ولایت فقیه نسخه متنی

‌صفحه‌ى 85

چنان نسبت به آنان عاطفه و محبت نشان مى‏دهد و معالجه و پذيرايى مى‏كند كه از مداحان حضرت مى‏شوند. يا وقتى مى‏شنود ارتش غارتگر معاويه خلخال از پاى يك زن اهل ذمّه درآورده‏اند، به قدرى ناراحت مى‏شود و عواطفش چنان جريحه‏دار مى‏گردد كه در نطقى مى‏فرمايد اگر از تأثر اين واقعه انسان بميرد، قابل سرزنش نخواهد بود! با اين همه عاطفه، روزى هم شمشير مى‏كشد و افراد مفسد را با كمال قدرت از پا در مى‏آورد. معناى عدالت اين است. حاكم عادل رسول اكرم (صلّى الله عليه وآله وسلّم) است. او اگر فرمان داد كه فلان محل را بگيريد، فلان خانه را آتش بزنيد، فلان طايفه را كه مضر به اسلام و مسلمين و ملتها هستند از بين ببريد، حكم به عدل فرموده است. اگر در چنين مواردى فرمان ندهد، خلاف عدالت مى‏باشد زيرا ملاحظه حال اسلام و مسلمين و جامعه بشرى را نكرده است. كسى كه بر مسلمين و جامعه بشرى حكومت دارد، هميشه بايد جهات عمومى و منافع عامه را در نظر بگيرد و از جهات خصوصى و عواطف شخصى چشم به پوشد. لهذا اسلام بسيارى از افراد را در مقابل مصالح جامعه فانى كرده است بسيارى از اشخاص را در مقابل مصالح بشر از بين برده است ريشه بسيارى از طوايف را چون مفسده انگيز و براى جامعه مضر بوده‏اند، قطع كرده است. حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) يهود «بنى قريظه» را چون جماعت ناراحتى بودند و در جامعه اسلامى مفسده ايجاد كرده و به اسلام و حكومت اسلامى ضرر