امتيازاتِ قرآن
چون سخن از تحدّى قرآن است، به گوشه اى از امتيازات اين معجزه ى جاودان الهى اشاره مى شود: 1- گنجاندن معارفى بلند در كلماتى كوتاه: مثلًا در مورد زن و مرد تعبير مى كند، «هُنَّ لِباسٌ لَكُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ» «1» زنان لباس شما و شما لباس آنها هستيد. براى بيان سستى قدرت هاى غير الهى، آنها را به خانه عنكبوت تشبيه مى كند. «2» و يا اينكه از آفريدن يك پشه آنان را ناتوان مى داند. «لَنْ يَخْلُقُوا ذُباباً» «3» 2- شيرينى كلام و نفوذ: هزار بار هم خوانده شود كهنه نمى شود، بلكه هر بار نكته اى به دست مى آيد. 3- آهنگ و موسيقى كلام: طنين و آهنگ كلمات آن، مخصوص است و اگر آيه اى از قرآن در ميان سخنان هر عرب زبان، يا در ميانِ روايات باشد، مشخّص است. 4- جامعيّت قرآن: از برهان تا مثل، از دنيا تا آخرت و نيز مسائل خانوادگى، حقوقى، سياسى، نظامى، اخلاقى، تاريخى و... را دربر دارد. 5- واقع گرايى: محتواى آن مبتنى بر حدس و گمان نيست. حتى داستان هايش مستند و واقعى است. 6- همه گير و جهانى: مردم در هر سطح و هر كجا باشند، از آن بهره مى برند و قرآن به صورت كتاب تخصّصى نيست. 7- ابدى: هر چه از عمر بشر و علوم مى گذرد، اسرار بيشترى از قرآن كشف مى شود. 8- رشد فزاينده: با داشتن بيشترين دشمن و ضربات فراوان، بيشترين رشد را در طول عمر خود داشته است. 9- معجزه اى در دست: اين معجزه در دست همه است و از نوع سخن و كلمه است كه در اختيار همه است. 10- هم معجزه و هم كتاب دستور و قانون است.(1). بقره، 187. (2). عنكبوت، 41. (3). حج، 73.