام حسن (ع) و امام حسين (ع) و همچنين تخريب کعبه و...(84) حال چگونه قابل تصور است که رسول خدا بگويد: همه معاصرين من برترين مردم هستند.

ثانياً

براي اينکه حديث معناي صحيحي پيدا کند ناچاريم چيزي را بگوييم که محدث کبير نووي در شرح اين حديث گفته است که: مقصود افضليت «مجموعه صحابه» از مجموعه ديگر مردم تاريخ است نه آنکه هر يک از صحابه افضل از ديگرانند.(85) و بنابراين معناي حديث آن است که هر يک از صحابه، از پيامبران گذشته تاريخ و حتي از پيامبران اولوالعزم هم بالاترند. قابل پذيرش نيست که تک تک صحابه به حکم معاصر بودن با پيامبر خاتم (ص) از مقام مؤمنان پاک و انبياي گذشته افضل باشند. حتي اگر صحت حديث را هم بپذيريم بايد بگوييم که اين حديث عدالت و افضليت همه صحابه و مسلمانان معاصر با پيامبر اکرم (ص) را بر ديگر مسلمانان طول تاريخ اثبات نمي کند.

اما حديث سوم

اين حديث نيز هيچ ربطي به «عدالت» و يا «فضليت» صحابه ندارد. رسول اکرم (ص) طبق اين حديث دو خواسته از امت داشته اند:

يکي اين که آنها را از صحنه تاريخ حذف نکنند، دوم آنکه آنها را به دليل مصاحبت با آن حضرت دوست بدارند، زيرا مؤمن و مسلماني که پيامبر را دوست دارد بايد ياران او را نيز دوست داشته باشد. و در مباحث اصول فقه آموخته ايم که تعليق حکم بر وصف مشعر به عليت است يعني اگر گفتند: دانشمندان را گرامي بداريد اين گرامي داشتن به دليل دانش آنهاست، و لازم نيست از جهات ديگر هم آنان را تجليل کنند، زيرا علت اکرام، همان صفت دانش است که در متن دستور آمده است.