شيلى - کشورهای رو به رشد، امکانات نفتی سیاست ها و محدودیت ها نسخه متنی

را در بر مى گيرد متمركز است.

كلمبيا بر سر ذخائر غنى خارج از خشكى خليج ونزوئلا با اين كشور اختلاف دارد و به همين دليل تا پس از حل و فصل مشاجرات ارضى با ونزوئلا نمى توان در اين منطقه اقدامات اكتشافى لازم را انجام داد.

گذشته از منطقه خليج ونزوئلا، توانائيهاى زمين شناسى كلمبيا چندان نويد بخش نيست.

معذلك، اكتشافات انجام شده اخير در مجاورت شبه جزيره گواجيرا سبب كشف ذخائر عظيم گاز طبيعى گرديد بطورى كه ذخاير قطعى در اين منطقه مى تواند توليد 400 ميليون فوت مكعب در روز " معادل 70000 بشكه نفت در روز " را تاعمين نمايد.

ارزيابى بيشتر حوزه هاى گازخيز گواجيرا مى تواند منجر به دوبرابر شدن ذخائر شناخته شده گردد.

بوگوتا در نظر دارد منابع گازى جنوب شرقى و ساحل شمال كلمبيا را نيز گسترش دهد.

كل ذخائر قطعى گاز اين كشور از 2/8 تريليون فوت مكعب در سال 1971 به سطح 5 تريليون فوت مكعب رسيده است.

با يك مقايسه مى توان گفت كه ذخائر نفتى قطعى از سال 1971 تا كنون 850 ميليون بشكه كاهش يافته است.

توانائيها و محدوديتها اكوپترول، شركت نفت دولتى كلمبيا منابع مالى و تخصص فنى لازم جهت انجام اقدامات اكتشافى عمده و گسترش امكانات محدود گاز و نفت كشور را در اختيار ندارد.

ولى تا همين اواخر سياست هاى دولت، از طريق كنترل شديد قيمت سوخت داخلى براى شركتهاى خارجى، در زمينه اكتشاف و گسترش مشوقى به حساب نمى آمد.

در نتيجه تعداد چاههاى حفر شده ريسك آميز از سال 1970 تاكنون بيش از 18 حلقه چاه در سال نبود و اكثر آنها تحت نظر اكوپترول حفر گرديده است.

بوگوتا در سال 1977 تصميم گرفت سياست قيمت گذارى داخلى خود را اصلاح نمايد تا بتواند كاهش ذخائر قطعى شده را كندتر نمايد.

قيمت سوخت توليدى از نقاط مكشوفه جديد به سطح بين المللى ارتقاع داده شد و استفاده از قراردادهاى مشاركت در توليد نيز مجاز شناخته شد.

با اين وصف شرايط قراردادها از آزادى چندانى برخوردار نيست تا بتواند با در نظر گرفتن هزينه سنگين و مشكلات اكتشافى در سرزمينهاى ناهموار كلمبيا، شركتهاى خارجى را به اين كار تشويق نمايد.

براساس قراردادهاى حاضر، شركتهاى خارجى 40 درصد توليد حوزه هاى جديد را تصاحب كرده و در صورت دستيابى به نقاط قابل بهره بردارى تجارى 50 درصد از هزينه هاى حفارى به آنها بازگردانده مى شود.

دورنما با وجود اينكه در نتيجه تغيير سياستهاى دولت در ميزان عمليات اكتشافى افزايشى پديد آمده، ولى براى جلوگيرى از سقوط ذخائر قطعى و توليد كنونى تلاش نسبتاہ قابل توجهى بايد در اين زمينه مبذول گردد.

با در نظر گرفتن امكانات محدود زمين شناسى نفتى، تلاش اكتشافى احتمالاہ شامل حفر سالانه 20 تا 30 حلقه چاه ريسك آميز خواهد بود كه از ميانگين چاههاى حفر شده در سال هاى 1970-76 بيشتر است.

ولى از برنامه مورد نظر دولت در رابطه با حفر سالانه 80 حلقه چاه خيلى كمتر است.

9 شماره سند

شيلى

شيلى احتمال نمى رود شيلى در دهه آتى به منابع نفت و گاز قابل ملاحظه اى دست پيدا كند.

عمليات اكتشافى تنگه ماژلان نيز احتمال نمى رود كارى بيش از دوبرابر كردن ذخائر 180 ميليون بشكه اى نفت و 2/5 تريليون فوت مكعبى گاز انجام دهد.

با در نظر گرفتن عدم تمايل سانتياگو به باز گذاشتن دست كمپانى هاى خارجى، اكتشافات گسترده در مناطق بكر نمى تواند در آينده نزديك نويد چندانى به همراه داشته باشد.

چشم انداز زمين شناسى اكتشافات هماهنگ بين سالهاى 1945 تا 1964 سبب كشف حوزه هاى كنونى توليدى شيلى در منطقه مجاور با تنگه ماژلان گرديد " به نقشه صفحه 6 نگاه كنيد " .

ادامه تلاشها در اين منطقه از سال 1964 تاكنون نتوانست منجر به كشف ذخائر چشمگيرى گردد، در نتيجه ميزان ذخائر به 180 ميليون بشكه كاهش يافت و در عين حال توليد نيز تا سطح 26000 بشكه در روز پائين آمد.

حفاريهاى محدود نقاط ديگر نيز توام با موفقيت نبود.

اخيراہ نيز شش حلقه چاه بى حاصل در بخش كم عمق ساحل آبهى والديويا حفر گرديد.

در خود تنگه نيز احتمالاہ حدود 200 ميليون بشكه نفت ديگر و 1/5 تا 2 تريليون فوت مكعب گاز ديگر وجود دارد.

هواى طوفانى اين منطقه سبب توقف عمليات اكتشافى تا سپتامبر سال 1976 گرديد، تا اينكه شركت نفت دولتى اين كشور يك سكوى حفارى متناسب براى تمام شرايط جوى را از آمريكا اجاره كرد.

از ماه سپتامبر تاكنون اين شركت 15 تا 20 حلقه چاه ريسك آميز حفر نموده كه نتايج حاصله اميدوار كننده مى باشد.

امكان پيدايش ذخائر جديد نفتى در خارج از اين منطقه بسيار كم است، ليكن در طول فلات قاره شيلى و بخصوص در مناطق جنوبى والپارياسو مطالعات لرزه نگارى در حال انجام است.

توانائيها و محدوديتها با وجود صلاحيت شركت نفت دولتى شيلى، اين شركت از تكنولوژى جهت بهره بردارى كامل تنگه و سرمايه و نيروى انسانى لازم جهت اكتشافات گسترده در فلات قاره برخوردار نيست.

با درك اين مطلب، شركت نفتى دولتى شيلى با موئسسه سانتافه قراردادى امضاع كرد تا براساس آن چند سكوى حفارى خارج از خشكى ديگر در سال 1976 تحويل گيرد.

سانتياگو در يك حركت ديگر به منظور بالا بردن فعاليت بخش نفتى خود، به اخراج 50 ساله شركتهاى خارجى دررابطه با اكتشاف و توليد نفتى پايان داد.

با اين وصف شرايط قراردادهاى شيلى آنچنان دشوار است كه نمى تواند موجب ترغيب شركتهاى خارجى گردد.

بطور مثال، براساس همين قراردادها شركتهاى بين المللى همچنان حق ندارند در مناطق نسبتاہ نويد بخش تنگه به كار مشغول شوند.

كاهش مستمر توليد نفت خام سبب شد كه سانتياگو در جنبه هاى مالى قراردادهاى پيشنهادى، جرح و تعديلى پديد آورد، ليكن تاكنون فقط كمپانى آركو به فعاليت در شيلى رغب نشان داده است.

دورنما بنظر ما تقاضاى شيلى در زمينه نفت وارداتى حداقل تا پنج سال آينده كاهش اندكى خواهد داشت.

باوجود اينكه ذخائر گاز خيز واقعاہ دست نخورده باقى مانده اند، ولى پيشرفت كارخانه پيشنهاد گاز طبيعى مايع مدتى به تعويق افتاده است و تكميل آن تا قبل از اوايل سالهاى 1980 محتمل نمى باشد.

توليد از ذخائر جديد نفت خام تنگه ماژلان نيز احتمالاہ خواهد توانست بازده كنونى را تا سال 1990 دو برابر و به سطح 50000 بشكه درروز برساند.