لطفا منتظر باشید ...
رفض و رافضى
در آغاز فرقه اى از شيعيان كوفه و از پيروان زيد بن على بن حسين بودند، كه چون او به امامت مفضول با وجود فاضل قائل گشت و از لعن ابوبكر و عمر و عثمان خوددارى كرد، از وى روى گردانيده و او را رفض و ترك كردند و به همين جهت رافضه خوانده مى شود. اهل سنّت و جماعت عموم فرق شيعه را به سبب اين كه خلفاى سه گانه را ترك نمودند «رافضه» مى خوانند.صاحب «تبصرة العوام» مى نويسد
«بران چون زيد خواست خروج كند، قومى از شيعه بر وى جمع شدند و ظنّ ايشان اين بود كه خروج زيد به اذن امام است، چون معلوم شد كه حضرت صادق عليه السلام وى را از خروج منع كرده، از او روى گردانيدند. زيد آنان را گفت: «رفضتمونى» آيا مرا ترك مى كنيد از اين جهت ايشان را «رافضه» خواندند».چون زيد بن على بن حسين بر هشام بن عبدالملك خروج كرد، لشكريان او از شيعيان كوفه بودند، ابوبكر را لعن كردند، زيد ايشان را از آن كار منع كرد و آنان او را ترك كردند و جز دويست سوار با او نماند. پس خطاب به ايشان كرده و گفت: «رفضتمونى» پاسخ دادند: آرى و اين نام بر شيعه بماند و آنها چهار طايفه اند كه زيديه، اماميه، كيسانيه و اسماعيليه باشند. البته جا دارد شيعيان، اهل سنّت را رافضى يعنى روى گردان از قرآن و سنّت و اوامر آن حضرت بنامند. به دلائل متعدد، از جمله:- رسول اكرم (ص) دستور داد: بعد از من پيروى كنيد از قرآن و عترت من و حال آنكه اهل سنت عمداً عترت را ترك نمودند و از ايشان روى گردانيده، پيرو ديگران شدند.- سيره و سنت پيامبر (ص) را كه در زمان حيات، به حكم قرآن عملى مى نمود، زير پا گذاشته و به حكم شيخين آنها را ترك نمودند، مثل موضوع متعه.- رسول اكرم (ص) در زمان حيات خويش حكم اين آيه را عملى مى نمود:«و اعلموا انمّا غنمتم من شى ء فاّن اللّه خمسه للرسول و لذى القربى »و خمس غنائم را بين اقارب و خويشان تقسيم مى نمود و حال آنكه اهل سنت اين حكم را قطع كرده و از آن روى گردانيدند.
فهرست منابع
1- الشيعه و الّتشيّع محمد جواد مغنيه2- بر آمدن شيعه و تشيّع شهيد محمد باقر صدر - ترجمه مهدى زنديه
3- شيعه در تاريخ محمد حسين زين عاملى - ترجمه محمد رضا عطائى
4- فرهنگ فرق اسلامى دكتر محمد جواد مشكور
5- تاريخ تشيع غلامحسن محرّمى
6- تاريخ تشيع محمد كاظم خواجويان
7- ملل و نحل استاد جعفر سبحانى
8- شبهاى پيشاور سلطان الواعظين شيرازى
