زبان حال حضرت زينب كبرى(عليها السلام) - صفای مدینه نسخه متنی

يه روزى اين مدينه چه عطرى از وفا داشت
يه روزى اين مدينه پُر مى شد از لطافت
يه روزى اين مدينه مى شد لبالب از نور
يه روزى اين مدينه اين شهر خوب و پاكى
امّا يه روز همين جا در بين كوچه هايش
يه روز ديگر از كين آتيش زدن به باغى
از اون روزاى دلتنگ از اون روزاى خسته
قلب من و شكستن دست بابام رو بستن
مادر بيا بپاخيز كارى بكن برايش
بهر حمايت از خود بابا فقط تو را داشت

من كه نشسته بغض غم بر سر راه سينه ام
گرچه ز آتش بلا سوخته بود و هست من
سينه گرفته هر نفس سوز غم مدينه را
ياد مدينه كرده باز اين دل بى قرار من
مدينه كه بقيع او شعله زده به هستى ام
بقيع اين تجلّى غربت آل مصطفى
مدينه گفته ام دلم طائر توست اى بقيع
نيست اگر حريم حق بر حرم تو حائرى
من كه ببوسم از شعف تربت چار امام را
آه به باغ ديده ام غنچه اشك و خون شكفت
لحظه به لحظه از غمت خون به دلم جوانه زد
ناله زدم بياد تو گريستم ز داغ تو
شهر مدينه شهر غم شهر عزاى زينب است
اين كه رود به آسمان شعله آه مجتباست
زهر جفا شرر زده بر جگر برادرش
آه كه پاره پاره شد قلب حسن برابرش

اى مطهّر بانوى عطرآفرين
تا بگيرد اوج همچون آسمان
بوى عطرت را ملك حسّ مى كند
مى نشيند روى چشمان تو ياس
مى شوى وقت تكلّم با على
از كراماتت همين بس - بسته اى
اى شده با آل احمد هم كلام
اى منوّر سينه ات از طا و ها
اين تويى خاتون بيت مرتضى
اى نشسته شوق در چشمت به مهر
اى مزارت قبله جان در بقيع
در كنار تربت خاموش خود
چشم و دل را كرده ام دريا ولى
چار فرزند تو بودند از وفا
شد خزان گلهاى تو در كربلا
السّلام اى بانوى ايثار و عشق
مهر روشن بخش آن بانوى مهر
خاتم دل را بود «ياسر» نگين

اى امّ بنين تو سرفرازى
در بيت على كه گل فشاندى
اى آن كه شد از تو عشق احساس
اولاد تو دل ز گل ستاندند
كو همچو تو زن كه شير باشد
ايثار تو درس بهر زن هاست
حيدر كه كند سلام بر تو
تو رشته دل به اشك بستى
آيينه و آب سينه چاكت
مولا كه هماره كفو زهراست
اى لايق همسرى حيدر
آه از غم كربلا و سوزش
از بعد وقايع بلاخيز
گفتى كه من اُمّ بى بنينم
ديگر پسرى ندارم افسوس
شد مثل خزان بهارم افسوس

آن روز كه هنگام وفادارى بود
آن لحظه كه حمزه غرقه در خون مى شد
از چشم نبى سرشك خون جارى بود

اى مصطفوى تبار حمزه
اى شسته به آب سرخ شمشير
بر سينه بيقرار احمد
دين از تو گرفت رونق خويش
آن روز نداشت جاده عشق
شد هستيت اى اميد اسلام
اى آن كه جهاد توست بى حد
صحراى اُحد ز خون پاكت
تو در ره خاتم النبيّين
اى حامى و يار رهبر دين
سردار سپاه ملك ايمان
اى قدرت بازوان احمد
همگام جهاد بوده اى تو
با تيغ تو دور ماند آرى
ايمن ز تو سرزمين ايمان
اى عمّ گرامى پيمبر
اى در ره مكتب الهى
احمد ز غم تو زار بگريست
در سوك تو بيقرار بگريست

در سوك تو بيقرار بگريست