جوانان، روحانيت، بينش‎ها و گرايش‎ها - جوانان و بينش‌هاي ناب نسخه متنی

2- بينش‎ها و گرايش‎ها نسبت به روحانيت

آگاهي از فكر و فرهنگ ناب ديني و به كارگيري سخنان وحياني و آموز‎ه‎هاي ربّاني پيشوايان پارسا و انديشمند مذهبي، ارمغان جاوداني براي هوشياري بيشتر و بيداري فراوان‎تر نصيب ما مي‎سازد؛ نخست خود را باور مي‎كنيم و با كم‎ترين گرد و غبار دشمن، راه را با بيراهه عوض نمي‎كنيم، ديگر آنكه دست پيدا و پنهان دشمن را در ماجراهاي مختلف به خوبي مي‎يابيم و پس از آن مشعلي هميشه روشن از آگاهي و بينايي‎ها برابر نگاه خود مي‎بينيم و در پي آن ديگران - به ويژه جوانان - را نسبت به پي آمدهاي حوادث آشنا مي‎سازيم.

امام روشن بين و آينده‎نگر دربارة ارزش ايمان الهي و توجه به فرهنگ غني اسلامي در بين جوانان فرمود:

«شما بهتر از هر كسي بايد بدانيد كه ملّت قيام كرده است تا غبار فرهنگ‎هاي استعماري را از خود بزدايد. ما بايد عقايد استعماري را با هر شكل و فرمش در نطفه خفه كنيم و ايمان مردم را كه ابرقدرت‎ها را به زانو درآورد از آنان جدا سازيم.

... من از اين گرايش‎هاي غربي و شرقي متأسفم. فرزندان من!...

فرهنگ غني اسلام بهره برداريد، گول آناني را كه جز ميكدن خون ملّت‎هاي مستضعف مقصدي ندارند نخوريد و از مسير انقلاب اسلامي خارج نشويد كه خير شما و ملّت شما در آن است.»[1]

بي‎شك آشنايي با شيوه اين مهم، گام بزرگي در راه باروري خرد و انديشه ما خواهد بود. اين آشنايي، جذب و شروع رابطه بين ما و معارف ناب، زلال و شفاف ديني، گاه مربوط به تجهيز هر يك از ما، با ابزار تحقيق و تفسير مفاهيم ديني است، همانند آن كه با دانش‎هايي چون صرف، نحو، لغت، فقه، اصول، بلاغت، فصاحت و... آشنا شويم سپس به سرچشمه علوم دست يابيم و گاهي نيازمند استفاده از دست آوردهاي متخصصان و آشنايي با سلسله گفتارها و نوشتارهاي عالمان ديني خواهد بود. كه اين طريقه، راه را كوتاه‎تر و مسير را راهوارتر مي‎نمايد.

پرتگاه پر خطري كه ما را در اين مسير تهديد مي‎كند، آن است كه پاره‎اي اوقات الفاظ، اصطلاحات و عبارت زيبا از ما دلبري مي‎كند و صاحبان اين واژه‎ها را - در گفتار يا نوشتار - آگاهان به مباني ديني در دل و انديشه ما مي‎نماياند!! كه اين بيراهه در بسياري موارد غير قابل بازگشت بوده و ما را به پشيماني بي‎ثمري دچار مي‎كند!

اگر در كلام معصومان ـ عليهم السّلام ـ، تشويق بسياري درباره ارزش دانشجويي جوانان و معرفت افروزي آنان به چشم مي‎خورد و سرزمين دل‎هاي آنان را چون عرصه‎اي حاصلخيز و پاك معرفي نموده كه هر بذري در آن بيفشانند، همان را قبول مي‎كند[2] و از سوي ديگر جوانان شايسته را در دو حال معرفي كرده‎اند: دانا و يا در حال دانش اندوزي[3] و امام علي ـ عليه السّلام ـ فرمود:

«اي گروه جوانان! آبرو و شرف خويش را با ادب، و دين خود را با دانش حفظ كنيد.»[4]

همه و همه درباره دانشي است كه هدايت آفرين بوده، بنيان‎هاي اعتقادي را استحكام بخشد، ارزش‎ها را در نگاه ما، ارزشي افزون دهد و هر يك از ما را در پندارها، گفتارها و رفتارها، قدسي كرده، و آسماني نمايد.

جوانان، روحانيت، بينش‎ها و گرايش‎ها

آنان كه ديده‎اي روشنگر و انديشه‎اي شفاف داشته، به اين حقيقت ناب، باوري بسيار دارند كه لباس، چهره، كيف، كفش، كلان و ظاهر پر جاذبه، هيچ يك زمينه‎ساز شخصيت و يا پديده آورنده دانش نخواهد بود. امّا، در تمامي جوامع، لباس گروهها و صنف‎هاي مختلف، نشان از نوع فعاليت و تخصص آنان خواهد داشت و گاه قداست خاصي در آن ديده مي‎شود. «روحانيت» كه با نمادي ويژه، در نوع پوشش به چشم مي‎خورد و لباس او - بنا بر آموزه‎هاي ديني - لباس نخستين مبلغ اسلام و هدايتگر اعصار حضرت محمد ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ است، به عنوان آشنايان، آگاهان، مبلّغان، محقّقان و در يك سخن، پيام رسانان اسلام معرفي شده‎اند. و آنان كه در اين كسوت مقدس به وظايف خطير خود عمل كرده و دانش اندوزي، پرهيزكاري و بينش آفريني را سرلوحة كار خويش قرار داده‎اند، نقشي فراتر از زمان و مكان، در امروز و فرداي جامعه خود آفريده‎اند! به گونه‎اي كه گاه سال‎ها، دهه‎ها و سده‎هاي بسياري از حيات آنان گذشته و ياد و‌ نام آنها، ديباچة درستي، راستي و رستگاري بوده است.

بي‎شك آشنايي، ارتباط، دوستي و صميميت روحانيت با جوانان و جوانان با روحانيت، به سان سكان آرامش، در توفان حوادثي است كه دشمن در جبهه‎هاي فرهنگي به پا مي‎كند و با «ترديد»، «تضعيف» و «تحقير» مقدّسات و ارزش‎هاي ديني سعي در تزلزل باورها و تهي ساختن انديشه‎ها مي‎نمايد.

ناگفته پيداست كه اين ارتباط، نيازمند زنجيره‎اي زرين از علاقه، عاطفه و محبت قلبي در دو طرف خواهد بود و تا اين پل برقرار نشود، هيچگاه صداها به گوش نمي‎رسد و هميشه دوري و حتي دشمني به چشم مي‎خورد. چنان كه امام عزيز و راحلمان (ره) در سخني گرانقدر در سالهاي پيش از پيروزي انقلاب فرمود:

«مع الاسف تاكنون دست خيانت استعمار به وسايل مختلفه، فاصله عميق بين طبقه جوان و مسائل ارجمند دين و قواعد سودمند اسلام ايجاد نموده است. طبقه جوان را به روحانيين و اينها را به آنها بد معرفي نمودند و در نتيجه وحدت فكري و عملي از بين رفته و راه را براي مقاصد شوم اجانب باز نموده است.»[5]

خوشبختانه، طلوع شكوهمند انقلاب اسلامي، آفتاب اطميناني بين توده‎هاي مختلف مردم - بويژه جوانان سختكوش و خردورز - با روحانيت و ارتباط عاطفي بيشتري بين روحانيت و مردم ايجاد كرد و حضور روحانيان، در مراكز مختلف - بويژه محافل علمي فرهنگي - بسياري از غبارهاي بدبيني بين دو طرف را برطرف نمود. اما، گاه خفاشان سيه دل كه تاب ديدن نور و روشنايي ندارند با نقشه‎هاي شوم خود، در صدد بر هم زدن اين ارتباط هستند. از اين رو هوشياري و آگاهي همگان، راهي استوار در برقراري اين صفا و صميميّت خواهد بود.

نخستين بيرق دار اين ميدان امام خميني (ره) بود كه در آغاز نهضت با فريادي بلند فرمود:

«بد خواهان و مغرضين بدانند، با اين دروغ‎ها و حيله‎ها نمي‎توانند بين روحانيون اختلاف ايجاد كنند. از روحانيون عظيمُ‎ الشان تقاضا دارم كه با طبقات جوان به چشم عطوفت و پدري نظر كنند و بر طبقات جوان است كه در حفظ روحانيت و روحانيون عظيم الشان كوشا باشند.»[6]

[1] . صحيفة نور، ج 5، ص 122.

[2] . نهج البلاغه، نامه 31.

[3] . بحارالانوار، ج 1، ص 170.

[4] . تاريخ يعقوبي (ترجمه)، ج 2، ص 133.

[5] . صحيفة نور، ج 1، ص 150.

[6] . همان، ص 229.