نگاهی کوتاه به زندگانی حضرت زینب (سلام الله علیها) نسخه متنی

يُرْزَقُون) وَكَفي بِاللّهِ حاكِما وَبِمُحَمَّد (ص) خَصيماً وبِجبرئيلَ ظهيراً.

وَسَيَعْلَمُ مَنْ سَوَّلَ لكَ وَمَنْ مَكَّنَكَ رِقابَ الْمُسْلِمينَ بئْسَ لِلظَّالِمِينَ بَدَلا وَ اَيُّـكُمْ شَرُّ مَكاناً واَضْعَفُ جُنْداً وَلَئِنْ جَرَتْ عَلي الدَّواهِى مُخاطَبَتُكَ اِنِّى لاسْتَصغِرُ قَدْرَك وَاَسْتَعْظِمُ تَقرِيعَكَ وَاَسْتَكْثِرُ تَوبِيخَكَ لكِنْ العُيُونَ عَبْرى والصُّدورُ حَرى.

اَلا فَالعَجَبُ كُلُّ العَجَبُ لِقَتْلِ حِزْبِ اللّهِ النُجَباءِ بِحِزْبِ الشَّيْطانِ الطُّلَقاءِ؟ فَهِذِهِ اِلاَيْدي تَنْطِفُ مِنْ دِمائِنا وَالاَفْواهُ تَتَحَلَّبُ مِنْ لُحُومِنا وَتِلْكَ الجُثَثُ الطّواهِرُ الزَّواكِى تَنْتابُها العَواسِلُ وتَعْفِرُها اُمُّهاتُ الفَراعِلِ؟ وَلَئِن اتَّخَذْتَنا مَغْنماً لَتَجِدَنا وَشيكاً مَغْرَماً حِينَ لاتَجدُ اِلاَّ ما قَدَّمَتْ يَداكَ وَما رَبُّكَ بِظَلاّمٍ لِلْعَبِيدِ فَاِلى اللّهِ المُشْتَكي وعَلِيهِ المُعَوَّلُ فَكِدْ كَيْدَكَ وَاسعْ سَعْيَكَ وَناصِبْ جَهْدَكَ. فَوَاللّهِ لاتَمْحُوذِكْرنا وَلا تُميتُ وَحَيْنا وَلا تُدْرِكُ اَمَدَنا وَلا تَرْخَصُ عَنْكَ عارُها وَهَلْ رَأيُكَ اِلاَّ فَنَدٌ وَاَيّامُكَ اِلاَّ عَدَدٌ وَجَمْعُكَ اِلاَّ بَدَدُ يَوْمَ يُنادِى الْمُنادِى:

(اَلا لَعْنَةُ اللّهِ عَلى الظالِمِينَ!)

فَالْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ الَّذي خَتَمَ لاَوَّلنا بالسعادَةِ وَالمَغْفِرَةِ وَلاخِرِنا بالشَّهادةِ والرَّحْمَةِ نَسْأَلُ اللّه اَنْ يُكْمِلَ لَهُمُ الثَّوابَ وَيُوجِبَ لَهُمْ الْمَزِيدَ ويُحْسِنَ عَلَيْنا الْخِلافَةَ اِنَّهُ رَحيمٌ وَدُودٌ حَسْبُنَا اللّه وَنِعْمَ الْوَكيلُ! ستايش خداى را كه پروردگار جهانيان است و درود خدا بر محمد و خاندانش باد.

به راستى كه خداى سبحان درست فرمود: سرانجام كسانى كه عمل زشت انجام داده و كار بد كردند بدان جا مى انجامد كه آيات خداى را دروغ شمرده و آنها را مسخره و استهزا مى كنند.

اى يزيد! آيا چنان پندارى اينك كه فضاى آسمان و زمين را بر ما تنگ كرده اى و ما را همانند اسيران به هر شهر و ديار سوق داده و كشانده اى ما نزد خدا خوار و زبون هستيم! و تو در پيشگاه خدا گرامى و عزيز هستى؟ و اين تسلطى كه بر ما پيدا كردى به خاطر مقامى است كه در پيش خدا دارى؟ و به همين جهت باد به دماغ انداخته و با غرور و نخوت به اطراف خود مى نگرى و مسرور و شادمانى از اين كه مى بينى دنيا بر وفق مراد و كام تو و كارها طبق دلخواه توست و ملك و پادشاهى ما بر تو صافى و هموار گشته است! اندكى آهسته تر و آرامتر!

مگر گفتار خداى عزّوجل را فراموش كرده اى كه فرمايد: