ولایت فقیه نسخه متنی

‌صفحه‌ى 45

دولت اسلامى حكومت تام دارد. همه افراد از رسول اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم) گرفته تا خلفاى آن حضرت و ساير افراد، تا ابد تابع قانون هستند: همان قانونى كه از طرف خداى تبارك و تعالى نازل شده و در لسان قرآن و نبى اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم) بيان شده است. اگر رسول اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم) خلافت را عهده‏دار شد، به امر خدا بود. خداى تبارك و تعالى آن حضرت را خليفه قرار داده است: «خليفة اللَّه في الأرض». نه اين كه به رأى خود حكومتى تشكيل دهد و بخواهد رئيس مسلمين شود. هم چنين بعد از اين كه احتمال مى‏رفت اختلافاتى در امت پديد آيد چون تازه به اسلام ايمان آورده و جديد العهد بودند خداى تعالى از راه وحى رسول اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم) را الزام كرد كه فوراً همان جا، وسط بيابان، امر خلافت را ابلاغ كند. پس رسول اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم) به حكم قانون و به تبعيت از قانونْ حضرت امير المؤمنين (عليه السلام) را به خلافت تعيين كرد نه به اين خاطر كه دامادش بود، يا خدماتى كرده بود بلكه چون مأمور و تابع حكم خدا و مجرى فرمان خدا بود.

بارى، حكومت در اسلام به مفهوم تبعيت از قانون است و فقط قانون بر جامعه حكمفرمايى دارد. آنجا هم كه اختيارات محدودى به رسول اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و ولات داده شده، از طرف خداوند است. حضرت رسول اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم) هر وقت مطلبى را بيان يا حكمى را ابلاغ كرده‏اند، به پيروى از قانون الهى بوده است: قانونى كه همه بدون استثنا بايستى از آن پيروى و تبعيت كنند. حكم الهى براى رئيس و مرئوس متبع است. يگانه حكم و قانونى كه براى مردم متبع و لازم الاجراست، همان حكم و قانون خداست. تبعيت از رسول اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم) هم به حكم خدا است كه مى‏فرمايد «وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ» (از پيامبر پيروى كنيد.) پيروى از متصديان حكومت يا «اولو الامر» نيز به حكم الهى است، آنجا كه مى‏فرمايد «أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ». رأى اشخاص، حتى رأى رسول اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم)، در حكومت و قانون الهى هيچ گونه دخالتى ندارد: همه تابع اراده الهى هستند.