5 ـ استعمال عطريات و گرفتن بيني از بوي بد:
به دليل نصوص وفتاواي نسبتاً فراواني كه در اين باره صادر گرديده
است:1 ـ عبداللّه بن
سنان از امام صادق ـ ع ـ نقل ميكند كه آن حضرت فرمود: «در حال احرام
گلي را مس مكن (يعني نبوي) و نه زعفران را، و غذايي هم كه در آن زعفران
وجوددارد، مخور».33
2 ـ معاوية بن
عمّار از جعفر بن محمد، امام صادق ـ ع ـ نقل ميكند كه آن حضرت فرمود:
«... از بوي خوش در طعام خويش پرهيز و بيني خود را از بوي خوش بگير و بيني
خود را از بوي ناخوش مگير; زيرا براي محرم سزاوار نيست كه از بوي خوش لذت
ببرد.»34
3 ـ اگر بيماري بر
محرم عارض گرديد كه ضرورتاً ميبايست مداوا كند، بايد از دارو و روغني
استفاده كند كه بوي خوش نداشته باشد، امّا اگر ضرورت اقتضا كرد كه از داروي
داراي بوي خوش بهره جويد، در اين صورت مانعي ندارد.35
4 ـ برخي مطابق
بعضي از روايات عطرهاي مسك و عنبر و زعفران و عود و كافور و ورس را براي محرم
حرام دانستهاند. و حتي برخي به 4 عطر بسنده كردهاند: مسك، عنبر،
زعفران و ورس. ولي از بررسي مجموعه روايات اينطور استنباط ميگردد كه
بوييدن و استعمال تمامي عطرها بر محرم حرام است مگر «خلوق كعبه».36
عبدالله بن سنان از
امام صادق ـ ع ـ پرسيد: «خلوق كعبه» (عطر مخصوصي كه به كعبه مطهّر ماليده
ميشود) به لباس محرم سرايت كرده است؟ حضرت فرمود: اشكالي
ندارد.محقق حلي فتوا
ميدهد: عموم عطريات و بوهاي خوش بجز «خلوق كعبه»، ولو در غذا بر محرم
حرام ميباشد.37