در بدرقه زائران بيت الله الحرام - صفای مدینه نسخه متنی

در بزم وصال عطر او آوردند
تا گرد حريم كعبه پروانه شوند
عشاق به سمت كعبه رو آوردند

كردند طريق عشق را ياران طى
اكنون ز حريم پاكبازان يا رب
در مكّه روند عاشقان پى درپى

حجّ بريدن از خود است اى هوشيار
حجّ غبار از چهره دل شُستن است
نفس ما شيطان بود، اوّل قدم
حجّ تجلّى يافتن در عاشقى ست
دل مهيّا دار حجّ آور بجاى
حاجى ار در خود شكستى بت بدان
هر كه حجّ رفته است گيرد فاصله
تا به كى در نار نفس سركشى
ذبح اسماعيل يعنى ذبح نفس
دل گلستان گردد از انوار حجّ
سينه را آيينه كن «ياسر» ز حجّ
روزى اين آيينه مى آيد به كار

بندگى پيداست در سيماى حجّ
سعى كن جان را چو دل گلشن كنى
در نسيم حق رها كن خويش را
ديده چون بندى پى ديدار باش
شبنم اشكى تو را بال و پر است
راه را بر نفس اهريمن بگير
تا نباشى لحظه اى ابليس كيش
سنگ دوّم را رهاكن سوى كفر
سنگ سوّم را بزن بر تيرگى
سنگ چارم را چو در مشت آورى
سنگ پنجم را بده در دست دل
سنگ شش سنگ رهايى از خود است
سنگ هفتم را كه تير آخر است
چون وجودت رنگى از ايمان گرفت
پس به سمت كعبه رو كن با شعف
در طواف كعبه آن بيت خدا
دور اوّل دور از خود رَستن است
دور دوّم دور دلدارى ست هان
دور سوّم دور سوز و ساز دل
دور چارم چاره دل بايدت
دور پنجم پنجه در معنا نكن
دور شش از شش جهت حق را بجو
دور هفتم هفت بند تن بسوز
در مقام قُرب حق بگذار پا
بعد از آن رو كن به سمت آفتاب
باز در هفت آسمان آيينه باش
سعى كن بر عهد دل وافى شوى
چون روى با هروله در بين راه
دور دوّم مروه را طى كن ولى
دور سوّم سير ايمان است و بس
دور چارم از عروج عشق گو
دور پنجم پنج ظرف تن(1) بشوى
دور شش چشم از منيّت برفكن
دور هفتم هر چه دارى جز خدا
در مناى دوست جان را برفشان
چون ز كعبه آمدى آگاه باش
بعد از آن با هرچه بت، بستيز هان
گر خمودى رخنه آرد بر تنت
لحظه اى گر از خدا غافل شوى
اهل ايمان باش اى رفته به حجّ
گر چراغ دين نيفروزى به دل
گر ز هستى بگذرى جانت دهند
پاى خود مگذار در هر خانه اى
خانه دل را تهى از غير كن
در حريم سبز عرفان سير كن