لطفا منتظر باشید ...
نكته ها:
آيه، اشاره به توطئه ى خطرناك مشركين براى كشتن پيامبر صلّى الله عليه وآله دارد. در داستانِ «ليلة المبيت» از هر قبيله اى شخصى آماده شد و تصميم گرفتند شبانه پيامبر را بكشند. آن حضرت، على بن ابى طالب عليهما السلام را به جاى خود خواباند و شبانه همراه ابو بكر به سوى غار ثور رفت. كفّار در تعقيب پيامبر صلّى الله عليه وآله تا در غار آمدند، ولى با ديدن تار عنكبوت بر غار، منصرف شدند و برگشتند و پيامبر صلّى الله عليه وآله پس از سه روز به مدينه عزيمت فرمود. در آن مدّت، غلام ابو بكر، (عامر بن فهره) براى آنان غذا مى برد و على عليه السلام مقدّمات سفر به مدينه را فراهم مى كرد. پس از سه روز، سه شتر آماده شد و پيامبر صلّى الله عليه وآله، ابو بكر و راهنما، عازم مدينه شدند. «1»چند سؤال و جواب
سؤال: آيا همراهى ابو بكر، براى دفاع از جان پيامبر صلّى الله عليه وآله بود؟ پاسخ: يك پير مرد در برابر بسيج عمومى مشركان، چه دفاعى مى توانست بكند؟ سؤال: اطلاق كلمه ى «صاحبِ پيامبر» در آيه به ابو بكر، نشان لياقت او براى جانشينى پيامبر صلّى الله عليه وآله نيست؟ پاسخ: كلمه ى صاحب، مفهوم لايق ندارد. گاهى دو نفر با دو فكر و سليقه و روش متفاوت، مصاحب مى شوند. چنان كه در آيه 37 كهف مى خوانيم: «قالَ لَهُ صاحِبُهُ وَ هُوَ يُحاوِرُهُ» با آنكه ميان آن دو نفر تفاوت بسيار بود. سؤال: اينكه از ميان همه ى اصحاب، تنها ابو بكر با پيامبر بود، آيا اين بالاترين ارزش براى او نيست؟ پاسخ: همان شب، على عليه السلام هم در بستر پيامبر خوابيد. ابو بكر آن شب به خاطر وظيفه، همراه پيامبر بود. دو نفر دو وظيفه انجام دادند. سؤال: ترس ابو بكر بر جان خودش بود يا بر جان پيامبر صلّى الله عليه وآله پاسخ: اگر بر جان پيامبر نيز ترسيده، وظيفه ى هر مسلمان است كه در موقع خطر،(1). تفاسير الميزان و درّ المنثور.
