توهم اینکه «قرآن»، همچون کتابهای شعر «حافظ» و «سعدی» است:

«کتاب نقد قرآن» ص 23 – در «مقدمه ضروری»:
در پاسخ این مبارزه طلبی قرآن نیز با مطالعه‌ی این کتاب، متوجه می‌شوید که نوشته‌هایی به زیبایی قرآن و بسیار بهتر از آن، در جهان حاضر، وجود دارند از جمله شعر «حافظ» که در قله ادبیات جهان است.

نقد ما بر گفتار فوق «کتاب نقد قرآن»:

اما تشبیه نویسنده نقد قرآن، «قرآن» را به کتاب «حافظ» و «سعدی» و امثال اینها، از شعراء، کاملاً خطاء است زیرا
اولاً قرآن در «سوره شعراء» از شعراء، مذمت کرده است و در تمام قرآن یک جمله شعر نیست؛
ثانیاً آنکه «شعر» همانطور که از لفظ‌اش پیداست و ارسطو هم در کتاب منطق‌اش از آن بحث کرده، ساخته «خیال و توهم» است و چه بسا در اشعار، گفته‌های باطل و نامعقولی است که در محتوی دارد اما در «قرآن»، هرگز «مطلبی باطل و خلاف واقع» نیست و هیچ ربطی به کتاب، شعراء ندارد با وجودی که عباراتی زیبا و فصیح دارد، خالی از محتوای متین نیست و همین معجزه بودن آنرا، اثبات می‌کند زیرا همه کتاب‌های ساخته دست بشر در طول تاریخ، قسمت‌هایی از آن‌ها،