فرمان الهى براى مطلبى مهم - اسرار غدیر نسخه متنی

فرمان الهى براى مطلبى مهم

اقرار مى كنم براى خداوند بر نفس خود به عنوان بندگى او، و شهادت مى دهم براى او به پروردگارى، و آنچه به من وحى نموده ادا مى نمايم از ترس آنكه مبادا اگر انجام ندهم عذابى از او بر من فرود آيد كه هيچكس نتواند آن را دفع كند، هر چند كه حيله ى عظيمى به كار بندد و دوستى او خالص باشد- نيست خدايى جز او- زيرا خداوند به من اعلام فرموده كه اگر آنچه در حق على بر من نازل نموده ابلاغ نكنم
رسالت او را نرسانده ام، و براى من حفظ از شر مردم را ضمانت نموده و خدا كفايت كننده و كريم است.

خداوند به من چنين وحى كرده است: 'بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، يا اَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ- في علي يعني في الخلافة لعليّ بن ابى طالب- وَإنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمابَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ'، [ سوره ى مائده: آيه ى 67. ] 'اى پيامبر ابلاغ كن آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده- درباره ى على، يعنى خلافت على بن ابى طالب- و اگر انجام ندهى رسالت او را نرسانده اى، و خداوند تو را از مردم حفظ مى كند'.

اى مردم، من در رساندن آنچه خداوند بر من نازل كرده كوتاهى نكرده ام، [ 'ج' و 'ه': در آنچه رسانده ام كوتاهى نكرده ام و در ابلاغ آنچه بر من نازل كرده سستى نكرده ام. ] و من سبب نزول اين آيه را براى شما بيان مى كنم:

جبرئيل سه مرتبه بر من نازل شد و از طرف خداوندِ سلام پروردگارم- كه او سلام است- [ 'سلام' در اين دو مورد به عنوان يكى از نامهاى خداوند ذكر شده است. ] مرا مأمور كرد كه در اين اجتماع بپاخيزم و بر هر سفيد و سياهى اعلام كنم كه 'على بن ابى طالب برادرِ من و وصى من و جانشين من بر امتم و امام بعد از من است. نسبت او به من همانند نسبت هارون به موسى است جز اينكه پيامبرى بعد از من نيست. و او صاحب اختيار شما بعد از خدا و رسولش است'، و خداوند در اين مورد آيه اى از كتابش بر من نازل كرده است: 'اِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ'، [ سوره ى مائده: آيه ى 55. ]

'صاحب اختيار شما خدا و رسولش هستند و كسانى كه ايمان آورده و نماز را بپا مى دارند و در حال ركوع زكات مى دهند'، و على بن ابى طالب است كه نماز را بپا داشته و در حال ركوع زكات داده و در هر حال خداوند عزوجل را قصد مى كند. [ 'ب': در حال ركوع به خاطر خداوند زكات داده، خدا هم در هر حال او را اراده مى كند و مى خواهد. ]

اى مردم، من از جبرئيل در خواست كردم كه از خدا بخواهد تا مرا از ابلاغ اين مهم معاف بدارد، زيرا از كمى متقين و زيادى منافقين و افساد ملامت كنندگان و حيله هاى
مسخره كنندگانِ اسلام اطلاع دارم، كسانى كه خداوند در كتابش آنان را چنين توصيف كرده است كه با زبانشان مى گويند آنچه در قلبهايشان نيست و اين كار را سهل مى شمارند در حالى كه نزد خداوند عظيم است. و همچنين [ يعنى يكى ديگر از علل درخواست معاف شدن از ابلاغ اين مهم اين جهت است. ] به خاطر اينكه منافقين بارها مرا اذيت كرده اند تا آنجا كه مرا 'اُذُن' "گوش دهنده ى بر هر حرفى" ناميدند، و گمان كردند كه من چنين هستم به خاطر ملازمت بسيار او "على" با من و توجه من به او و تمايل او و قبولش از من، تا آنكه خداوند عزوجل در اين باره چنين نازل كرد: 'وَمِنْهُمُ الَّذينَ يُؤْذُونَ النَّبِىَّ وَ يَقُولُونَ هُوَ اُذُنٌ قُلْ اُذُن- على الذين يزعمون أنّه اُذن- خَيْر لَكُمْ، يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ يُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنينَ...'، [ سوره ى توبه: آيه ى 61. لازم به تذكر است كه فرق بين 'يُؤْمِنُ بِاللَّهِ' كه همراه 'باء' است با 'يُؤْمِنُ لِلْمُؤْمنينَ' كه همراه 'لام' است اينكه: اولى بمعناى تصديق كردن، و دومى بمعناى اظهار تواضع و احترام است. در اينجا مراد اينطور مى شود كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله كلام خداوند را تصديق مى فرمايد و در مقابل مؤمنين اظهار تواضع و احترام مى نمايد و سخن آنان را ردّ نمى كند. ] 'واز آنان كسانى هستند كه پيامبر را اذيت مى كنند و مى گويند او 'اُذُن' "گوش دهنده بر هر حرفى" است، بگو: گوش است- بر ضد كسانى كه گمان مى كنند او 'اُذُن' است- و براى شما خير است، به خدا ايمان مى آورد و در مقابل مؤمنين اظهار تواضع و احترام مى نمايد'.

و اگر من بخواهم گويندگان اين نسبت "اُذُن" را نام ببرم مى توانم، و اگر بخواهم به شخص آنها اشاره كنم مى نمايم، و اگر بخواهم با علائم آنها را معرّفى كنم مى توانم، ولى به خدا قسم من در كار آنان با بزرگوارى رفتار كرده ام. [ 'ج' و 'ه': ولى به خدا قسم من با چشم پوشى بر آنان كرامت نموده ام. ]

بعد از همه ى اينها، خداوند از من راضى نمى شود مگر آنچه در حق على بر من نازل كرده ابلاغ نمايم.

سپس حضرت اين آيه را تلاوت فرمودند: 'يا اَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ- فى حق علي- وإنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ'، [ سوره ى مائده: آيه ى 67. ] 'اى پيامبر برسان آنچه-
در حق على- از پروردگارت بر تو نازل شده و اگر انجام ندهى رسالت او را نرسانده اى، و خداوند تو را از مردم حفظ مى كند'.