حريم غم انگيز - صفای مدینه نسخه متنی

اى مدينه چه بهارى چه هوايى دارى
اى مدينه چه بهشتى ست تو را در آن سوى
آن طرف روضه جان بخش حريم احمد
اى مدينه به غريبى تو مى سوزد دل
اى مدينه چه غم انگيز حريمى ست بقيع
اى مدينه توبه چشم وتوبه لبهاوتودرحنجره ات
اى مدينه به سراپرده تو «ياسر» ديد
بروى شانه خود تيره لوايى دارى

در تو دارد جان و دل پروانه سان منزل بقيع
ريزد از نخل گلويم ناله در ناله ز غم
كاروان جان مشتاقان به شوق ديدنت
نُه فلك تر كرده لب از چشمه سار رحمتت
سينه هامان وامدار وادى سوزان توست
اى كه مى سوزد حريمت در حصار آفتاب
لاله هاى اشك خود را در تو پرپر مى كند
گر بدانى «ياسر» افتاده را قابل بقيع

الا اى شهر پيغمبر مدينه
دلت لبريز اندوه غريبى
بيادت بعد از اين مرغ دل من
ز من ديدى شرار ناله ها را
بدان حالى وداعت مى كنم من
بياد غربت خاك بقيعت
كجا جسم حسن شد تيرباران
كجا زهرا در اينجا خورده سيلى
كجا زد دشمنش با تازيانه
زدند آتش حريم كبريا را
چه شد دست على را بست دشمن
دلى چون شورش محشر مدينه

ز كويت رهسپارم خداحافظ مدينه
گره خورده در اينجا تمام خاطراتم
تنفّس كرده ام من هواى غربتت را
تهيدست آمدم من در اين وادى وليكن
در اين فصل جدايى چو ابر نوبهاران
شود آيا بيايم دوباره در حريمت
نشسته بغض سنگين براه سينه من
چو «ياسر» زين جدايى بروى صفحه دل
غمت را مى نگارم خداحافظ مدينه

از دورى تو زار وحزينيم بقيع
آيا شود اى قبله جان و دل ما
يك بار دگر تو را ببينيم بقيع

من دور و بر بقيع را مى بوسم
چون دسترسى نيست مرا بر خاكش
ديوار و در بقيع را مى بوسم

فضايى غم فزا دارد مدينه
كسى حتّى نپرسيد از دل من
ز داغ هاى باغ احمد
به حنجر بغض سنگين غريبى
بجز ماتمسراى بيت الاحزان
چنين مى گفت حيدر بعد زهرا
هنوز اينجا پرستويى سبكبال
هنوز اينجا حريم اشك و آهى
دلى لبريز آه و ناله دارم
من و دنيايى از غم ها چگونه
در آن خانه كه زهرا نيست اى دل
تو ديدى اى فلك در پيش چشمم
تو ديدى اى فلك از داغ زهرا
به ماتم طى شد امروزم الهى
بود بار غمش چون كوه سنگين
گشودى بال پرواز و نگفتى
من و شهر مدينه واى اى واى
خزان شد بوستان شادى من
خراب از ريشه شد آبادى من