ولایت فقیه نسخه متنی

‌صفحه‌ى 82

كذايى كردى؟»

اگر بگويد با اوضاع روز نمى‏توانستم عدالت كنم، يا اين كه [نمى‏توانستم‏] قبه و بارگاه، كاخ و عمارت كذايى، نداشته باشم، تاجگذارى كردم كه دولت اينجا را و ترقى خودمان را معرفى كنم، مى‏گويند اين (اشاره به حضرت امير (عليه السلام)) هم حاكم بود حاكم بر مسلمين و سرزمين پهناور اسلامى بود، تو شرف اسلام و مسلمين و بلاد اسلامى را بيشتر مى‏خواستى يا اين مرد؟ مملكت تو بيشتر بود يا او؟ قلمرو حكومت تو جزئى از قلمرو حكومتش بود عراق و مصر و حجاز و ايران همه در قلمرو حكومتش بود در عين حال دار العماره او مسجد بود، و دكة القضاء در گوشه مسجد قرار داشت و سپاه در مسجد آماده مى‏شد، و از مسجد حركت مى‏كرد مردم نمازگزار و معتقد به جنگ مى‏رفتند و ديديد كه چگونه پيشرفت مى‏كردند و چه كارها انجام دادند. امروز فقهاى اسلام «حجت» بر مردم هستند همان طور كه حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) حجت خدا بود، و همه امور به او سپرده شده بود، و هر كس تخلف مى‏كرد بر او احتجاج مى‏شد. فقها از طرف امام (عليه السلام) حجت بر مردم هستند. همه امور و تمام كارهاى مسلمين به آنان واگذار شده است. در امر حكومت، تمشيت امور مسلمين، اخذ و مصرف عوايد عمومى، هر كس تخلف كند، خداوند بر او احتجاج خواهد كرد. در دلالت روايتى كه آورديم هيچ اشكالى نيست منتهى سندش قدرى محل تأمل است. و اگر دليل نباشد، مؤيد