احکام حکومتی از دیدگاه امام خمینی (ره) نسخه متنی

«فَانّ اِطاعَتَهُمابِماهيَ اِطاعتهماهي الائتمارُ بِاَوامِرِهِم المبوطة بِاَلوالي وَ لَيسَ‏المُرادُبِها اطاعتُهُما في‏الاَحمامِ الاِلهِيَة؛ يعني مقصود از اطاعت از رسول (ص) و اولي الامر همان فرمانبرداري از اوامر حكومتي و ولايي آنهاست نه اينكه مراد اطاعت از آنان در احكام الهي است»(البيع ،2/477).

شيخ مرتضي انصاري اظهار داشته‏است: به ظاهر مصداق اولي الامر از ديدگاه عرف كسي است كه در امور عمومي كه مسؤوليت آن متوجه شخص خاصي نشده به او مراجعه شود (المكاسب، 153). اين عبارت اشاره دارد به وجوب اطاعت از دستور اولي الامر در امور عمومي كه بر عهده اوست و اين غير از اطاعت از او در احكام الهي است كه به عنوان فتوي بيان مي‏شود.

همين مضمون را فقهاي ديگر بيان نموده‏اند كه به اختصار به آن اشاره مي‏كنيم.

آية‏ا.. بروجردي«ره» در اين زمينه بيان داشته‏اند:

امر و نهي صادره از پيامبران بر دو گونه است: يكي امر و نهي صادر شده در زمينه اظهار سلطنت و ولايت مانند امر و نهي رهبران اجتماعي نسبت به فرمانبرداران، كه از اين قبيل است تمام فرمانهاي صادر شده در ميدانهاي نبرد و جهاد و تمام فرمانها در امور زندگي، و ديگري امر و نهي صادر شده به عنوان تبليغ حكم خدا. از اين قبيل است فرمان به نماز خواندن و... (نهاية‏الاصول، 97).

فقيهان و مفسران از آيه «النَّبيُ اولي بالمؤمنين من انفسهم (احزاب، 33/6) نيز در جهت اثبات ولايت پيامبران و نفوذ احكام حكومتي ايشان نسبت به مؤمنين و جامعه اسلامي استفاده نموده‏اند. مثلاً طبرسي در تفسير اين آيه مي‏نويسد: براي اولويت سه تفسير شده است: اولويت در اداره شئون مردم، اولويت خواست پيامبر بر خواست مردم، اولويت پيامبر بر واليان ديگر (مجمع البيان، 7-8/530). علامه طباطبائي نيز اظهار مي‏كند كه منظور اولويت در تمام امور ديني و دنيوي است، زيرا آيه اطلاق دارد و تمام امور را در برمي‏گيرد (الميزان، 16/432). با توجه به تفاسير ارائه شده مي‏توان گفت پيامبر در اداره امور جامعه و امور مربوط به دين و دنياي مردم بر ديگران اولويت دارد. از اين رو اطاعت از دستورات صادره از جانب ايشان جهت تنظيم امور دين و جامعه بر همگان واجب است.